รักวุ่นๆ ของนายวายร้าย (ออสติน) นิยาย บท 8

“กลืนลงไปสิที่รัก” เสียงทุ้มดังขึ้นมา พร้อมกับจับหญิงสาวให้อยู่ในท่าหมอบคว่ำหรือที่เรียกว่าท่าด็อกกี้ เข่าของหล่อนแยกออกจากกันเล็กน้อย ก่อนที่ชายหนุ่มจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปประชิดก้นงอน พร้อมกับคว้าถุงยางมาสวมใส่ท่อนเอ็นลำเขื่องเอาไว้ เมื่อเขากับหญิงสาวไม่ได้ต้องการมีพันธะผูกพันต่อกัน

พรึ่บ!! ชายตัวโตสอดท่อนเอ็นลำเขื่องเข้าไปจนมิดลำ ทั้งที่ขนาดของมันไม่ธรรมดา ก่อนที่จะบรรเลงเพลงรักด้วยจังหวะสามช่า ในท่าด็อกกี้อย่างเมามัน

“อ๊า... เต็มรูดีจัง โอ้ววว! เสียวมาก มิ้นต์พร้อมแล้วค่ะ กระแทกมาแรงๆ เลยได้ไหม” ดูเหมือนว่ามิ้นต์จะเริ่มใจร้อน เมื่อหล่อนรอคอยช่วงเวลานี้มานานร่วมชั่วโมงเห็นจะได้ ไม่ว่าขนาดของเขาจะใหญ่คับแน่นแค่ไหนก็ไม่มีผลใดๆ ต่อร่องสวาทของหล่อนแม้แต่น้อย เมื่อหญิงสาวเคยสานสัมพันธ์เล่นบทรักกับชายหนุ่มมาหลายครั้งหลายครา ท่ายากท่าเยอะก็ไม่ใช่ปัญหา

เมื่อเขาสามารถนำพาให้หล่อนไปถึงสวรรค์ชั้นวิมานได้ทุกครั้งทุกคราอย่างเร้าใจ จนเริ่มติดใจมีโอกาสเมื่อไหร่ก็ไม่รอช้าที่จะพาเขาขึ้นเตียง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาคือผู้ชายคนสุดท้ายที่หล่อนจะฝากชีวิตเอาไว้ได้ให้ดูแล ความร้อนแรงของห้วงอารมณ์เริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเลือดในกายของเขาและเธอสูบฉีดขึ้นมาอีกครั้ง เพื่อให้ไปถึงฝั่งฝันดังที่ปรารถนาเอาไว้

ก้นงอนผายขึ้น เพื่อรับแรงกระแทกที่โหมกระหน่ำเข้าหาอย่างไม่ยั้ง มือแกร่งของชายตัวโตจับลงไปที่เอวคอดกิ่ว เขาไม่รอช้าใส่เกียร์เดินหน้ากระแทกเข้าออกด้วยจังหวะที่หนักหน่วง จนคนตัวโตสัมผัสได้ ในความตอดรัดของช่องทางรัก

เมื่อหญิงสาวที่อยู่เบื้องหน้า เริ่มรู้สึกกำหนัดไปทั้งร่าง จนไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด เมื่อชายหนุ่มตอกอัดเจ้ามังกรยักษ์เข้าออกแรงๆ ด้วยจังหวะที่ถี่ขึ้นเรื่อยๆ

“อ๊า อ๊ะ อ๊าย อื้ม” มิ้นต์ครางออกมาดังลั่น ราวกับว่าหล่อนนั้นกำลังถูกเชือด เมื่อความเสียวระดับห้าดาวกำลังจะทำให้หญิงสาวยอมจำนนต่อความสัมพันธ์ที่ไม่มีคำอธิบาย ถึงแม้ว่าจะอยู่ภายใต้เงื่อนไขวันไนท์สแตนด์ แต่สิ่งหนึ่งที่หล่อนยอมรับคือเขาสามารถพาขึ้นสวรรค์ได้อย่างขั้นเทพ จนหล่อนชักจะติดใจ แต่ก็ยังคงอยากลองกับชายอื่นดูบ้าง อยากรู้ว่าใครจะทำได้ถึงใจกว่ากัน

“อ๊า โอ้ววว!” เสียงครางดังประสานออกมาพร้อมเพรียงกัน เมื่อต่างคนต่างก็เดินทางไปถึงเสนชัย ก้นมนงอนขึ้นรับกับช่วงจังหวะของการกระแทกอย่างหนักหน่วง ด้วยความรู้สึกเกร็งกระตุกไปทั้งร่าง เมื่อร่องสวาทของหล่อนตอดรัดเจ้ามังกรยักษ์หัวแดงหยักเอาไว้หงึกๆ จนแทบปลิ้น แต่ก็ไม่สิ้นความเสียวซ่าน

