รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 17
ผู้หญิงคนนี้ ฝีมือทำอาหารไม่แย่เลย
คอฟฟีเมต กินอย่างสง่างาม แสดงความเห็นในใจ
“เป็นไง？ใช้ได้ไหม？”
ซูการ์ ลองถาม
“พอกินได้”
คอฟฟีเมต ไม่เงยหน้า ตอบไปเบาๆ
แค่พอกินได้หรือ？
ช่างเป็นคุณชายที่เอาใจยากจริงๆ！
ซูการ์ นั่งลง ลูบท้องที่หิวโหย กินอย่างรวดเร็ว
“ที่รักคือใคร？”
ตกใจหมด จู่ๆ ชายหนุ่มตรงข้ามก็ถาม
ซูการ์ กำลังซดน้ำซุป ก็สำลักจนไอไม่หยุด
คอฟฟีเมต ขมวดคิ้วแน่น หยิบทิชชูมาอย่างขยะแขยง เช็ดซุปน้ำที่เปื้อนมือออก
สายตาคมกริบจ้องผู้หญิงที่อยู่ตรงข้ามเขม็ง
“ตื่นเต้นขนาดนี้เชียว？ซูการ์ คุณคงไม่ได้ไปมีกิ๊กข้างนอกลับหลังผมหรอกนะ？”
ซูการ์：“......”
นี่มันเกี่ยวกันตรงไหนเนี่ย？
วงจรสมองของ คอฟฟีเมต แปลกจริงๆ！
“คุณคอฟฟีเมต วางใจเถอะ ฉันทั้งขี้เหร่และจน ไม่มีเงินเลี้ยงเด็กแน่”
“อ้อ？ฟังดูแล้วคุณดูเสียใจมากนะ？”
ซูการ์：“......”
ผู้ชายคนนี้ บิดเบือนความหมายของคนอื่นเสมอ
“คุณคอฟฟีเมต สายที่โทรมาเมื่อกี๊คือ คณิต เพื่อนรัก ของฉัน และก็สายของลูกสาวเธอ ที่รักก็คือลูกสาวของ เพื่อนรัก ของฉัน”
ซูการ์ ละสายตาลงเล็กน้อย อธิบายเบาๆ
คอฟฟีเมต จ้องเธอเขม็ง สุดท้ายก็ไม่พูดอะไรอีก
ซูการ์ กินบะหมี่ในชามเงียบๆ แอบสาบานในใจ จะต้องหย่ากับ คอฟฟีเมต ให้ไวที่สุด
อื้ม！
รสชาติขนมอร่อยมาๆ！
รสสตรอเบอร์รี่หวานๆ เปรี้ยวๆ อร่อย！
รูบี้ กินเค้กคำโต ด้วยใบหน้าพอใจ
ซูการ์ นั่งตรงข้ามเธอ มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย
“คุณรูบี้ เค้กเกาลัดอร่อยไหมคะ？”
“ไม่แย่เลย”รูบี้ พูดออกมา
จากนั้น เธอก็ร้องออกมาด้วยความรู้สึกช้า：“เธอพูดอะไร？เค้กเกาลัด？นี่ นี่มันเค้กสตรอเบอร์รี่ชัดๆ！”
“ทำไมคะ！คุณรูบี้ อย่าบอกนะคะว่าคุณแพ้ผงเกาลัด！”
เค้กนี้ดูเป็นเค้กรสสตรอเบอร์รี่ แต่ที่จริงแล้วด้านในผสมด้วยผงเกาลัด
ขอบคุณ คุณหมอลี คนนั้น ที่ทำให้เธอรู้ว่า รูบี้ แพ้เพราะผงเกาลัด
ดังนั้น ในเมื่อเธอชอบความรู้สึกแพ้ ก็เอาอีกสักรอบละกัน！
ยังไงก็ตามก็ต้องให้ของขวัญก้อนใหญ่ที่ดูหมิ่นตัวเองแก่เธอ！
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานไม่เติมน้ำตาล