ตอนที่ ซูการ์ รับสายของ แดนดิน กำลังช่วยอยู่หลังครัวชื่อร้านว่า เทสตี้ เบเกอรี่
ใช่
เธอมีสองตัวตน
ตอนที่นามแฝงว่า เฮเลนา เธอเป็นช่างแต่งหน้าคนหนึ่ง
และในฐานะภรรยาสุดน่าเกลียดของ ตระกูลจอห์นสันเธอก็เป็นแม่ครัวทำขนม
เทสตี้ เบเกอรี่ อยู่ชั้นล่างสไตล์ลิ่ง สตูดิโอของเธอ คนที่รู้ความลับของเธอ นอกจากคนที่ใกล้ชิดไม่มีคน ก็ไม่มีใครรู้
“คุณริตาคุณคอฟฟีเมต กลับมาแล้ว คืนนี้เชิญคุณไปรอเขาที่คฤหาสน์ด้วยนะครับ”
“ค่ะ ผู้ช่วยแดนดิน”
ดูเหมือน คืนนี้ คอฟฟีเมต จะคุยเรื่องหย่ากับเธอสินะ!
ซูการ์ วางสาย ในสายตาที่สวยงามนั้นเป็นประกาย
รอคุยเรื่องหย่าเสร็จ เธอก็จะกลับไปเป็นอิสระแล้ว!
และก็จะสามารถเติบโตไปช้าๆ กับเด็กน้อยสุดน่ารักของเธออย่างเป็นธรรมได้!
โทรศัพท์มีวิดีโอคอลมา ซูการ์ มองแวบหนึ่ง ในแววตามีรอยยิ้ม
เธอกดเปิด แล้วในนั้นก็มีใบหน้าเล็กๆ ที่มีผิวขาวอมชมพูปรากฏ
“หม่ามี๊”
“เอริน”
“หม่ามี๊ทำอะไรอยู่?กำลังทำเค้กอร่อยๆ อยู่ใช่ไหม?”
“ใช่จ๊ะ!เอริน อยากกินไหม?”
“อู้ว!หม่ามี๊ดูสิ เอริน น้ำลายไหลแล้ว!”
“......”
นี่คือลูกสาวของเธอ
สี่ปีก่อน เธอทำงานที่บาร์ ดื่มเหล้าไปเยอะจนเข้าผิดห้อง และนอนกับคนแปลกหน้า
ตอนนั้นเธอทั้งตื่นตระหนกและอาย มองหน้าตาของผู้ชายไม่ชัดก็หนีออกไปเลย
สามเดือนถัดมา เธอที่ประมาทเลินเล่อก็พบว่าตัวเองตั้งท้อง
หมอบอกว่าผนังมดลูกของเธออ่อนแอโดยกำเนิด ถ้าทำแท้ง ในอนาคตจะตั้งครรภ์ยาก
และเธอ ก็ไม่อยากที่จะทำแท้งลูกในท้อง
และก็ตามนั้น เธอที่เพิ่งเข้าปีหนึ่งก็ได้แต่ทำเป็นพักการเรียนด้วยอาการป่วย แล้วแอบคลอดลูกสาวออกมาภายใต้การช่วยเหลือของเพื่อนรัก
ยังมีเด็กอีกคนที่เกิดมาด้วยกัน แต่พอคลอดมาแล้วก็ไม่มีลมหายใจ......
“หม่ามี๊ หม่ามี๊!”
ในวิดีโอมีเสียงเรียกของเด็กตัวน้อย
ซูการ์ได้สติคืนมา ก็หัวเราะ:“เอาล่ะ เชื่อฟัง มีมี๊คณิต ดีๆ อย่าดื้อนะ”
เด็กสาวกำลังเที่ยวกับ เพื่อนรัก ข้างนอก
เพราะว่าเธอแต่งงานกับ คอฟฟีเมต จึงได้แต่เอาลูกสาวให้ เพื่อนรักคณิต ช่วยเลี้ยง
ดังนั้น เธอต้องรีบหย่า
แบบนี้ เธอถึงจะสามารถเลี้ยงดูลูกสาวของเธอให้เติบโตไปอย่างช้าๆ ด้วยความเที่ยงธรรมได้!
......
ค่ำคืนนั้นมาถึงตามกำหนด
เลียงฮอลล์ วิลล่า คอฟฟีเมตเหลือบมองผู้หญิงที่นั่งรอเขาในห้องรับแขกอย่างเงียบๆ แล้วปลดกระดุมที่คอเสื้อออก นั่งอยู่ตรงข้ามเธอ
ยังคงแต่งตัวแบบสาวบ้านนอก
ถักเปียสองข้าง สวมแว่นกรอบดำ
สีผิวสองสี ใต้เปลือกตามีกระที่มองเห็นจางๆ
ร้อนขนาดนี้ ยังสวมเสื้อแขนยาวกางเกงขายาวที่เชยสุดๆ......
