รวยชั่วข้ามคืน？！ นิยาย บท 16

บทที่ 16 พวกเขามาเข้าห้องน้ำ

“ที่รัก พวกเราจะไปกินข้าวที่ไหน?” เส้เหวินจี้งยิ่งมองจูจี้เหวินก็ยิ่งสบายตา

“รออีกเดี๋ยวเดียวเธอก็รู้แล้ว!” จูจี้เหวินยิ้มบางๆ มือหนึ่งกำลังจับพวงมาลัยอยู่ อีกมือหนึ่งยื่นไปวางอยู่บนต้นขาของเส้เหวินจี้ง กำลังลูบๆไล้ๆอยู่

เสือผู้หญิงอย่างเขารู้ว่า ในมหาวิทยาลัยตนเองไว้หน้าเส้เหวินจี้งเป็นอย่างดี ลวนลามเธอแค่นี้ เส้เหวินจี้งจะว่าอะไรได้

เส้เหวินจี้งมอง มือของจูจี้เหวินที่วางอยู่บนต้นขาของตนเอง ก็ไม่ได้พูดอะไร

ในที่สุดจูจี้เหวินก็จอดรถไว้ที่หน้าโรงแรมแห่งหนึ่ง

“ว้าว Sofitel Galaxy Hotel ที่รัก พาฉันมากินข้าวที่นี่เหรอ?” เส้เหวินจี้งเบิกตาโพลง มองตึกที่หรูหราด้านหน้าอย่างไม่กล้าจะเชื่อ

อยากให้รู้ว่า Sofitel Galaxy Hotel เป็นหนึ่งในโรงแรมระดับสูงที่สุดของจีนหลิง!

“ดีใจไหม ตอนนี้พวกเรารีบเข้าไปกันเถอะ ฉันจองโต๊ะไว้แล้ว!” จูจี้เหวินยิ้มบางๆพูดขึ้น วันนี้จองโต๊ะไว้ที่ Sofitel Galaxy จูจี้เหวินก็เสียเงินไปมากมายแล้ว อันที่จริงกินข้าวที่ Sofitel Galaxy ไม่ต่ำกว่าสองพันหยวนแน่นอน สำหรับนักศึกษาคนหนึ่ง กินข้าวหนึ่งมื้อต้องจ่ายถึงสองพันหยวน ก็แพงเกินไปจริงๆ!

แต่เห็นเส้เหวินจี้งมีความสุขขนาดนี้ จูจี้เหวินก็รู้สึกคุ้มค่าแล้ว!

เส้เหวินจี้งกำลังคล้องแขนของจูจี้เหวิน เดินเข้าไปในประตูใหญ่ของโรงแรม

ในทันที บริกรสาวก็เดินเข้ามา ทักทายทั้งสองคน: “สวัสดีค่ะ ยินดีต้อนรับสู่...Sofitel Galaxy... ขอถามหน่อย...เอ่อ...ไม่ทราบว่าคุณได้จองโต๊ะไว้หรือยังคะ?” บริกรพูดจบ ก็ยิ้มเขินๆ: “ดิฉันเพิ่งมาใหม่ การทำงานยังไม่ชำนาญนัก โปรดเข้าใจดิฉันด้วยนะคะ”

“ไม่เป็นไร” จูจี้เหวินพูด: “ฉันจองโต๊ะเอาไว้แล้ว เบอร์ 8!”

“เบอร์ 8 ได้ค่ะ ดิฉันจะพาคุณไปเดี๋ยวนี้ ตามดิฉันมาเลยค่ะ!” บริกรพูดจบ ก็เดินนำหน้าไป

เดินตามบริกรขึ้นไปชั้นสอง เดินมาถึงโต๊ะเบอร์ 8

ได้เห็นถึงวิวทิวทัศน์ของโต๊ะเบอร์ 8 จูจี้เหวินกับเส้เหวินจี้งก็พึงพอใจเป็นอย่างมาก สมภาคภูมิที่เป็นโรงแรมใหญ่ระดับสูงของเมืองจีนหลิง เพียงเรื่องการตกแต่งโรงแรมอื่นๆก็ไม่สามารถเปรียบเทียบได้แล้ว!

พื้นที่กว้างขวาง โคมไฟแขวนคริสตัล เชิงเทียนสีทอง เก้าอี้และผ้าปูโต๊ะที่เรียบง่ายแต่ยังคงหรูหรา!

