รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 32

“เฮเลนา คุณไปนอนกับคุณคอฟฟีเมตมาแล้วไม่ใช่หรอคะ ทำไมยังต้องมาทำงานที่รับใช้คนอยู่อีก อ่อ ฉันรู้แล้วค่ะ คุณอยากเป็นคนที่มุมานะเวลาอยู่ต่อหน้าคุณคอฟฟีเมตใช่มั้ยคะ? น่าเสียดายนะคะคุณคอฟฟีเมตแต่งงานแล้ว หญิงชู้ก็เป็นแค่หญิงชู้ มีอะไรกันขำๆเท่านั้น”

มิลินเห็นซูการ์ไม่สนใจเธอเลย ก็ให้พูดจาถากถางออกมา

มือของซูการ์ชะงักลง สีหน้าก็เย็นชาลงไปด้วย

“คุณมิลินขอร้องคุณอย่าพูดได้มั้ยคะ ฉันกำลังทำงานอยู่”

สีหน้าท่าทางของเธอปกติ ทำให้ตัวเองดูเหมือนว่าเป็นคนที่หาเรื่องโดยไม่มีเหตุผล

มิลินจ้องมองเธอ “ทำไมไม่พูดอะไรแล้วล่ะ? ก็นะ เมื่อมันเป็นเรื่องจริงคุณก็ทำได้แค่ปิดปากเงียบ”

“คุณมิลินฉันแต่งหน้าเสร็จแล้วนะคะ คุณดูหน่อยค่ะว่า คุณชอบหรือเปล่า?”

ซูการ์ไม่ได้พูดต่อล้อต่อเถียงกับเธอ รีบแต่งหน้าให้เธอจนเสร็จ แล้วเอ่ยออกมาเสียงเรียบ

มิลินเลยหันมองไปที่กระจก

ตอนที่เธอเห็นตัวเองในกระจกปกปิดด้วยรองพื้นที่หนา ก็จ้องถมึงทึงกับการแต่งหน้า เธออดไม่ได้ที่จะถามว่า “เฮเลนา คุณแต่งหน้าเป็นมั้ย นี่คุณแต่งบ้าอะไรให้ฉัน?”

ได้ยินดังนั้น ซูการ์พูดหน้าตาเฉยว่า “คุณมิลินฉันแต่งหน้าให้คุณตามบทละคร คุณไม่ชอบหรอคะ? หรือว่ารู้สึกว่ามันยังร้ายไม่พอ? งั้นฉันกรีดตาให้สูงขึ้นกว่านี้หน่อยก็ได้ค่ะ เพื่อให้คุณดูร้ายขึ้นมาบ้าง”

มิลิน “…..”

ยังจะแต่งให้ดูร้ายยิ่งขึ้นอีกหรอ?

ด้วยการแต่งหน้าของเธอในตอนนี้ เธอกล้าพนันได้เลยว่าหลังจากนี้เธอไม่ได้รับบทตัวละครดีๆกับเค้าแน่ๆ!

“เฮเลนานี่คุณจงใจใช่มั้ย! จงใจแต่งหน้าให้ฉันขี้เหร่แบบนี้น่ะ?”

มิลินโกรธจนพูดเสียงแหลม

“จะเป็นไปได้ยังไงคะ? ฉันมีความรู้ในสาขาอาชีพนะคะ”

ซูการ์พูดอย่างเป็นการเป็นงานว่า “คุณมิลินบทที่คุณได้รับนี้เป็นตัวละครร้ายนะคะ หรือว่าจะให้ฉันแต่งหน้าให้คุณแบบบางๆน่าสงสารๆหรอคะ?”

มันต้องจงใจแน่!

จงใจที่จะแต่งหน้าให้เธอแบบร้ายๆ

ใครให้มันพูดจาไม่น่าฟังอย่างนั้นกันล่ะ?

ดังนั้นจะทำให้ใครไม่พอใจก็ได้ แต่อย่ามาทำให้ช่างแต่งหน้าไม่พอใจ!

“คุณ…..”

หายโกรธ!

แต่จะเป็นเพราะเธอได้ยังไง?

คนบางคนชอบแพร่ข่าวมั่วซั่ว

แต่ว่าในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าเจตนาร้ายที่มากมายของ มิลินที่มีต่อตัวเธอเองมาจากไหน

ซูการ์กลับเข้ามาในห้องแต่งหน้า แล้วแต่งต่อ

เวลาต่อจากนั้นมิลินก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกลำบากใจอีก

เพียงแต่ว่าใบหน้าเย็นชาเหมือนเธอติดหนี้ไว้หลักล้านยังไงยังงั้น

รอจนกระทั่งงานของมิลินเสร็จก็เป็นเวลาค่ำแล้ว

ซูการ์โล่งอก และนั่งรถของบริษัทกลับ

ขึ้นรถมาแล้ว ซูการ์คลึงที่ขอบตาที่เริ่มบวม แล้วเริ่มหลับตารวบรวมสมาธิ

จนกระทั่งรถได้เบรกอย่างกระทัน จนทำให้เธอตื่น