ตอนที่ คอฟฟีเมต มองมา ซูการ์ ก็กำลังมองเขาอยู่
ตัวสูงสวมสูท ทำให้เขาดูงดงาม บุคลิกดูยอดเยี่ยม
ออร่าความแข็งแกร่งทั้งตัว เผยให้เห็นถึงความน่าเกรงขามของผู้ที่อยู่เหนือกว่า ทำให้คนตรงหน้าเขาไม่กล้าหุนหันพลันแล่น
เธอยังจำภาพครั้งแรกที่เห็นเขาได้
หนึ่งปีที่แล้ว เขาเพิ่งประสบอุบัติเหตุ นั่งอยู่บนรถเข็น สายตาเย่อหยิ่งที่มองเธอมีความรังเกียจ
เขาพูดว่า:“หมอบอกว่า ผมอาจจะนั่งอยู่บนรถเข็นตลอดชีวิตที่เหลือ ประสิทธิภาพทางด้านนั้นก็ใช้ไม่ได้แล้ว คุณแน่ใจว่าแต่งงานกับผม?”
เธอในตอนนั้น เพราะว่าเหตุผลบางอย่าง ไม่มีสิทธิ์พูดว่าไม่
“ค่ะ ฉันจะแต่งงานกับคุณ”
“โอเค พวกเราทำข้อตกลงแต่งงาน หนึ่งปีต่อจากนี้ ผมจะหย่ากับคุณ นอกจากคุณจะได้รับห้าสิบล้านตอนนี้แล้ว หลังจากหย่า ผมจะชดเชยเงินให้คุณอีก ถ้าคุณยินยอม ก็เซ็นสัญญานี้ ภายในหนึ่งปีนี้ คุณคือ สะใภ้ตระกูลจอห์นสัน ”
ด้านหนึ่งทำเป็นใจเย็นแสแสร้งรับปากว่าตัวเองจะหย่า
อีกด้านก็จงใจบอกคุณย่า ให้เธอมาหยุดการหย่าของพวกเขา
ซูการ์ นี้ ตั้งแต่ตกลงแต่งงานกับเขา เขาก็มองออก เธอไม่ได้มีความคิดธรรมดา!
สายตา คอฟฟีเมต หม่นลงไป ริมฝีปากบางๆ เม้มเป็นมุมอย่างเฉียบคม
“ย่าครับ เธอไม่เหมาะ ผมมีตัวเลือกที่เหมาะกว่าแล้ว”
เขามีตัวเลือกที่เหมาะกว่า?
มีผู้หญิงที่ปรารถนาแล้วงั้นหรือ?
มือของ ซูการ์ ชะงักไป ใช้หูฟัง
“โอ๊ย เจ็บหัวใจจัง ดูเหมือนฉันคงอยู่ไม่ถึงฤดูหนาวปีนี้แน่......”
คอฟฟีเมต:“......”
มาไม้นี้อีกแล้ว!
ย่าอย่าอาร่างกายของตัวเองมาล้อเล่นได้ไหม?
มั่นใจในความกตัญญูของเขาใช่ไหม?
คอฟฟีเมต ปวดหัว ฟังเสียงกระแอมของหญิงชราในสาย ได้แต่ประนีประนอมอย่างไม่มีทางเลือก:“ได้ ผมจะยังไม่หย่า ทำความรู้จักเธอช่วงหนึ่งก่อนใช่ไหม?”
“อือ แบบนี้ถูกแล้ว!ซูการ์ ล่ะ เธออยู่ไหม?ให้ย่าคุยกับเธอหน่อยสิ”
“ครับ”
คอฟฟีเมต เอาโทรศัพท์ยื่นให้ ซูการ์ สายตาเยือกเย็นดั่งน้ำแข็ง
“สายของคุณย่า ระวังคำพูดของคุณด้วย ถ้าเธอเป็นอะไรไป ผมเล่นงานคุณแน่!”
ซูการ์:“......”
เขาจะดุเธอทำไม?
เธอเชื่อฟังเสมอโอเคไหม?
“คุณย่าคะ”
“ซูการ์ จ๊ะ เธอจะทิ้งย่าจริงๆ หรือ?จะหย่ากับ คอฟฟีเมต ของพวกเราจริงๆ งั้นหรือ?”
“เอ่อ คือ คุณย่าคะ......”
“ซูการ์ จ๊ะ เธอฟังย่าพูดนะ ย่าถามหมอแล้ว ร่างของ คอฟฟีเมต แข็งแรงดี เรื่องนั้นไม่มีปัญหา ดังนั้น เธอก็ไม่ต้องห่วงว่าต่อไปจะไม่มีความสุข อย่าหย่าเด็ดขนาดนะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานไม่เติมน้ำตาล