เช้าของวันใหม่บนเตียงขนาดคิงไซซ์ ที่ตกแต่งเอาไว้ด้วยผ้าปูสีเทา ภายในห้องกว้างที่เต็มไปด้วยบรรยากาศคลาสสิค ออสตินนอนอยู่บนเตียงด้วยท่าทีอ่อนเพลีย ส่วนเจ้าของห้องได้เข้าไปอาบน้ำเตรียมตัวเข้าไปทำงานที่บริษัท มีเพียงแค่ชายหนุ่มร่างกายกำยำนอนเปลือยกายท่อนบน ราวกับว่าเขานั้นไม่อยากตื่นขึ้นมา หลังจากที่เมื่อคืนนี้ เกือบพลาดท่าเสียทีให้กับมิ้นต์ไป

“ไอ้เชี้ยออส! มึงจะนอนกินบ้านกินเมืองรึไง นี่มันจะแปดโมงเช้าแล้วนะ” คนที่เรียกออสตินว่าออสมีเพียงแค่เพื่อนสนิทของเขา คือเตวิชกับคราม และคนที่เรียกเขาอยู่ในตอนนี้คือคราม เมื่อชายหนุ่มต้องรีบเข้าบริษัทเพราะมีประชุมในตอนเช้า แต่ต้องตื่นสายเพราะเพื่อนรักได้มาปลุกกลางดึก กว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปตีสองตีสามแล้ว

“เออน่า... มึงจะไปไหนก็ไปกูขอนอนต่อสักพัก แล้วจะกลับเหมือนกัน” ออสตินยังคงพูดออกมาทั้งที่นอนหลับตาอยู่ เพื่อปัดความรำคาญ เมื่อเขาต้องการพักผ่อนต่ออีกสักชั่วโมง

“นอนต่อยาวๆ เลยนะมึง พวกสาวๆ กำลังเตรียมตัวไปซื้อของขวัญให้ไอ้เดย์ อ้อ! มันฝากกูมาชวนมึงด้วยนะ มึงจะไปไหมวะ! ไอ้ออส” ประโยคที่ชายหนุ่มได้ยิน ทำให้เขาถึงกับดีดตัวลุกขึ้นนั่ง พร้อมกับเอามือขยี้ตาด้วยความงัวเงีย ผมเผ้าดูยุ่งเหยิงแต่รวมๆ แล้วมีเสน่ห์

“กูไป” ออสตินตอบออกไปอย่างไม่ลังเล พลางมองหาเสื้อมาสวมใส่

“ไอ้เชี้ย! ร้อยวันพันปี มึงแทบจะไม่ย่างกรายเข้าไปในอาณาจักรของไอ้เดย์ วันนี้ทำไมถึงอยากไป มีอะไรแอบแฝงหรือเปล่า” ทั้งที่ครามรู้อยู่แล้ว ถึงเหตุผลที่ออสตินอยากไปงานวันเกิดของเดย์ แต่เขาก็แค่อยากทำให้คนปากแข็งยอมเปิดเผยความรู้สึกที่มีต่อใบพลูออกมาก็เท่านั้นเอง

“มันอุตส่าห์ชวน กูไม่ไปก็แล้งน้ำใจแย่สิ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับยกยิ้มที่มุมปาก เมื่อเขาจะได้เจอกับใบพลูในคืนนี้แล้ว “ว่าแต่เมื่อคืนเถอะ กูลืมถาม มึงหนีคุณมิ้นต์มาได้ยังไงวะ แน่ใจนะว่าที่เล่ามาคือความจริง รอยที่คอมึงชัดมากเลยนะ ไอ้ออส!” ครามเอ่ยถามเพื่อออกไปเสียงเข้ม พร้อมกับจ้องหน้าเพื่อนรักอย่างจับผิด

“ไอ้นี่! ไหนมึงบอกว่ารีบไปทำงานไง” ออสตินถึงกับอารมณ์เสีย พลางเอามือลูบลงไปที่ลำคอแกร่ง พร้อมกับความรู้สึกผิด ที่เขาเกือบขาดสติปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือหัวใจและความถูกต้อง

“ระวังหน่อยแล้วกัน ใครเห็นก็ดูออก ว่ารอยนั่นเกิดจากอะไร” ครามเดินไปคว้ากระเป๋าเอกสาร พลางพูดให้ออสตินได้ระวัง เพราะถ้าหากใบพลูเห็น เธอคงคิดว่าเขาเพิ่งไปเอากับใครมาแน่ๆ

“แค่ถอดเสื้อ ยังไม่ทันได้ถอดกางเกงเลย กูก็รีบเผ่นออกมาจากห้องของคุณมิ้นต์แล้ว จบไหมวะ! กลับก่อนนะ”

“อ้าว! อะไรของมันวะ! บทจะไปก็ไป เห็นห้องกูเป็นที่รองรับอารมณ์มึงรึไง” ครามพูดตามหลังออสตินออกไป แต่ชายหนุ่มกลับทำเป็นไม่สนใจ เพราะเขากำลังคิดว่าจะใส่เสื้อตัวไหนดี ถึงจะปกปิดรอยดูดที่มิ้นต์ได้ประทับเอาไว้ ซึ่งกว่าจะจางหายไปคงอีกหลายวันเลยทีเดียว