สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 10

ตอนที่ 10 โชคดีสุดๆ

เซี่ยชีหรั่นที่หาวออกมาได้เพียงครึ่ง ก็ต้องเก็บกลืนที่เหลือลงไป ในขณะเดียวกันก็เพราะมันก็เหมือนกับโจรที่โดนจับได้ ใบหน้าก็แดงระเรื่อออกมา

เธอกัดริมฝีปากด้วยความเคยชิน แล้วพูดเสียงเบาออกมา “ขอโทษค่ะคุณเย่ต่อไปดิฉันจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”

ใบหน้าเล็กที่แดงออกมา สายตาเลิ่กลั่ก เนื่องจากชุดสาวใช้ของเธอมีขนาดใหญ่ ทำให้ตรงคอเสื้อสามารถเห็นเนินอกที่ขาวราวกับหิมะของเธอออกมา

เธอในลุคนี้ทำไมมองแล้วทำให้ผู้ชายทั้งรู้สึกอยากปกป้อง ทั้งยังคิดอยากจะรังแกขนาดนี้กันนะ

สายตาของเย่เชินหลินจ้องตาของเธออย่างไม่ละสายตา เธอได้ยินเสียงหัวใจเต้นเสียงดังออกมาอย่างหวาดหวั่นของตน

เธอก้มหน้าลง เพื่อเลี่ยงสายตาแปลกๆของเขา มือของเขายื่นออกมาหาเธอ แล้วกำมือเอาไว้ จากนั้นก็เก็บกลับออกไป เขาเม้มริมฝีปากแน่นแล้วหันหลังเดินจากไป

ไปแล้วหรอ?

เธอคิดว่าเขาจะต้องมาแกล้งอะไรเธอหรือไม่ก็บอกให้เธอเข้าไปที่ห้องเขาเพื่อเข้าไปทำงานอะไรพวกนี้ซะอีก

แต่เขาไม่พูดอะไรออกมาเลย มันช่างดีสุดๆไปเลย

หลังจากที่เขาเดินออกไป เซี่ยชีหรั่นก็สูบหายใจอย่างแรง แอบภาวนาอยู่ในใจ เสี่ยวจุน ได้โปรดช่วยฉันให้ท่านประธานเย่มาที่นี่เร็วๆด้วยเถิดนะ

เมื่อใจสงบลงแล้วก็เดินหน้าเช็ดพื้นต่อไป เช็ดจนแม้กระทั่งฝุ่นเล็กๆก็ไม่มีปรากฏบนเศษผ้าขี้ริ้วสีขาวเลยสักนิด

การ์ดที่กำลังปฏิบัติหน้าที่ก็เข้าไปล็อคประตู หาวออกมาทีนึงจากนั้นก็เดินกลับไปนอน

เซี่ยชีหรั่นคาดเดาว่าเย่เชินหลินจะต้องนอนแล้วแน่ๆ จากนั้นจึงเดินไปหลบในห้องน้ำอย่างเงียบ ๆ แล้วดึงเศษผ้าที่โดนตัดและเข็มด้ายทั้งหมดที่ซ่อนเอาไว้ออกมา วางกระจายลงบนพื้น

ยังดีที่ตอนนั้นพวกนั้นกำลังรีบ ในส่วนที่โดนตัดออกไปก็ไม่ได้เละมาก ยังคงเป็นชิ้นใหญ่ที่ยังพอรับได้อยู่

เธอแยกเศษผ้าเหล่านั้นออกตามกระโปรงทั้งสองตัว จากนั้นก็นำชิ้นส่วนมาต่อกันก่อน จากนั้นก็ลงมือเย็บมัน

พูดได้เลยว่างานนี้เป็นงานใหญ่ เธอเข้าใจดี ถ้ารอยเย็บมันดูชัดเจน ท่านพ่อบ้านก็จะตำหนิออกมาอย่างแน่นอน ดังนั้นรอยเย็บจะต้องเล็กเป็นพิเศษ