รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 4

เช้าวันถัดมา

คอฟฟีเมต ลงมา ได้กลิ่นหอมของอาหารตามท่ามกลางอากาศ ก็รู้สึกหิวทันที

“คุณชาย ท้องของคุณไม่ดี รีบทานข้าวเช้าเถอะค่ะ”

ป้านีย์ สื่อให้ คอฟฟีเมต ไปกินอาหารเช้าที่ห้องทานข้าวด้วยความเคารพ

“ขอบคุณ ป้านีย์”

คอฟฟีเมต นั่งลง ก็เห็นแค่ชามและตะเกียบชุดหนึ่งของตัวเอง

หญิงสาวไม่อยู่?

ก็ดี เขาก็ไม่อยากเจอเธอ

“คุณชายคะ รสชาติอาหารถูกปากคุณไหมคะ?”

“อือ ฝีมือของ ป้านีย์ ดีขึ้นเรื่อยๆ เลย”

ซาลาเปาในมือนุ่มอร่อย โจ๊กข้าวฟ่างก็หอมหวานมาก

นานแล้วที่เขาไม่ได้กินอาหารเช้าที่ถูกปากเขาขนาดนี้

“คุณชาย อาหารเช้าวันนี้เป็น คุณซูการ์ ทำทั้งหมด

ป้านีย์ พูดด้วยรอยยิ้ม“คุณซูการ์ ได้ยินว่าท้องคุณไม่ค่อยดี ก็ตั้งใจตื่นแต่เช้า ทำอาหารเช้าพวกนี้ให้คุณชาย แล้วจึงออกไปข้างนอกค่ะ”

คิ้วสวยงามของ คอฟฟีเมต ขมวดเข้า ซาลาเปาในปาก กลืนก็ไม่ใช่ คายออกก็ไม่ดี

ดังนั้น นี่คือไม้ตายที่ผู้หญิงคนนั้นดึงดูดความสนใจของตัวเอง?

อยากมัดใจของผู้ชายให้อยู่ ก็ต้องมีเสน่ห์ปลายจวัก?

......

เทสตี้ เบเกอรี่ ซูการ์ มองดูเค้กที่ทำเสร็จแล้ว ถอดหน้ากากออกแล้วถอนหายใจ

ทำงานเรื่อยๆ ไม่หยุด ในที่สุดก็เค้กที่ลูกค้าต้องการเสร็จ

เธอมองดูเวลา แล้วก็ถอดผ้ากันเปื้อนออก รีบวิ่งไปที่สไตล์ลิ่ง สตูดิโอชั้นสอง

เธอคนเดียวเป็นทั้งช่างแต่งหน้า แม่ครัวทำขนม จึงยุ่งสุดๆ

แต่โชคดีที่ เธอมีลูกน้องจำนวนมากที่ช่วยเธอ

เดี๋ยวเธอต้องไปพูดคุยเรื่องเครื่องสำอางกับ เซ็นจูรี่ เอ็นเตอร์เทนเมนท์ ที่อยู่ในเครือ จอห์นสันกรุ๊ป และผู้ช่วยของ ริตา สั่งเค้กพอดี เธอจึงไปส่งด้วยตัวเอง

ซูการ์ ถือของติดตัว แล้วขับรถออกเดินทาง

จอห์นสันกรุ๊ป ตั้งอยู่บนถนนการค้าที่พลุกพล่าน

ภายใต้แสงอาทิตย์ โลโก้ เปล่งประกายแวววาวดูสดใส

ซูการ์ ถือกระเป๋าใบเล็กใบใหญ่เข้าไปในบริษัท หลังจากพูดจุดประสงค์ในการมากับพนักงานต้อนรับแล้ว ก็ขึ้นไปที่ชั้นยี่สิบแปด

“คุณไลลา ขนมที่คุณสั่งมาแล้วค่ะ”

ไลลา ผู้ช่วยของ ริตา ซูการ์ วางของลง แล้วทักทายเธอ

“อือ วางตรงนั้นละกัน”

ผู้ช่วยตอบกลับอย่างเยือกเย็น

“งั้นฉันออกไปก่อนนะคะ”

ซูการ์ จะไปที่ฝ่ายการตลาด

“เฮเลนา ใครให้เธอเข้ามา?”

ริตา เหยียบรองเท้าส้นสูงเข้ามา เห็น ซูการ์ อยู่ ก็ร้องเสียงสูงทันที

“ผู้ช่วยไลลา สั่งเค้กที่ เทสตี้ เบเกอรี่ ร้านขนมเค้กอยู่ชั้นล่างของสไตล์ลิ่ง สตูดิโอฉันค่ะ และฉันก็มาคุยธุรกิจกับ จอห์นสันกรุ๊ป พอดี ก็เลยผ่านมาส่ง”

ซูการ์ อธิบายนิ่งๆ จากนั้นเดินผ่านข้าง ริตา ออกไป

“เทสตี้ เบเกอรี่?ไม่ใช่สถานที่ที่ยัย ซูการ์ หน้าตาอัปลักษณ์นั่นทำงานอยู่หรือ?”