พวกเขาเพิ่งจะนั่งลง นักดนตรีที่ประกอบด้วยกลุ่มของชาวต่างชาติผมทองตาฟ้าที่เป็นระเบียบก็เดินเข้ามา! ดีดหีบเพลง สีไวโอลิน และยังมีวาไรตี้โชว์ที่ใช้จานเปล่าในการแสดงอีกด้วย!

เพียงครู่เดียวตำแหน่งที่นั่งของจูจี้เหวินก็กลายเป็นจุดสนใจของทั้งร้าน!

คนอื่นๆทยอยๆหันมามองแล้วส่งสายตาอิจฉามาที่พวกเขา!

ขณะนี้ เส้เหวินจี้งรู้สึกว่าตนเองมีหน้ามีตาเป็นพิเศษ ราวกับเป็นเจ้าหญิงที่ได้รับความเคารพและชื่นชม!

“ขอบคุณมากๆเลย ที่รัก ฉันมีความสุขสุดๆเลย!” เส้เหวินจี้งกอดจูจี้เหวินด้วยความดีใจ นึกถึงก่อนหน้านี้ที่อยู่กับฉินหลั่ง ทำได้เพียงกินอาหารข้างทางเท่านั้น เส้เหวินจี้งยิ่งดีอกดีใจที่ทิ้งฉินหลั่งไป!

เส้เหวินจี้งจึงถ่ายเซลฟี่: “มา ที่รัก มองกล้อง!”

เส้เหวินจี้งกับจูจี้เหวินเซลฟี่ไปแล้วหนึ่งรูป และเจตนาถ่ายวิวทิวทัศน์ของโต๊ะกินข้าว กับชาวต่างชาติกี่คนนั้นเข้าไปด้วย! โพสลงไปในแวดวงเพื่อน พร้อมทั้งยังระบุตำแหน่งสถานที่เป็นพิเศษอีกด้วย

ครู่เดียว ในแวดวงเพื่อนก็เริ่มมีคนตอบกลับมาแล้ว

“เหวินจี้ง ไม่นึกว่าเธอจะหนีไปกินข้าวที่ Sofitel Galaxy แล้ว! เจ๋งมาก!”

“เมื่อไร่จะพาฉันไปบ้าง เพื่อนฉันยังไม่มีใครเคยไปเลยนะ!”

“คุณนายเศรษฐี เลี้ยงหน่อย!”

ภายใต้เสียงที่อิจฉาและประหลาดใจ ทำให้ความภูมิใจที่ไม่เคยมีมาก่อนของเส้เหวินจี้งขยายตัวมากขึ้น ก็ยิ่งทำให้เธอแน่วแน่ว่า ทิ้งฉินหลั่งเป็นตัวเลือกที่ฉลาดเฉียบแหลมจริงๆ! ถ้าเธอยังคบกับฉินหลั่งอยู่ ชีวิตนี้ ตนเองก็ไม่ต้องคิดจะเหยียบทางเข้าของ Sofitel Galaxy หรอก!

ทางด้านฉินหลั่ง ตอนที่ฉินหลั่งเห็นเส้เหวินจี้งจูบกับจูจี้เหวินต่อหน้าทุกคน ในใจของเขาเจ็บปวดเล็กน้อย แต่ที่มากกว่า กลับเป็นการทอดถอนใจที่เส้เหวินจี้งไม่รู้จักเอาตัวรอดเสียเลย

เขารู้ดีว่า จูจี้เหวินเป็นคนยังไง ไม่นึกว่าเส้เหวินจี้งจะยอมคบกับคนอย่างนี้! โง่เหลือเกินจริงๆ!

จูจี้เหวินขับแค่พาสสาทคันหนึ่ง? ดีมากแล้วเหรอ? เรื่อยๆเปื่อยๆตนเองก็ได้เฟอรารี่มาขับแล้ว!

