รักนี้ขอมีเพียงเธอ นิยาย บท 43

หลังจากเอกราชปล่อยให้ชลริชายืนคิดอยู่คนเดียวที่บอปลาของชนพ.... เขาได้แต่เดินขึ้นบ้านมาพร้อมกับน้ำค้างอย่างมีความสุข

ปู๊... ปู๊.. ยิ้มไร​ สาวน้อยถามผู้เป็นปู่อย่างสงสัย​ พร้อมกับทำหัวเอียงถาม​ ช่างน่ารักเหลือทน

ป่าวครับหลานปู่.... เขายิ้มให้หลานสาวด้วยความเอ็นดู

ก้อก... ก้อก.. ก๊อก... เอกราชเคาะประตูอย่างอารมณ์ดี​ พร้อมกับเปิดประตูเข้าไปในห้องของวิทซึ่งเป็นตาของเจ้าชนพหลานชายของเขา

เป็นไงบ้าง?!?... วิทถามเอกราชอย่างตื่นเต้น

เรียบร้อยดี... ต่อไปคงรอคำตอบจากลูกสาวนายนั้นแหละ​ ... "เอกราชบอกวิทก้วยร้อยยิ้มอย่างมีความสุข"

จิงหรอครับปู่..... เด็กชายทำเสียงตื่นเต้น​ คงอีกไม่กี่ชั่วโมงแม่จะให้พ่อเควินของเขามาอยู่กับตัวเขาได้แล้ว

ปู่ว่านะ??.... เดียวแม่ชลของหลานคงจะมาบอกหลานเอง​ แต่ตอนนี้เราคงได้แต่รอ​ ว่าแม่ชลของหลานจะยอมหรือปล่าว.... เอกราชได้แต่ทำหน้าจิงจัง​ และแววตาเชื่อมั่นว่าแผนการของเขาคงจะสำเร็จเป็นแน่

ทางด้านชลนิชาเธอได้แต่คิดทบทวนอยู่หลายครั้ง​ จนเธอตัดสิ้นใจได้

ในเมื่อลูกแค่ต้องการมีพ่อ!!!... เรื่องแค่นี้ทำไมเธอจะทำให้ลูกชาย​ไม่ได้​ ในเมื่อลูกต้องการ??? เธอได้แต่คิดในใจพร้อมกับคิดอีกว่า​ ก้อแค่ทำฟน้าที่พ่อ​ แต่เขาไม่ใช่สามีเธออีกต่อไปแล้ว​ เธอกับเขาก้อถือสะว่าทำหน้าที่ของตัวเองกันไป​ เธอคิดได้เช่นนั้นก้อยิบโทรศัพท์​ออกมาจากกระเป๋ากางเกงขาสั้นอย่างใจเย็นพร้อมกับโทรหาเควินอย่างจำใจ

ตื้ด​ ตื้ด​ตื้ด

ฮัลโหล..... ชลหรอ.. ชายหนุ่มถามหญิงสาวด้วยเสียงเรียบ