เพื่อทดแทนบุญคุณที่เลี้ยงดู :ซูการ์แสร้งทำเป็นอัปลักษณ์อย่างจนใจ แต่งงานกับชายที่ลือกันว่าพิการคนหนึ่ง หญิงขี้เหร่คู่ชายพิการ ทุกคนต่างพูดว่ามันช่างเหมาะสมกันที่ซู๊ด แต่ซูการ์ที่เก็บความลับไว้อยู่ ใจนึงเพียงแค่อยากสลัดหลุดจากชายเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวนี้เสียที จนกระทั่งวันนึง...... “ซูการ์ เธอกล้าล้อฉันเล่นหรอ!” “งั้นก็หย่ากันไปเลย” ซูการ์เปลี่ยนโฉมหน้าที่อัปลักษณ์ออก พาลูกสาวจากไปอย่างสง่า พอตกดึก มีคนเคาะประตู เด็กผู้หญิงอุ้มตุ๊กตาพูดเสียงเบาว่า:“หม่ามี๊บอกว่า อย่าเปิดประตูให้คนแปลกหน้าง่ายๆ” คอฟฟีเมตโอ๋:“เด็กดี ฉันเป็นพ่อของหนูนะ” เด็กผู้ชายชะเง้อมอง:“น้องสาว ฉันเป็นพี่ชายของเธอนะ” ซูการ์จูงมือเด็กน้อยทั้งสอง:“คอฟฟีเมต พวกเขาต้องใช้นามสกุลฉัน ” คอฟฟีเมต โอบเธอไว้ในอ้อมกอด:“โอเค ฉันยอมเป็นเขยแต่งเข้า”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานไม่เติมน้ำตาล