สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 4

ตอนที่ 4 เป็นคนรัก　

เขาผ่านผู้หญิงมาเยอะ ทักษะชั้นเชิงก็สูง เพียงมาเย้าแหย่แบบนี้ก็ทำให้เซี่ยชีหรั่นกระตุกวูบขึ้นมาออกมาโดยอัตโนมัติ

เขายังคงจ้องมองเธออยู่ ในดวงตาของเธอเกิดประกายไฟเล็กๆ แม้ว่าเธอจะพยายามระงับมัน แต่ก็ไม่อาจปิดซ่อนมันได้

“ถ้าผู้หญิงสวยๆแบบเธอต้องการเงิน ก็แก้ง่ายหนิ ไม่ใช่หรอ?”

เขาพูดประโยคนี้ออกมา นิ้วมือของเขาก็เพิ่มแรงที่มากขึ้น ลูบไปมาบนริมฝีปากที่อ่อนนุ่มของเธอ

การกระทำของเขา ช่วยบอกใบ้เพิ่มเติมถึงคำที่เขาต้องการสื่อ จนทำให้ใบหน้าของเซี่ยชีหรั่นแดงเผือด เธอหลบตาลง แล้วพูดเสียงเบาออกมา “ฉันแค่อยากใช้ความพยายามของตัวเองเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการมา”

เย่เชินหลินเข้าใกล้เธอเข้ามามากขึ้น เผยเสน่ห์ที่ร้ายกาจออกมา “เธอรู้ได้ยังไงว่าการให้มาเป็นคนรักกันมันไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามล่ะ? ก็ไม่เห็นจะต้องไปคิดเยอะเลยว่าท่าทางแบบไหนที่จะทำให้เร้าใจผู้ชาย ร้องครางยังไงให้ผู้ชายชอบใช่มั้ย?”

ทันใดนั้นใบหน้าของเซี่ยชีหรั่นก็แดงก่ำไปถึงหูด้วยอับอายไม่พอใจ หน้าและหู ถึงขั้นที่ว่าร้อนรุ่มไปทั้งร่างด้วยความไม่พอใจกับคำพูดของเขา

เธอไหนจะเคยได้ยินคำพูดล่อแหลมแบบนี้กัน หรือไม่ก็เป็นเพราะนี่เป็นกลางดึก เป็นเรื่องที่ชายโสดพูดกับเธอออกมา

ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเข้ามาใกล้เธอแล้วลูบใบหน้าของเธอเบาๆจนรับรู้ถึงลมหายใจและกลิ่นบุรุษเพศที่คละคลุ้งของเขาจนเธอใจสั่นรัวและกังวลออกมา เธออยากโยนผ้าขี้ริ้วทิ้งแล้ววิ่งหนีออกไป แต่เธอกลัวว่าถ้าเธอจะยิ่งตื่นตระหนก เขาจะยิ่งคิดว่าการแกล้งเธอเป็นเรื่องที่น่าสนุก

เธอก้มหน้าลง “คุณเย่คะ นี่ก็ดึกมากแล้ว คุณควรรีบพักผ่อนนะคะ! ฉันยังต้องเช็ดถูพื้นต่อ คงอยู่คุยเป็นเพื่อนคุณไม่ได้แล้วล่ะค่ะ”

เขาลุกยืนขึ้น เซี่ยชีหรั่นแอบผ่อนลมหายใจออกมา คิดว่าการกระทำที่เข้าใจยากของเขาจะจบลงแล้ว

เธอตั้งสติ แล้วก้มลงเช็ดพื้นหินอ่อนต่อ

เมื่อเธอคิดว่าเขาจะกลับห้องของตัวเองไปทันที แต่ทันใดนั้นก็ได้ยินเขาพูดออกมาช้าๆ “ท่านพ่อบ้านไม่ได้บอกเธอหรอว่าตั้งแต่คืนนี้เป็นต้นไปจะต้องมีคนผลัดเปลี่ยนกันมาทำกะกลางคืนที่ห้องนอนของฉัน? ในส่วนของวันนี้ก็คือเวรของเธอที่จะต้องเข้ากะ?”

เซี่ยชีหรั่นหยุดการกระทำในมืออย่างชะงัก เดิมเขาก็ไม่สนใจปฏิกิริยาโต้ตอบของเธออยู่แล้ว พูดจบเขาก็เดินออกไป

เธอทำได้เพียงทิ้งผ้าขี้ริ้วลง แล้วลุกขึ้นวิ่งตามเขาไป วิ่งไปพลางพูดออกไปด้วยความร้อนใจ “คุณเย่ ได้โปรดรอก่อนค่ะ”

ก้าวของเขาหยุดลงอย่างกะทันหัน เธอเกือบจะชนเขาจากด้านหลัง ยังดีที่เธอตอบสนองออกมาอย่างรวดเร็ว แล้ววิ่งสองก้าวไปด้านหน้าเขา

เขาไม่พูดอะไรออกมา เพียงมองเธอออกมาอย่างไร้ความรู้สึก ตั้งใจฟังว่าเธอจะพูดอะไร