รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 137

ถึงจะถูกปิดหูไว้ แต่ก็ยังได้ยินนิดหน่อย

ซูการ์มองดวงตาโตๆ อันสวยงามของลูกสาว ก็ถอนหายใจไม่พูดอะไร

ในสายตาของลูกสาว คอฟฟีเมตน่าจะเป็นเหมือนพระเอกขี่ม้าขาว

ช่วยเธอคีบตุ๊กตาได้ ช่วยเธอไล่คนเลวไปได้

แต่น่าเสียดาย ผู้ชายคนนี้ถูกลิขิตให้ไม่มีวาสนาต่อพวกเขา

อีกห้องหนึ่ง

พวกคอฟฟีเมตสามคนนั่งลง

เกรซซี่มองสีหน้าอันเยือกเย็นของคอฟฟีเมต ก็สะใจเล็กน้อย

คิดไม่ถึงว่าแค่กินข้าวมื้อหนึ่งจะได้เห็นฉากเด็ดแบบนี้！

ริตาสามารถทำได้จริงๆ！

บิดเบือนข้อเท็จจริง ใส่ร้ายซูการ์

มองคอฟฟีเมตที่เยือกเย็นจนทำให้คนแข็งตายได้ จะต้องรังเกียจซูการ์สุดๆ แน่！

“พี่เมต คุณริตาพูดจริงหรือเปล่า？ที่แท้เอรินก็เป็นลูสาวของคุณซูการ์？เธอปิดได้สนิทจริง เจ้าเล่ห์มาก！”

เกรซซี่แกล้งทำเป็นถอนหายใจ หยุดลงแล้วพูดว่า：“ไม่รู้ว่าคุณซูการ์ท้องก่อนแต่งได้ไง ดูอายุเธอก็ยังน้อยๆ อยู่เลย！คงเป็นช่วงวัยรุ่นที่คิดไม่เป็น รักจนหัวปักหัวปํา？”

เธอจะพูดมากไปไม่ได้ จะได้ไม่เปิดเผยความจริงออกมา

แต่ยังสามารถเพิ่มความเข้าใจผิดให้คอฟฟีเมตมีต่อซูการ์มากขึ้นได้！

คอฟฟีเมตเปิดดูเมนูอาหาร ความเยือกเย็นรอบๆ ตัวรุนแรงขึ้น

ทาคุมิที่อยู่ด้านข้างขมวดคิ้วเล็กๆ มองเกรซซี่ แล้วพูดว่า：“พูดว่าคนอื่นลับหลังไม่มีมารยาท คุณน้าซูการ์เป็นคนดีมาก พ่อครับ ผมหิวแล้ว”

เขาไม่ชอบให้คนอื่นมาว่าคุณน้าซูการ์ว่าไม่ดี

ในสายตาเขา คุณน้าซูการ์ทั้งสวยและอ่อนโยน เขาชอบเธอ！

คอฟฟีเมตที่สั่งอาหารก็ชะงักลง เงยหน้ามองลูกชายตัวเอง แล้วแววตาก็สั่นคลอน

จากนั้นก็ไม่พูดอะไร สั่งอาหารต่อ

แต่ลมหายใจอันเยือกเย็นรอบๆ ตัวเขา กลับหายลงไปเยอะ

รอยยิ้มบนใบหน้าเกรซซี่ที่อยู่ตรงข้ามชะงักลง ตอนที่ไม่มีคนเห็นก็จ้องทาคุมิเขม็ง แอบว่าในใจว่าเนรคุณ

ไอ้เด็กนี่สมควรตาย หรือนี่จะเป็นสายสัมพันธ์ทางเลือด？

เอาแต่ช่วยซูการ์！

ห้องน้ำ

ริตาล้างหน้าให้สะอาด แต่สีหน้ายังคงหมองหม่น

เธอลูบหน้าตัวเอง พูดอย่างแค้นจัด：“ยัยแพศยาซูการ์ เธอมีดีตรงไหน？สวยกว่าฉันเหรอ？ครอบครัวมีฐานะกว่าฉันเหรอ？ไอแซกตาบอกหรือเปล่า？ทำไมในสายตาถึงมีแต่ยัยแพศยานั่น？”