รักวุ่นๆ ของนายวายร้าย (ออสติน) นิยาย บท 46

ภายในห้องนอนของเดย์ บนเตียงขนาดคิงไซซ์ได้มีหญิงสาวร่างอรชรนอนหลับใหล เรือนกายของเธอมีเพียงชุดชั้นในตัวจิ๋วห่อหุ้มกายเอาไว้ หลังจากที่มิ้นต์ได้จัดการถอดชุดของเธอออกจนสิ้น สายตาคมจับจ้องไปที่ใบหน้ารูปไข่ ก่อนที่เขาจะค่อยๆ นอนลงไปข้างกายของเธอ ซึ่งเนื้อตัวของเดย์มีเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันรอบเอวเอาไว้ ขณะที่มิ้นต์เป็นตากล้องคอยถ่ายภาพจัดฉากให้ดูสมจริง

“นี่เดย์! ทำยังกับไม่เคย” มิ้นต์ถึงกับโวยวายออกมาเสียงดัง เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มโอบใบพลูด้วยท่าทีเก้ๆ กังๆ “เคยน่ะเคย แต่ทุกมันยินยอมพร้อมใจกันทั้งสองฝ่าย ไม่ได้นอนนิ่งๆ แบบนี้สักหน่อย”

“มันก็เหมือนกันแหละน่า ตุ๊กตายางนายก็เคยเอามาแล้วไม่ใช่เหรอ”

“หุบปาก!” “ก็เร็วหน่อยสิ เดี๋ยวออสตินก็กลับมาแล้ว เข้าในผ้าห่มทำเหมือนคนกำลังเล่นบทเลิฟซีนอะ” มิ้นต์ออกคำสั่งออกไป จนทำให้เดย์ชักสีหน้าใส่หล่อนอย่างไม่ค่อยพอใจ

“เอาภาพนิ่งนะ”

“รู้แล้วน่า ใครจะบ้าถ่ายวิดีโอ ยัยใบพลูนอนนิ่งเป็นขอนไม้อยู่แบบนั้น” มิ้นต์เริ่มขึ้นเสียงใส่ชายหนุ่ม ก่อนที่หล่อนจะพยายามหามุมกล้องให้ได้ภาพที่ดูเหมือนจริงที่สุด

“พอแล้ว แค่นี้ก็ทำให้ออสตินไม่อยากแต่งงานกับใบพลูแล้วแหละ”

“แล้วเรื่องออสติน เธอจะไปดักรอมันตอนนี้เลยไหม”

“อืม... แค่นายทำตามแผนทุกอย่างก็จบ แล้วคืนนี้นายจะไม่รวบหัวรวบหางยัยนี่หน่อยเหรอ” มิ้นต์แสยะยิ้มร้าบออกมา พลางมองไปที่ใบพลูด้วยสายตาเกลียดชัง ทั้งที่หญิงสาวไม่เคยอาฆาตมาดร้ายหล่อนเลยแม้แต่น้อย

“เธอมีค่ามากกว่าที่ฉันจะฝืนใจ รอให้ใบพลูฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่ ฉันมีวิธีที่จะทำให้เธอเป็นของฉันด้วยความยินยอมพร้อมใจ” ถ้อยคำที่เดย์ร้อยเรียงออกมานั้น ส่งผลให้มิ้นต์รู้สึกจุกในอก จนหล่อนแอบอิจฉาใบพลูที่มีแต่คนรัก แม้แต่ในเวลานี้ เดย์ก็ยังคิดที่จะปกป้องศักดิ์ศรีของเธอทั้งที่ไม่ได้สติ

“ฉันไปก่อนนะ ป่านนี้ออสตินคงกลับมาแล้ว อย่าทำให้แผนแตกซะล่ะ”

“รู้แล้วน่า ยังไงซะไอ้ออสตินก็ต้องคลั่งตาย แค่เห็นภาพไม่ต้องบรรยายให้มากความมันก็คงเจ็บจนจุกแล้วแหละ” แววตาของเดย์เป็นดั่งเปลวไฟที่กำลังลุกไหม้ แผ่รังสีอำมหิตออกมาราวกับเหยี่ยวที่เห็นลูกไก่อยู่ในกำมือ

เมื่อออสตินกลับมาถึงบ้านพักตากอากาศ ตอนนี้มันเริ่มแผ่คลุมไปด้วยความมืด ชายหนุ่มรู้สึกแปลกใจที่บ้านไม่มีแสงไฟ ใบพลูไปไหนนั่นคือคำถามที่เกิดขึ้นภายในใจของชายหนุ่ม เขารู้สึกห่วงเธอขึ้นมาทันที ก่อนจะรีบเปิดไฟแล้วโทรหาหญิงสาว แต่ทว่าเขาโทรยังไงก็ไม่ติด

“เธอหายไปไหน ทำไมต้องทำให้เป็นห่วงแบบนี้นะใบพลู” ชายหนุ่มบ่นพึมพำออกมา ขณะที่เขารู้สึกกระวนกระวายใจ เมื่อคนรักหายไปโทรหายังไงก็โทรไม่ติด

เขาตัดสินใจเดินออกมาสำรวจรอบๆ บริเวณบ้าน แต่ก็ไม่พบหญิงสาว ออสตินเริ่มมีลางสังหรณ์บางอย่าง แน่นอนว่ามันไม่ใช่เรื่องดี ที่ใบพลูหายไปแบบนี้ เขาจึงตัดสินใจเดินเข้าไปในบ้านอีกครั้ง เมื่อเขากำลังคิดว่าเธออาจจะเผลอหลับไปแล้วก็ได้

“เฮ้ย! มิ้นต์! คุณมาได้ไง แล้วทำไมถึงได้มานั่งอยู่ในห้องนี้” ชายหนุ่มถึงกับตกใจ ที่เห็นมิ้นต์นั่งอยู่บนเตียงนอน ภายในบ้านพักตากอากาศของเขา

“มิ้นต์แค่จะมาส่งข่าว ออสตินคุณรู้หรือเปล่าว่าที่เจ้าสาวของคุณอยู่กับใครในตอนนี้” มิ้นต์พยายามที่จะปั่นหัวออสติน ให้เขาเคลิ้มตามในสิ่งที่หล่อนได้วางแผนเอาไว้

“หมายความว่ายังไง”

“เดี๋ยวจะส่งภาพเด็ดให้นะคะ คุณเปิดดูสิค่ะออสติน” หล่อนพูดพลางยกมือถือขึ้นมากดข้อความส่งให้ชายหนุ่ม ภาพของใบพลูนอนอยู่บนเตียง โดยมีเดย์คอยเล้าโลม กำลังส่งผลให้ออสตินโกรธจนเลือดขึ้นหน้า เขาแทบจะปามือถือเครื่องแพงทิ้ง มันเกิดเรื่องบ้าๆ พวกนี้ขึ้นได้ยังไง