ริษยาร้ายซ่อนรัก นิยาย บท 108

หลังจากปล่อยให้พี่มีมี่ยืนเรียกอยู่นานจนอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ นับหนึ่งก็เดินมาเปิดประตูด้วยสีหน้านิ่งเฉยอย่างไร้อารมณ์ความรู้สึก

ทันทีที่ประตูเปิดออก มีมี่ก็จ้องไปยังหน้าน้องด้วยความรู้สึกช็อก

แม้นับหนึ่งไม่ได้เอ่ยปากบอกอะไร แต่หล่อนก็รู้ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับน้อง

สีหน้านับหนึ่งนิ่งผิดปกติ เพราะพยายามซ่อนความอิดโรยเอาไว้

มีมี่เห็นดังนั้น น้ำตาก็ซึมออกมาด้วยความสงสารจากนั้นก็ดึงน้องเข้ามาโอบกอดพร้อมกับเอ่ยปลอบอย่างอ่อนโยน

" ไม่เป็นไรนะ พี่สัญญาว่าจะไม่แพร่งพรายเรื่องนี้ให้ใครรู้ พี่ขอโทษที่ดูแลน้องไม่ดี ขอโทษที่ปล่อยให้คนนอกเข้ามารังแกน้องถึงในห้อง พี่ขอโทษนะ "

หล่อนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ด้วยความรู้สึกผิดต่อน้องจึงโทษตัวเองไม่หยุด

" เป็นเพราะพี่ น้องถึงได้เจอกับอะไรแบบนี้ พี่ขอโทษ "

หล่อนเห็นใจ เข้าใจความเจ็บปวดในใจน้องและสงสารน้องมากๆที่ถูกผู้ชายที่เป็นเจ้ากรรมนายเวรขืนใจครั้งแล้วครั้งเล่า

" พี่สัญญาว่าต่อไปนี้จะปกป้องน้องเท่าชีวิต จะไม่ให้ใครมารังแกน้องได้อีก พี่สัญญา "

หล่อนเอ่ยคำมั่นออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ตอนนี้ มีเพียงหล่อนเท่านั้นที่รู้ว่า คุณกวินคือชายสวมหน้ากากที่ขืนใจครอบครองเรือนร่างน้องเมื่อหลายปีก่อนจนสร้างปมแค้นที่หยั่งรากฝังลึกลงไปในใจน้อง

ยิ่งถูกโอบกอดจากพี่มีมี่นับหนึ่งก็ยิ่งกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ต่อให้เธอฝืนเข้มแข็งแค่ไหน น้ำตาแห่งความบอบบางก็ยังไหลอาบแก้มลงมา

เธอส่ายหัวอยู่ในอ้อมกอดพี่แล้วเอ่ย

" มันไม่ใช่ความผิดพี่ พี่อย่าโทษตัวเองแบบนี้เลยค่ะ เรื่องที่เกิดขึ้น มันคงเป็นโชคชะตาของน้องที่ถูกกำหนดไว้แล้ว ว่าน้องจะต้องประสบพบเจอกับอะไรแบบนี้ ต่อให้หนีก็คงหนีไม่พ้น มันคงเป็นเวรกรรมของน้องเองค่ะ "

แม้คำพูดของเธอ จะดูเหมือนยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้อย่างเข้มแข็ง

แต่ใครจะรู้ว่าในใจเธอรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตามาก ที่ให้เธอถูกขืนใจครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้

ตอนนี้เธอทำได้แค่ยอมรับที่จะอยู่กับความเจ็บปวดใจและความอัปยศอดสูนี้ให้ได้

เมื่อความพยายามที่จะยืนหยัดสร้างชื่อเสียงและโด่งดังได้ด้วยตนเอง ถูกทำลายลงด้วยน้ำมือของชายเผด็จการอย่างกวิน

เธออับอายและเสียใจมากแต่ทำอะไรไม่ได้ นอกจากปรับตัวอยู่กับสิ่งที่เกิดขึ้น

สองพี่น้องยืนกอดกันแน่นปลอบกันด้วยความรักใคร่ แม่บ้านเห็นดังนั้น ก็เริ่มเห็นใจนับหนึ่งขึ้นมาแอบรู้สึกผิดเล็กน้อยที่เปิดทางให้เจ้านายเข้ามา

กวินเดินออกมา เห็นนับหนึ่งร้องให้เสียใจแบบนั้นก็รู้สึกรำคาญใจ จึงเอ่ยขึ้นเสียงเย็นแบบห้วนๆด้วยสีหน้าขุ่นเคืองอย่างไม่สบอารมณ์

" ผมบอกแล้วว่าจะรับผิดชอบคุณ จะทำให้คุณเป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉาและโชคดีที่สุด คุณยังไม่พอใจอีกเหรอ "

มีมี่ได้ยินดังนั้นก็ให้นับหนึ่งไปหลบอยู่หลังหล่อนแล้วหล่อนก็เผชิญหน้ากับกวิน

ด้วยความโมโหจัดจนดวงตาแข็งกร้าวหล่อนจึงเอ่ยสวนออกไปทันทีว่า

" คุณกวิน คุณคิดว่าตัวเองหล่อ รวยแล้ว ผู้หญิงทุกคนจะชอบคุณงั้นเหรอ

คุณคิดว่าผู้หญิงจะเหมือนอิงฟ้าของคุณทุกคนหรือไง ที่ยอมขายเกียรติ ขายศักดิ์ศรีของความเป็นผู้หญิง

แลกกับชื่อเสียงจอมปลอมพวกนั้น คุณดูถูกเพศแม่ของคุณมากเกินแล้ว คุณเองก็มีแม่น่าจะคิดได้นะ

หรือว่าแม่ของคุณไม่เคยสั่งสอนคุณ คุณเลยเที่ยวขืนใจผู้หญิงที่เขาไม่สมยอมแล้วเอาเงินมาฟาดหัวแบบนี้ "

เพี๊ยะ!!!

กวินง้างฝ่ามือขึ้นมาฟาดลงบนใบหน้าของมีมี่เต็มแรง จนเกิดเสียงดัง เพี๊ยะ! เมื่อฝ่ามือฟาดกับใบหน้า

ใบหน้าหวานของมีมี่สะบัดหันไปตามแรงตบ บนใบหน้าขาวใส ปรากฏรอยนิ้วมือใหญ่ของกวินแดงเป็นเส้นชัดเจน

" คุณกวิน นี่คุณยังมีความเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า ห๊ะ!!! "

นับหนึ่งตวาดใส่เสียงดังลั่นด้วยความโกรธจัดอย่างดุดัน เธอตกใจกับการกระทำที่รุนแรงของกวินอย่างมาก