รวยชั่วข้ามคืน？！ นิยาย บท 10
บทที่ 10 ใครช่วยเหลือส้งเส่นเอ๋อ
พอซ้อมเสร็จ เสี้ยฉีงกับสาวๆในทีมเชียร์ลีดเดอร์ก็เดินตามหนุ่มๆในทีมบาสเกตบอลออกไป งานเก็บสิ่งของเครื่องใช้จึงตกอยู่กับ "ผู้ช่วยราชินี" อย่างฉินหลั่งโดยปริยาย หรั่นหญิงมองดูฉินหลั่งแล้วเกิดสงสาร เดิมทีอยากจะอยู่ช่วยเก็บของด้วยกันกับฉินหลั่ง แต่ถูกเสี้ยฉีงลากตัวไปดื้อๆ แล้วพูดกับเธอว่า “คุณค่าเดียวของฉินหลั่งที่อยู่ในทีมเชียร์ลีดเดอร์ก็คือการช่วยพวกเธอเก็บของ ไม่อย่างนั้นคงเตะเขาออกไปนานแล้ว ทำไมต้องไปช่วยเขาด้วย”
ฉินหลั่งเอาอุปกรณ์ของทีมเชียร์ลีดเดอร์ เข้าไปเก็บในห้องเก็บอุปกรณ์ ในตอนนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ท่านหวงนั่นเอง “คุณชายใหญ่ โข่งลิ่งเสียนบอกว่า จัดการให้เรียบร้อยแล้วครับ”
“อืม ฉันทราบแล้ว” ฉินหลั่งพูดจบ ก็กดวางสายไปทันที
ประสิทธิภาพในการทำงานของวงศ์ตระกูลนั้นรวดเร็วมาก นับจากเวลาที่ฉินหลั่งโทรไป ก็เพิ่งผ่านไปเพียงหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น เดาว่ากว่าข้อความจะไปถึงส้งเส่นเอ๋อ ก็ยังคงต้องรออีกสักพัก
ห้าโมงเย็นแล้ว ฉินหลั่งที่กำลังวิ่งออกกำลังกาย ก็ได้รับสายจากหวงเกอ หวงเกอดูท่าทางดีอกดีใจมาก “ฉินหลั่ง นายอยู่ไหน ?”
“สนาม ได้ยินเสียงนายสบายใจขนาดนี้ ทางส้งเส่นเอ๋อคงไม่มีเรื่องอะไรแล้วใช่ไหม” ฉินหลั่งคาดว่าข้อความคงไปถึงทางส้งเส่นเอ๋อแล้ว
“บ้าจริง ! นายรู้ได้ยังไง ยี่สิบนาทีก่อน พ่อเธอเพิ่งโทรมาบอก นายก็รู้เลยเหรอ” หวงเกอถามอย่างแปลกใจ
“ถ้าเรื่องยังไม่คลี่คลาย นายจะสบายใจขนาดนี้เหรอ” ฉินหลั่งยิ้มบางๆ
“นั่นก็จริง” หวงเกอเปลี่ยนน้ำเสียงอีกครั้งก่อนพูดว่า “ตอนนี้รีบมาที่เซียนหย่าจุนสิ ส้งเส่นเอ๋อบอกว่าจะเลี้ยง พวกเรากำลังจะไปที่นั่นกัน”
“พวกนายไปเถอะ ฉันไม่ไปแล้ว” ส้งเส่นเอ๋อเกลียดเขาขนาดนั้น เขาไปแล้วก็เหมือนหาเรื่องไม่ดีใส่ตัวเปล่าๆ
“มาสิ มาสิ พี่น้องทุกคนก็อยู่ นายไม่มาไม่รู้สึกอายบ้างเหรอ”
“ฉันไม่ไปจริงๆ พวกนายสนุกกันให้เต็มที่แล้วกัน”
“เฮ้อ นายนี่มันจริงๆเลย ยังไงถ้านายไม่มา ก็คือไม่เห็นฉัน หยินห้าวแล้วก็ยินถิงเป็นพี่น้อง นายก็ลองดูเองแล้วกัน !” พูดจบ หวงเกอก็วางสายไปทันที
ฟังเสียงสัญญาณ “ตู๊ด ตู๊ด” ในโทรศัพท์ ฉินหลั่งก็ยิ้มแหยๆอย่างหดหู่
ฉินหลั่งเดินเอื่อยๆออกไปนอกประตูมหาวิทยาลัย เมื่อมาถึงเซียนหย่าจุน เดินเข้าไป ตามเสียงเอะอะไป ก็เจอโต๊ะของพวกส้งเส่นเอ๋อ โต๊ะนั้นดูแล้วมีคนราวๆสิบคน นอกจากคนที่หอของส้งเส่นเอ๋อกับคนที่หอของเขาแล้ว ก็ยังมีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยอีกหลายคน คิดว่าคงเป็นเพื่อนของส้งเส่นเอ๋อ
ฉินหลั่งเดินไปทางโต๊ะนั้นช้าๆ ผู้คนที่กำลังมาต่างก็พุ่งสายตาไปที่ตัวของฉินหลั่ง
ตอนที่กำลังคุยกันได้ที่ส้งเส่นเอ๋อก็หันกลับไปมอง เมื่อเห็นว่าฉินหลั่งมา สายตาก็ฉายแววรังเกียจ “ฉันไม่ได้เรียกนายมานี่ ก็ได้ ฉันนี้ฉันอารมณ์ดี เลยยอมให้นายแล้วกัน”
พูดจบ ก็ไม่มองฉินหลั่งอีกเลย หันกลับไปเริ่มคุยสนทนาอีกครั้ง เธอในเวลานี้ ยังจะเหลือความกลัวและความกังวลแบบตอนเที่ยงอยู่ได้อย่างไร ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รวยชั่วข้ามคืน？！