ริตา กอดอกไว้ ด้วยใบหน้าเย่อหยิ่งผยอง“ทำไม เธอสนิทกับยัยอัปลักษณ์ ซูการ์ นั่นมากหรือ?กาเข้าฝูงกา หงส์เข้าฝูงหงส์จริงๆ”

ได้ยินคำนี้ ฝีเท้าของ ซูการ์ ชะงักลงเล็กน้อย

เธอไม่ได้หันไป แต่หัวเราะอย่างเยาะเย้ยเบาๆ“ใช่ค่ะ ฉันชอบคบค้าสมาคมกับคนที่มีจิตใจงดงาม เข้ากันได้ดีกว่าคนป่าเถื่อนที่พูดจาพล่อยๆ ไร้การอบรมสั่งสอนเยอะเลย”

“แก แกกล้าด่าฉันหรือ!”

“พูดแบบนี้ คือคุณยอมรับว่าตัวเองไม่ได้รับการอบรมสั่งสอนหรือ?”

“แก!เฮเลนา ไม่เอาแกตายไม่ใช่ฉันแน่!”

ริตา อับอายจนโกรธ มองซ้ายมองขวา แล้วหยิบกาน้ำชาขึ้นมา เล็งไปที่ ซูการ์

ซูการ์ ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวก็หันหน้าไป ตามองกาน้ำชาที่เข้ามาใกล้หน้า

ซูการ์ มองชายหนุ่มที่นั่งอย่างสง่างาม ขยับริมฝีปาก“คุณคอฟฟีเมต เมื่อกี๊ขอบคุณนะคะ”

คอฟฟีเมต เหลือบมองเธอ“ผมไม่ชอบเป็นหนี้บุญคุณใคร คืนก่อนถึงแม้จะเป็นคุณที่รุกก่อน แต่คุณพูดถูก ผู้หญิงเสียเปรียบเสมอ”

ดังนั้น ที่เขาเพิ่งช่วยเธอ เพราะว่าเขานอนกับเธอเมื่อคืนก่อน?

ซูการ์ พูดไม่ออก

“เรียกฉันมามีอะไรไหมคะ?ถ้าไม่มี ฉันไปก่อนนะ”

“เดี๋ยว”

คอฟฟีเมต ลุกขึ้น เดินมาตรงหน้า ซูการ์ มองสำรวจเธอหัวจรดเท้า

หญิงสาวผมดำยาวประบ่า หน้าตาสวยงาม ร่างกายอ้อนแอ้น

ความสูงนี้ สัดส่วนนี้......

ในหัวก็มีร่างของอีกคนเข้ามา

ทั้งๆ ที่ทั้งสองใบหน้านั้นต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่ทำให้เขารู้สึกว่าคล้ายกันแปลกๆ

สายตาของชายหนุ่มเร่าร้อนมาก สายตาที่ลึกซึ้งนั้นเหมือนน้ำลึก น่ากลัวอย่างมาก

ซูการ์ ขนลุก ถอยหลังไปหนึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว ปกป้องหน้าอกตัวเองไว้

“ทำไมคุณต้องมองฉันแบบนี้ด้วย?ฉันเตือนคุณอย่าง ถึงแม้คุณจะเพิ่งช่วยฉันไป แต่ฉันก็ขอบคุณแล้ว เราสองคนไม่ติดค้างอะไรกันแล้ว”

คอฟฟีเมต ตะลึง มองการป้องกันของเธอ ในดวงตาก็ดูน่าสนใจขึ้นมา

เขามาใกล้เธอทีละก้าว“คุณคิดว่าผมจะทำอะไรคุณ?เรือนร่างคุณเล็กๆ อย่างกับผู้ชาย ถ้าไม่ใช่ผมดื่มหนักไป คุณคิดว่าผมจะทำไรคุณได้?”

ซูการ์:“......”

เรือนร่างเล็กๆ อย่างกับผู้ชาย?

เธอมีทุกอย่าง ถึงแม้จะเล็กไปหน่อย แต่ก็ไม่ได้แบน!

“ถ้าไม่ใช่เพราะว่าฉันไม่มีสติ สภาพแบบนั้นของคุณ คุณคิดว่าฉันจะสนคุณ?”

ซูการ์ เหยียดหลังตรง อย่างไม่ยอมอ่อนข้อเลยสักนิด

คอฟฟีเมต หรี่ตาลง มุมปากยิ้มขึ้นมาด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย

เขาโน้มตัวเล็กน้อย ริมฝีปากบางๆ พ่นลมหายใจอันตรายออกมา“อ้อ?คุณไม่สนผมแบบนี้ งั้นคุณว่ามาสิ คุณชอบผู้ชายแบบไหน?”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานไม่เติมน้ำตาล