“นายคงไม่ได้กำลังคิดถึงเธอใช่ไหม?” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมาข้างกายฉินหลั่ง

ฉินหลั่งกลับมาจากห้วงความคิด แค่มอง ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่หลี่เสี้ย มายืนอยู่ข้างกายตนเอง

“เปล่า แค่รู้สึกว่าเส้เหวินจี้งไม่ค่อยคุ้มค่าเลยก็เท่านั้น!” ฉินหลั่งยิ้มบางๆ

“นั่นก็เป็นกรรมที่เธอเองต้องได้รับแล้วแหละ ทิ้งผู้ชายดีๆที่ไม่มีใครเทียบได้อย่างนาย แล้วไปคว้าจูจี้เหวินขยะสังคมอย่างนั้น” หลี่เสี้ยพูดอย่างไม่พอใจ กำลังมองแววตาของฉินหลั่งแล้วก็มีรอยยิ้มเล็กน้อย: “ไป เย็นนี้พวกเราไปกินข้าวกัน ฉันเลี้ยงนาย! เซียนหย่าจุนนอกมหาวิทยาลัย นายอยากกินอะไรก็ได้”

“อ้อ...” หลี่เสี้ยพูดอย่างนี้ ฉินหลั่งจึงนึกขึ้นได้ ก่อนหน้านี้ตนเองเคยพูดเอาไว้ว่าจะเลี้ยงข้าวหลี่เสี้ย กี่วันนี้มานี้ก็ยังไม่ได้ทำสักที

“ครั้งนี้ฉันเลี้ยงเธอเอง ไป พวกเราไปกินข้าวที่ Sofitel Galaxy Hotel กัน!”

“ฉินหลั่ง ครั้งที่แล้วที่นายเพิ่งอกหัก ที่ขี้โม้เอาไว้ก็ช่างมันเถอะ วันนี้นายยังจะมามุกนี้อีกเหรอ?” หลี่เสี้ยมองฉินหลั่งยิ้มๆพูดขึ้น

Sofitel Galaxy นั่นเป็นสถานที่อะไร หลี่เสี้ยก็รู้ดี ไม่ใช่ที่ที่นักศึกษาอย่างพวกเขาจะไปกินได้อยู่แล้ว

“มากับฉันก็พอ!” ฉินหลั่งก็ขี้เกียจจะอธิบายกับหลี่เสี้ย

ฉินหลั่งดึงหลี่เสี้ยมาจนถึงหน้าประตูมหาวิทยาลัย เรียกรถแท็กซี่คันหนึ่ง ไป Sofitel Galaxy Hotel ทันที

ลงจากรถแล้ว ฉินหลั่งก็ไม่รีรอ ดึงมือของหลี่เสี้ยเข้าไปทันที

หลี่เสี้ยลนลานแล้ว รีบดึงฉินหลั่งเอาไว้ ขมวดคิ้วพูด: “ฉินหลั่ง เลิกเล่นได้แล้ว ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่พวกเราควรจะมานะ”

ฉินหลั่งยิ้มบางๆพูดขึ้น: “เธอสบายใจได้ ในเมื่อฉันพาเธอมาเลี้ยงข้าว ก็ต้องไม่ทำให้เธอเสียหน้าอยู่แล้วสิ” กำลังพูด และไม่สนใจหลี่เสี้ยอีกแล้ว ดึงเธอเข้าไปในโรงแรมทันที

“เดี๋ยวก่อน ฉันอยากไปเข้าห้องน้ำ”

เข้าไปในห้องโถง เห็นการตกแต่งห้องโถงเหลืองอร่ามแวววาวมาก หลี่เสี้ยก็ขี้ขลาดเสียแล้ว เธอรู้สึกว่าขาอ่อนเล็กน้อย ในใจกังวลมากเป็นพิเศษ อยากจะไปผ่อนคลายที่ห้องน้ำสักหน่อย

“อื้ม ฉันไปด้วย!” ฉินหลั่งทอดถอนใจเล็กน้อย

หลี่เสี้ยเข้าไปในห้องน้ำหญิง ฉินหลั่งอยู่ที่อ่างล้างมือ

ตอนนี้ มีคนสองคนเข้ามาจากด้านนอก เป็นเส้เหวินจี้งกับจูจี้เหวินนั่นเอง เมื่อครู่เส้เหวินจี้งไม่ระวังทำของหวานหกใส่เสื้อผ้า จูจี้เหวินจึงพาเธอมาล้างออก

“นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!”

เส้เหวินจี้งคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าฉินหลั่งจะมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่

“เหวินจี้ง......”

ฉินหลั่งก็ประหลาดใจมากทีเดียว