รักนี้ขอมีเพียงเธอ นิยาย บท 42

​ เมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกชายของเธอต้องการ​ ก้อเหมือนมีมีดมาทิ่มแทงใจ​ ไหนจะน้ำตาของลูกชายของเธอที่ทำให้เธอนั้นรู้สึกว่า ทำไม??.... ทำไมลูกชายของเธอถึงอยากจะเจอพ่อของเขา​เธอทำทุกอย่างให้ลูกชายเธอมีความสุขมาตลอด​ ไหนจะสิ่งต่างๆที่ลูกชายอยากจะได้ เธอก้อหามาให้ลูกแทบทุกอย่าง​ แต่เธอไม่เคยคิดว่าสิ่งเดียวที่ลูกชายของเธอต้องการมาตลอดคือ"พ่อ" ของเขา​ ชลนิชาได้แต่คิดอย่างรู้สึกผิดต่อลูกชาย​ ขนาดรูปภาพของเควินเธอก้อไม่เคยที่จะให้ลูกชายของเธอได้เห็น​ สิ่งที่เธอทำกับลูกชายของเธอ​ เหมือนทำให้เขาไม่มีพ่อหรอ​ แต่เธอบอกลูกชายเธอเสมอว่า​ พ่อของเขาทำงานอยู่ที่ต่างประเทศ​ ใครจะคิดว่าลูกชายของเธอ​ แค่อยากจะเห็นหน้าพ่อเขาสักครั้งและอยากอยู่กับพ่อเขาบ้าง

เด็กชายเงยหน้ามองผู้เป็นแม่ พร้อมกับพยายามบีบน้ำตาให้ไหลออกมาให้มากกว่าเดิม..

แม่ชลไม่รักผมแล้ว!!!!..... ฮือ... ฮึ... ฮือ.. เด็กชายร้องไห้เสียงดังเพื่อเป็นสัญญาณให้ปู่กับตามาช่วยเขาอีกแรง....

เอกราชกับวิทได้ยินเสียงที่หลานชายของพวกเขาร้องไห้.... ก้อรีบเดินไปหาทางด้านที่หลานชายอยู่...

เป็นอะไรตาชนพ/เป็นอะไรหลานปู่​ทั้งสองพูดพร้อมเพรียงกันอย่างไม่ได้นัดหมาย​ ซึ่งทั้งสองก้อแกล้งทำสีหน้าตื่นตกใจในสิ่งที่หลานชายเป็น

คุณปู่ครับ... คุณตาครับ!!! แม่ไม่รักผมแล้ว​ ฮึ.... ฮือ​ เด็กชายร้องไห้เสียงดังกว่าเดิม​ และหันมองไปทางผู้แม่โดยที่แกล้งทำสีหน้าเศร้าและผิดหวังให้ผู้เป็นแม่

ด้านชลนิชาเมื่อเห็นสีหน้าและแววตาลูกชายที่มองเธอแบบนั้นทำให้ใจเธอเหมือนถูกมีดแทงเข้าไปในจิตใจ​ เธอน้ำตาไหลออกมาอย่างท่วมท้น.....

ทำไมล่ะลูก.... แม่ชลรักหนูมากนะ​ เอกราชบอกหลานชายด้วยเสียงนุ่มนวล​ ส่วนทางด้านวิท เดินเข้าไปอุ้มหลานชายเพื่อปลอบโยนอย่างทนุทนอม พร้อมกับเดินพาหลานชายกลับเข้าไปในตัวบ้าน

ตกลงเป็นอะไรกัน??....ทำไมชนพชลถึงร้องไห้แล้วยังบอกว่าหนูชลไม่รักเขาละลูก​ "เอกราชแกล้งทำสี่หน้าไม่เข้าใจและพูดด้วยเสียงเป็นห่วงหลานชาย"

คือ.... คือว่า???ชลนิชาได้แต่พูดได้แค่นั้นน้ำตาที่ไหลออกมาบวกกับเสียงที่สั้นเครือของเธอ​ เธอจึงไม่มีคำจะพูดออกมา..

เอกราชได้แต่ยืนมองด้วยสีหน้าเศร้า.... แล้วบอกกับชลนิชาอย่างปลอบโยน

ท่าหนูมีอะไรก้อบอกพ่อได้..... ยังไงหนูก้อเป็นลูกสาวพ่อนะ​ ถึงแม่จะไม่ใช่สายเลือดก้อตาม​เขาพูดกับเธอด้วยเสียงอบอุ่น

ชนพอยากจะเจอพ่อของเขาค่ะ???..... เธอพูดออกไปด้วยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง

ทำไมล่ะ..... หนูทำให้ลูกชายของหนูไม่ได้หรอ​เอกราชพูดกับชลนิชาด้วยสีหน้าเห็นใจพร้อมกับจับไหล่​เธอเพื่อเป็นการให้กำลังใจเธอ​ ซึ่งสิ่งที่เขาทำมันเป็นการวางแผนของเขาทั้งนั้น

แต่หนู... หนู..เธอได้แต่คิดถึงเรื่องราวต่างๆ​ ที่เควินทำกับเธอไว้​ มันช่างเจ็บปวดใจเหลือเกิน​

ท่าหนูทำให้เจ้าชนพไม่ได้.... พ่อว่าคงให้ชนพเสียใจไปสักพัก​ เดียวชนพก้อกลับมาเป็นเหมือนเดิมเอง???เอกราชแกล้งทำสีหน้าเศร้าและปลอบโยนเธออย่างจิงใจ​ (ไม่ค่อยจะตอ..... เลยจิงจิ๊ง)​

หนูขอคิดสักพักนะค่ะ