รักวุ่นๆ ของนายวายร้าย (ออสติน) นิยาย บท 48

หลายวันผ่านไป ใบพลูยังคงพักอยู่กับน้าของเธอที่เชียงใหม่ เพราะแพทย์หญิงใบบัวได้มาประจำการ ทำงานที่โรงพยาบาลของรัฐ คนรุ่นใหม่ไฟแรงหวังจะอุทิศตนให้กับวงการแพทย์ จนพี่สาวอย่างใบบุญอดห่วงว่าน้องสาวของเธอจะขึ้นคาน อยู่แบบโดดเดี่ยวเดียวดาย มีลูกแต่ไม่มีคนรู้ใจ ท้ายที่สุดแล้วชีวิตก็คงหาความสมบูรณ์แบบไม่ได้ แต่ทว่าบางครั้งความสมบูรณ์แบบของชีวิตนั้น ก็ไม่จำเป็นต้องมีคู่เสมอไป

“เย็นแล้วยังไม่เข้าบ้านอีกเหรอ” แพทย์หญิงใบบัวกลับมาจากโรงพยาบาล เธอได้เดินเข้ามาหาใบพลู ซึ่งหญิงสาวได้นั่งเหม่ออยู่บริเวณสวนหน้าบ้าน

“พี่กลับมาแล้วเหรอ ฉันรู้สึกเบื่อจัง อยากหนีไปให้ไกลๆ”

“ต่อให้เธอหนีไปไกลแค่ไหน ก็หนีใจตัวเองไม่พ้นหรอกนะใบพลู” หญิงสาวในชุดกาวน์สีขาว หย่อนก้นนั่งลงข้างๆ หลานสาว เมื่อเธอรู้สึกว่าใบพลูดูมีสีหน้าอมทุกข์ ทั้งที่พยายามหนีออสตินมาตั้งไกล

“ใครบอกพี่ ฉันไม่ได้รู้สึกดีกับผู้ชายพันธุ์นั้นสักหน่อย เขาเข้ามาเพียงเพราะต้องการเห็นฉันเจ็บปวดก็เท่านั้นเอง เขาไม่มีหัวใจ ไม่มีค่าใดๆ กับฉันอีกแล้ว” ใบพลูพยายามสลัดความรู้สึกเจ็บปวด เมื่อนึกถึงสิ่งที่ออสตินได้ทำกับเธอ เขานอนกับมิ้นต์จนมีลูกด้วยกัน ผู้ชายแบบนี้ ทำไมเธอจะต้องอาลัยอาวรณ์ ในเมื่อเขากำลังจะสร้างครอบครัวกับหล่อน ส่วนเด็กในท้องของเธอนั้น ไม่จำเป็นต้องมีพ่อก็ได้

“เธอไม่แปลกใจหรือไง ทำไมเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ถึงได้บังเอิญแปะขนาดนั้น รับฟังออสตินบ้าง เขารักเธอ”

“พี่พูดยังกับว่าเจอเขามาอย่างนั้นแหละ”

“ฉันขอตัวเอาของไปเก็บก่อน งอนแต่พองาม ยังไงลูกของเธอก็ต้องการพ่อ จำไม่ได้เหรอ ตอนที่เธอเจอพ่อครั้งแรกเธอดีใจแค่ไหน อย่าให้เด็กคนนี้ สัมผัสกับความรู้สึกแบบนั้น แบบที่เธอเคยเจอมา” พูดจบประโยคแพทย์หญิงใบบัวได้เดินเข้าไปในบ้าน ปล่อยให้ใบพลูนั่งน้ำตาคลอ ก่อนที่มันจะไหลออกมาเป็นทาง เมื่อเธอนึกถึงตอนเป็นเด็ก การที่ไม่มีพ่อนั้น มันรู้สึกอ้างว้างแค่ไหนหญิงสาวรู้ดี ถึงแม้ว่ามารดาจะพยายามชดเชยให้ แต่ไออุ่นของพ่อย่อมแตกต่างจากไออุ่นของแม่อยู่วันยังค่ำ

ขณะที่หญิงสาวกำลังนั่งทบทวนความรู้สึกของตัวเองอยู่นั้น ลำแขนของใครบางคนได้โอบกอดเธอไว้หลวมๆ จากทางด้านหลัง อกแกร่งของเขากระทบกับแผ่นหลังของเธอ ทำให้ใบพลูถึงกับหัวใจเต้นแรง

เมื่อหญิงสาวสัมผัสได้ถึงภาษากาย ที่เขากำลังถ่ายทอดผ่านอ้อมกอดที่แสนอบอุ่นส่งมาให้ พอได้กระชุ่มกระชวยหัวใจ อ้อมกอดที่เธอพยายามผลักไส แต่ไม่ว่าเธอจะหนีเขาไปไหน ก็คงไม่มีทางหนีพ้น