“รถคันนี้มันทำอีท่าไหน ขับรถเป็นหรือเปล่าเนี่ย? ยังชนมาได้?”
คนขับรถบ่นอุแล้วลงจากรถ เตรียมที่จะพูดคุยกับฝ่ายตรงข้าม
ซูการ์นั่งอยู่เบาะหลัง คลึงที่ตาแล้วมองไปด้านนอก
ที่แท้ก็รถชนนั่นเอง
รถของพวกเขาทั้งสองคันขับทางตรง แล้วรถตู้อีกคันนึงก็ขับเข้ามา…..
ไม่รอให้ซูการ์ได้คิดเข้าใจอะไร ก็เห็นพวกคนที่ใส่โม่งมาจากรถคันนั้น
หนึ่งในนั้นก็จับคนขับรถไว้ แล้วทำให้เค้าสลบ
ผู้ชายอีกสองคนดึงประตูหลัง ไม่พูดชี้แจงอะไรก็เอามิลินกับเธอลงจากรถ
“พวกแกจะทำอะไรน่ะ?” มิลินตกใจร้องโวยวาย
ซูการ์ก็ตกใจเหมือนกัน “พวกแกเป็นใคร? ต้องการจะทำอะไร?”
“อย่าพูดมาก ขึ้นรถ”
คนที่ใส่เสื้อดำผลักคนทั้งสองขึ้นรถ
รถขับออกไปอย่างรวดเร็ว
ใจของซูการ์เต้นอย่างรวดเร็ว มองรถที่ยิ่งขับไปทางยิ่งเปลี่ยวมากขึ้น ใจก็อดที่จะหน่วงขึ้นมาไม่ได้
“พี่ๆ ตกลงว่าพี่ๆเป็นใครกัน ทำไมต้องมาจับพวกเรา?”
โรงถ่ายภาพยนตร์จัดในชานเมือง ในพื้นที่ที่อยู่ไกลจากตัวเมืองออกไป หรือพวกเธอจะถูกลักพาตัวเพื่อเรียกค่าไถ่?
อยากที่จะมุ่งแสวงหาเงินทองและทำร้ายชีวิตผู้คนหรอ?
“พี่คะ ขอร้องพวกพี่ปล่อยพวกเราไปเถอะค่ะ พวกพี่ต้องการเงินใช่หรือเปล่า หนูให้เงินพวกพี่ก็ได้”
สีหน้าของมิลินซีดเซียว วิงวอนไม่หยุด
คนที่ใส่เสื้อดำมองเธอ ยื่นมาลูบใบหน้าของเธอ พูดยิ้มๆว่า “พวกเธอคือดารางั้นหรอ? หน้าตาสวยจริงๆ พวกพี่ต้องการเงิน และก็ต้องการคนด้วย
“ฮาๆๆ นั่นสิน้องสาว ดูสิเธอสวยมากกว่าอีกคนนึงเสียอีก เดี๋ยวอีกสักพักให้พี่ได้ดูแลเรานะ”
คนเสื้อดำที่จับซูการ์มาจับที่เอวของเธอ มือก็คลำไปอย่างอยู่ไม่สุข
“ปล่อยฉันนะ อย่ามาแตะต้องฉัน”
ซูการ์หนักหน่วงหัวใจ ข้อศอกข้างนึงมาผลักที่หน้าอกของคนเสื้อดำ ในขณะเดียวกันก็รีบจับไปที่กระเป๋าของตัวเอง
คนเสื้อดำส่งเสียงร้องซี้ด นัยน์ตามีความโหดเหี้ยมปรากฎออกมา
“นังตัวดี กล้าลงไม้ลงมือฉันหรอ แกเชื่อมั้ยว่าตอนนี้ฉันจัดการแกได้เลย”
ขณะที่พูดนั้นเขาก็จับเธอไว้ แล้วเริ่มฉีกเสื้อผ้าของเธอ
“ไปให้พ้นนะ”
ซูการ์รีบหยิบสเปรย์ป้องกันตัวออกมาจากกระเป๋าสะพาย แล้วพ่นไปที่ลูกตาของคนเสื้อดำ
“โอ้ย!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานไม่เติมน้ำตาล