รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 26

“นี่ ฉันเป็นใคร！เพื่อนรัก ที่ดีที่สุดของเธอ！ยังจะมาอายกับฉันอีก”

คณิตโน้มตัวมา“ซูการ์ ดู คอฟฟีเมต รูปร่างสูงใหญ่ ให้ความรู้สึกปลอดภัย ในเมื่อพวกเธอไม่หย่ากัน งั้นก็อย่าหย่าเลย คอฟฟีเมต ทั้งหล่อและรวย แค่เธอกอดขาเขาไว้ไม่ปล่อย ก็ไม่ต้องห่วงตำแหน่งคุณนายแห่ง จอห์นสันกรุ๊ป ในวันข้างหน้าแล้ว”

ได้ยินคำนี้ ซูการ์ ก็ผลักหัวของ คณิต อย่างพูดไม่ออก

“คิดอะไรเนี่ย？ไม่หย่า จะรอให้เขารู้ว่าฉันหลอกเขาแต่งงานหรือ？”

“อ๋า？เรียกว่าหลอกแต่งงานได้ไงล่ะ？ใครออกกฎว่าตอนเธอแต่งกับเขา ต้องเป็นสาวโสดที่ยังไม่แต่งงาน？”

“กฎที่ไม่ได้เขียนเป็นลายลักษณ์อักษรของคนรวยไงล่ะ！”

คนรวยที่ไหนจะรับได้ว่า ภรรยาของตัวเองเป็นของมือสองที่เคยมีลูกมาก่อน？

ดังนั้น ก่อนที่ คอฟฟีเมต ยังไม่รู้ความลับของเธอ เธอต้องรีบหย่ากับเขา！

จอห์นสันกรุ๊ป

คอฟฟีเมต นั่งอยู่บนเก้าอี้ผู้บริหาร ยังคงทำงานอยู่บนโต๊ะ

การแต่งกายในชุดขาวกางเกงสีดำ ทำให้เขาดูมีเกียรติและเย่อหยิ่งผยอง

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ในมือของ แดนดิน ถืออาหารเดินเข้ามา

“คุณคอฟฟีเมต คุณยุ่งจนถึงตอนนี้เลย ผมเลยสั่งอาหารมาให้คุณ”

มีกลิ่นหอมของอาหารลอยฟุ้งอยู่กลางอากาศ

จู่ๆ คอฟฟีเมต ก็รู้สึกหิว

เขาลูบหัวที่ปวด แล้ววางงานในมือลง

ติ๊ด มีข้อความเข้าโทรศัพท์

คอฟฟีเมต หยิบขึ้นมาดู

“คุณคอฟฟีเมต คืนนี้ เพื่อนรัก ของฉันกลับประเทศ ฉันอยู่พบปะกับเธอที่บ้านเธอ ไม่กลับคฤหาสน์นะ”

คืนนี้ภรรยาแสนขี้เหร่ของเขาไม่กลับบ้าน？

กลับใช้ชีวิตอย่างไม่ธรรมดา

คอฟฟีเมต หรี่นัยน์ตาสีดำลง ยกมุมปากอย่างเย็นชา

“คุณคอฟฟีเมต มากินข้าวสิครับ”

แดนดิน เรียกอยู่ตรงโซนพักผ่อน

คอฟฟีเมต เหลือบมองอาหารบนโต๊ะ ก็ไม่อยากอาหารแปลกๆ

เขาอยากกินบะหมี่ที่ ซูการ์ ทำ！

“คุณคอฟฟีเมต ผู้หญิงที่ช่วยคุณเมื่อสี่ปีก่อนที่คุณให้ผมไปสืบ มีวี่แววนิดหน่อย ตอนนี้คนของพวกเรากำลังจับขังผู้หญิงคนหนึ่ง พวกลูกน้องกำลังทำการยืนยันครับ”

แดนดิน มองข้อความที่ลูกน้องเพิ่งส่งมา รีบรายงานกับ คอฟฟีเมต

มือ คอฟฟีเมต ที่ถือตะเกียบชะงักลง ตอบอือ

สี่ปีก่อน เขากับ ภุชงค์ และเพื่อนอีกสองสามคนรวมตัวกัน มีคนใส่อะไรลงไปในเหล้าเขา

ตอนนั้นเพื่อที่จะขจัดความพัวพันของยา เขาจึงเข้าไปห้องด้านข้าง วางแผนที่จะจัดการด้วยตัวเอง

คิดไม่ถึงว่าจะมีคนบุกเข้ามา แล้วคลายยาให้เขา

ในหัวมีใบหน้าที่สวยงามนั้นเข้ามา

ทำไมรสชาติของ เฮเลนา ถึงทำให้เขานึกถึงผู้หญิงคนนั้นเมื่อสี่ปีก่อน！

......

วันถัดมา

ซูการ์ ที่ยุ่งทั้งช้า ตอนเที่ยงถูก คณิต ลากไปร้านอาหารส่วนตัวที่เพิ่งเปิดใหม่

ผลักประตูห้องส่วนตัวออก ด้านในมีคนอยู่แล้ว

ชายหนุ่มแต่งตัวในชุดสูทลำลอง ร่างกายสูงเพรียว ใบหน้าหล่อเหลา ดูอบอุ่นมาก

“Uncle ไอแซก”

เอริน ดึงมือของ คณิต ออก ก้าวเท้าสั้นๆ วิ่งเข้าหาเขา

“เอริน”

ไอแซก อุ้ม เอริน ขึ้นสูงด้วยรอยยิ้ม เด็กสาวมีความสุขจนหัวเราะออกมา

“ไอแซก อย่าเอาใจเด็กคนนี้จนเสียคน ฉันอยู่บ้านไม่มีจิตใจเล่นกับเธอแบบนี้

คณิต หัวเราะแล้วพูดติดตลก

“ไม่เป็นไร ตามใจจนเสียคนเดี๋ยวผมเลี้ยงเอง”

ไอแซก ลูบหัวของ เอริน ด้วยใบหน้าเอ็นดู

ซูการ์ ยิ้มที่มุมปาก รินน้ำให้ทั้งสามคน

แม่ของ ไอแซก กับน้าของเธอเป็นเพื่อนรักกัน

ไอแซก แก่กว่าเธอสองปี ทั้งสองโตมาด้วยกัน เปรียบได้กับพี่น้อง

ดังนั้น เรื่องของเธอเขารู้หมด

“ไอแซก นายเกรงใจกันเกินไปแล้ว ถึงกับต้องเลี้ยงพวกเราสามคนมากินข้าวที่นี่”