ริษยาร้ายซ่อนรัก ตอนที่ 109 คุณประเมินฉันต่ำไป

พอคนในสายได้ยินดังนั้นก็เอ่ยถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ

" กวิน นายหมายความว่าไงวะ วันนี้จะให้ฉันถ่ายฉากอื่น นายบ้าไปแล้วหรือเปล่า "

" นับหนึ่งไม่สบาย นายจะให้เธอไปเข้าฉากทั้งที่ป่วยใบหน้าซีดเซียวงั้นเหรอ "

" หือ แล้วทำไมอยู่ๆเธอถึงป่วยได้ล่ะ นายทำอะไรเธอหรือเปล่า "

ได้ยินเพื่อนถามแบบนั้นกวินจึงตอบไปด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

" นายไม่จำเป็นต้องรู้ รู้แค่ว่าวันนี้นับหนึ่งไม่สบายไม่สามารถไปถ่ายละครให้นายได้ก็พอ "

ผู้กำกับหนุ่มรู้สึกว่าเพื่อนของเขาคนนี้ ดูเปลี่ยนไป รู้จักเป็นห่วงคนอื่น แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จึงเอ่ยออกไปด้วยความสงสัย

" นี่นายรู้ตัวหรือเปล่า ว่ากำลังเป็นห่วงคนอื่นอยู่ อย่าบอกนะว่านายชอบคุณนับหนึ่งเข้าแล้วน่ะ "

กวินได้ยินดังนั้นจึงเอ่ยขึ้น

" เธอเป็นแม่ของลูกฉัน ฉันต้องดูแลเธอเพื่อให้ทายาทผู้สืบทอดของตระกูลออกมาสมบูรณ์ ไม่เกี่ยวกับชอบ "

พอได้ยินว่านับหนึ่งเป็นแม่ของลูกกวิน ผู้กำกับหนุ่มวัย 40 ปี อย่างธาดา ก็ถึงกับนั่งอึ้งไปด้วยความตกใจ เขาเงียบไปห้าวิ จากนั้นก็เอ่ยถามต่ออย่างติดๆขัดๆ

" หนะ นายว่าไงนะ นี่นายล้อฉันเล่นใช่มั้ยวะ ผู้หญิงอย่างคุณนับหนึ่งเนี่ยนะ ยอมอุ้มท้องลูกให้นาย นายพูดจริงๆเหรอวะ "

" อือ "

" คนอย่างคุณนับหนึ่งเนี่ยนะ แม้ว่าฉันเพิ่งรู้จักเธอได้ไม่นาน แต่เท่าที่ได้ร่วมงานกัน นิสัยเธอเป็นยังไง ฉันก็พอรู้ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น ฉันเชื่อนาย แต่ถ้าเป็นนับหนึ่ง ฉันไม่เชื่อว่ะ เว้นแต่นายจะปล้ำเธอจนสำเร็จ "

" เดี๋ยวนายก็เชื่อเอง หลังจากเธอถ่ายละครให้นายจบ ฉันจะไม่อนุญาตให้เธอออกงานโปรโมทละครให้นายแล้ว และจะไม่ให้เธอรับงานใดๆอีก ยกเว้นงานโฆษณาที่อยู่ในความดูแลของฉันเท่านั้น เข้าใจนะ "

กวินเอ่ยด้วยความหงุดหงิดใจที่เพื่อนพูดเหมือนนับหนึ่งต่างไปจากผู้หญิงคนอื่น จากนั้นเขากดวางสายไปโดยไม่สนใจเพื่อน ที่นั่งฟังจนนิ่งอึ้งไป

ธาดาไม่อยากจะเชื่อแต่กวินก็ไม่เคยพูดเล่นกับเขาเลยจริงๆ มันทำให้เขาอึ้งจนพูดไม่ออก บอกไม่ถูก

" หรือว่ากวินจะปล้ำคุณนับหนึ่งจริงๆวะ "

เขานั่งพึมพำในกองถ่ายด้วยสีหน้าสงสัยและไม่อยากเชื่อสิ่งที่ฟังมาแต่ก็ต้องเชื่อเพราะเป็นกวิน ธนินกุล

ในบริษัทธนินกรุ๊ป พอลิฟต์ส่งกวินขึ้นมาถึงห้องทำงาน ประตูลิฟต์ก็ค่อยๆง้างออก

กวินจึงเก็บโทรศัพท์เข้าไปในกระเป๋ากางเกงดังเดิม แล้วก้าวออกจากลิฟต์ด้วยสีหน้าสุขุมเคร่งขรึมอย่างสง่าผ่าเผย

เดินกลับเข้าไปในห้องทำงานแล้วหย่อนกายลงนั่งบนเก้าอี้ทำงานพร้อมกับยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยด้วยแววตาสุขุมลุ่มลึกอย่างร้ายๆแล้วเอ่ยพึมพำออกมาเบาๆ

" นับหนึ่ง คุณเกิดมาเพื่อเป็นของผม มีหน้าที่สนองความต้องการของผมกับเป็นแม่ที่ดีของทายาทธนินกุลเท่านั้น "

เขาพึมพำออกมาด้วยความพอใจและภาคภูมิใจมากที่ได้ครอบครองเรือนร่างนับหนึ่งสำเร็จ

ในขณะที่เขานั่งคิดถึงฉากอันเร่าร้อนที่เพิ่มจบไปหมาดๆอย่างมีความสุขอยู่นั้น เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

เขาเหลือบไปมองทางประตูแล้วเอ่ยขึ้นเสียงเย็นด้วยสีหน้าสุขุมเคร่งขรึมอย่างไม่สบอารมณ์ที่มีคนมาขัดจังหวะแบบนั้น

" เข้ามาได้ "

กรที่อยู่หน้าห้องเจ้านาย พอได้ยินดังนั้น ก็ผลักประตูเข้ามาในห้อง

ในมือถือแฟ้มเอกสารอยู่สามเล่ม เดินเข้ามาหยุดลงตรงหน้าเจ้านายแล้ววางแฟ้มลงบนโต๊ะ

" นี่เป็นประวัติของนักธุรกิจชาวจีนที่ท่านประธานต้องการดึงเข้ามาลงทุนครับ "