เอริน เหมือนกับ เฮเลนา?
ฝีเท้า คอฟฟีเมต ชะงักลง ในหัวมีใบหน้าของผู้ใหญ่กับเด็กแวบมา
ตาโตที่เหมือนกัน ริมฝีปากแดงที่เหมือนกัน มีความคล้ายกันอยู่
“นายว่างมาก?ถึงได้ชอบนินทาคนอื่น!”
“เหอะ ก็ไม่ได้เจอเด็กหน้าตาสวยอย่าง เอริน ง่ายๆ มองจนฉันอยากหาคนมามีลูกด้วยกันเลย”
“......”
ห้องส่วนตัว
จนกระทั่งประตูห้องส่วนตัวปิด คณิต จึงถอนหายใจยาวๆ วาง เอริน ลง
“เด็กคนนี้ ทำตกอกตกใจหมด”
จู่ๆ ก็แอบวิ่งออกไป และยังไปเจอ คอฟฟีเมต!
“เอริน ยืนตรงเลยนะ ห้ามกิน”
ซูการ์ ไม่ค่อยเข้มงวดบ่อยๆ เธอดึงไอศกรีมในมือ เอริน ไป
“พูดมา หนูสำนึกผิดหรือยัง?”
เด็กสาวเลียปาก ตาโตๆ จ้องไปที่ไอศกรีม
“สำนึกผิดแล้วค่ะ”
“ผิดตรงไหน?”
“เอริน ไม่ควรวิ่งไปเถลไถล”
“แล้วอะไรอีก?”
มีอะไรอีก?
เด็กสาวเงยหน้าขึ้น มองไปที่ ซูการ์ อย่างไม่เข้าใจ
“ทำไมถึงไปเรียกคนอื่นว่าป่าปี๊ตามอำเภอใจ?นี่ไม่มีมารยาทเลยนะเข้าใจไหมลูก?”
ซูการ์ จับไหล่ของเด็กสาว ใบหน้าไม่มีรอยยิ้ม
“แต่ว่า คุณอาสุดหล่อไม่ได้ไม่พอใจนี่คะ!”
เด็กสาวกะพริบตาโตๆ ถามอย่างไม่เข้าใจ
ซูการ์ พูดไม่ออก ลองถามอย่างเงียบๆ:“เอริน ลูกอยากมีป่าปี๊มากเลยหรือ?ลูกก็มีแม่กับมีมี๊คณิต แล้ว ยังไม่พอหรือจ๊ะ?”
“แต่ว่า เพื่อนคนอื่นๆ ก็มีป่าปี๊!เอริน ก็อยากมีด้วยคนหนึ่ง”
เอริน เอียงศีรษะ“แบบนี้ มีป่าปี๊เลี้ยงดู เอริน หม่ามี๊ก็ไม่ต้องเหนื่อยเกินไปแล้ว”
ซูการ์:“......”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รักหวานไม่เติมน้ำตาล