สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 113

ตอนที่ 113 สาวใช้ตัวแสบ17

เธอคิดแต่อยากหนีไป พอได้โอกาสความคิดแรกคือหนี แต่ตอนนี้ คำขู่ของเขากลับวนเวียนก้องในหัว

ประธานเย่เป็นพ่อของเขา อีกอย่างถ้ามองไม่ผิด คุณพ่อนั้นพยายามเอาใจลูกชายเขาอยู่ตลอด แค่เย่เชินหลอนเอ่ยปาก เย่เห้าหรันก็คงไม่ตามคดีให้แล้ว

ท่าทีลังเลของเธออยู่ในสายตาของเย่เชินหลิน เขาเกลียดและเจ็บที่เธอเปลี่ยนท่าทีอย่าง่ายดายเพียงเพราะผู้ชายอีกคน

“มานี่สิ!” เขาสั่งเธอเสียงเย็นชา

เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปากแน่น อุตส่าห์วิ่งหนีเขามาได้ไกลขนาดนี้แล้ว แต่กลับต้องเดินกลับไปเอง เขายืนอยู่ตรงหน้าเธอ เธอกำลังโทษตัวเอง แต่เธอคงต้องโทษตัวเอง

เธอเดินช้าๆอย่างยากลำบากไปหาเขา เงยหน้ามองเขาแล้วไม่พูดอะไร

“เซี่ยชีหรั่น!” เขาตะโกนเรียกชื่อเต็มเธอ ในน้ำเสียงไม่แฝงความอ่อนโยน ราวกับว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เคยมีผลกระทบกับใจเขามาก่อน

“เธอคิดว่าไปเล่าเรื่องร้องทุกข์ให้ประธานเย่ฟังแล้ว ก็จะล้มหวีซานซานกับพ่อของเธอได้เหรอ?” เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยระคนดูถูก

จริงๆเธอเองก็รู้ว่า ถึงประธานเย่จะรับปากช่วยตามคดีให้ แต่ด้วยเวลาที่ผ่านมานาน หลักฐานที่มีอาจถูกทำลายไปหมดแล้ว การรื้อคดีคงยากกว่าที่คิดมาก

ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ เธอแค่ไม่อยากปล่อยโอกาสไป ถึงจะเป็นโอกาสเพียงน้อยนิด เธอก็ยอมที่จะทำอย่างเต็มที่เพื่อเสี่ยวจุน เธอคิดอยู่เสมอว่า หากประธานเย่ช่วยตรวจสอบคดีให้อย่างเต็มที่ กรมสอบสวนของเมืองหลินเจียงอาจถูกกดดันหลัก จนอาจมีคนออกมาเป็นพยานพูดความจริง แม้ความเป็นไปได้นี้จะน้อย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเป็นไปไม่ได้นี่นะ

เธอไม่ได้ตอบโต้ แต่เย่เชินหลินมองความคิดจากแววตาเธอออก

“ดูแล้วเธอน่าจะเข้าใจสถานการณ์ปัจจุบันได้ดี เธอแค่อยากลองดูสินะ แต่ฉันจะบอกเธอตามตรงนะ เธอไม่มีวันชนะหรอก! เธอควรจะรู้ไว้สักนิด ลูกน้องใต้บังคับบัญชาสกุลหวี คงไม่ผลีผลามเข้ามาให้ประธานเย่ทวงความยุติธรรมให้เธอหรอก”

ลูกน้องใต้บังคับบัญชา? เรื่องนี้เธอนึกไม่ถึงมาก่อน แต่คำพูดของเย่เชินหลินทำให้เธอเข้าใจว่านี่คือปัญหาสำคัญ

แน่นอนว่าเย่เห้าหรันเป็นข้าราชการสุจริตที่มีชื่อเสียง แต่ยังไงก็เป็นแค่ชื่อเสียง เรื่องราวภายในเป็นยังไงเขาจะทำเพื่อพรรคพวกหรือเพื่อเรื่องส่วนตัวหรือไม่ เป็นสิ่งที่ประชาชนตัวเล็กๆแบบเราไม่อาจรู้ได้เลย

“เขาเป็นคนของเย่เห้าหรัน?” เซี่ยชีหรั่นถามอย่างไม่แน่ใจนัก ตอนถามเธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเธอคงอ่อนไหวไป ขอให้สิ่งที่เธอเดาไปไม่ถูก

เย่เชินหลินพูดเสียงเย็นชาแค่ว่า “เธอเดาสิ”

“เธอไม่เคยเห็นหวีซานซานมาบ้านฉันเลยงั้นเหรอ?”