สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 117

ตอนที่ 117 สาวใช้ตัวแสบ21

เขาดูผ่อนคลายมากขึ้น เปิดคอมพิวเตอร์ที่อยู่ในห้องเพนท์เฮาส์จัดการเอกสารด้วยใบหน้าจริงจัง โดยที่ไม่ได้พูดอะไรกับเธอ

ช่วงบ่ายผ่านไปด้วยความเงียบของทั้งสอง ตอนเกือบจะห้าโมงเย็นหลินต้าฮุยก็มาถึง เขานำสัญญาที่เย่เชินหลินบอกไว้มาด้วย เย่เชินหลินอ่านเอกสารผ่านตาครู่นึง เห็นว่าเนื้อหาเหมือนที่เขาบอกไป ก็จรดปากกาเซ็นชื่อ ยื่นให้เซี่ยชีหรั่น

ในเอกสารมีข้อความเพิ่มเติมอยู่นิดนึงคือ ถ้าเธอเป็นฝ่ายผิดสัญญา หนีจากไปก่อน เธอต้องชดใช้เย่เชินหลินคืนเป็นจำนวนเงินสิบล้านเหรียญแทน

นี่เพื่อประโยชน์ของเย่เชินหลิน เพื่อเป็นการเกี่ยวรั้งเธอไว้ ถ้าเขายังไม่เบื่อ เธอก็ไปไม่รอด

สัญญาฉบับนี้เป็นสัญญาขายร่างกายอย่างแน่แท้ เซี่ยชีหรั่นไม่ลังเล จับปากกาขึ้นมาเซ็นชื่อเธอลงไปอย่างมั่นคง จากนี้ไป เธอก็เป็นของเขาแล้ว ไม่ใช่ภรรยา ไม่ใช่คนรัก เป็นแค่เพียงของเล่นของเขาเท่านั้น

สัญญาเขียนเหมือนกันสองฉบับ เย่เชินหลินฉบับหนึ่ง เซี่ยชีหรั่นฉบับหนึ่ง

พอได้สัญญาเธอกะจะเก็บไว้ในกระเป๋า เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าของเธอยังอยู่ที่บ้านประธานเย่

“คุณไปบ้านคุณแม่ผมเอาของมาให้เซี่ยชีหรั่นหน่อยนะ” ถึงเธอไม่ได้พูด เขาก็พอเดาได้ว่าเธอคิดอะไร เลยสั่งหลินต้าฮุยให้

ไม่นานนัก หลินต้าฮุยก็หิ้วกระเป๋าถือของเซี่ยชีหรั่นและถุงกระดาษที่ใส่ชุดของเธอมาให้เธอบนห้อง

เซี่ยชีหรั่นพับสัญญาแล้วค่อยๆนำมาใส่ไว้ในกระเป๋าถืออย่างเรียบร้อย

“กลับบ้านกันเถอะ!” เย่เชินหลินพูดเสียงทุ้มต่ำ

หลินต้าฮุยโทรศัพท์เรียกรถของเย่เชินหลินให้มาจอดรอหน้าประตู เขาเดินนำหน้าเย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่น พอถึงล็อบบี้โรงแรม พนักงานในโรงแรมต่างโค้งคำนับส่งเย่เชินหลินกลับ

พอกลับถึงบ้าน ส้งหลิงหลิงเห็นเซี่ยชีหรั่นกลับมาด้วย ก็ฉีกยิ้มต้อนรับเธอ

แม้แต่โม่เสี่ยวหนงก็ไม่พอใจกับการกลับมาของพี่สาว เธอวางแผนเงียบๆในใจ เย่เชินหลินไม่มีทางพักอยู่ที่บ้านแม่ของเขาตลอด ถ้าเขาอยู่บ้านแล้วเซี่ยชีหรั่นไม่อยู่ เธอที่ค่อนข้างเหมือนพี่สาวก็น่าจะมีโอกาสทำให้เขาสนใจได้

“พี่คะ กลับมาได้ยังไง?” โม่เสี่ยวหนงถามออกมาตรงๆ น้ำเสียงไม่พอใจแบบปิดบังไม่อยู่

คำถามแบบไม่คิดของเธอทำให้ส้งหลิงหลิงแอบหัวเราะออกมานิดนึง รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่มีสมองพอจะควบคุมเจ้าตัวเอง

“เป็นคำสั่งของคุณเย่” เซี่ยชีหรั่นอธิบายอย่างเฉยเมย

เย่เชินหลินกลับมาถึงบ้านสกุลเย่ก็เดินตรงไปยังห้องหนังสือ ส้งหลิงหลิงไม่มีอะไรทำพอดี เลยชวนเซี่ยชีหรั่นกับโม่เสี่ยวหนงคุย

ในตอนนี้ ผู้ดูแลบ้านเข้ามากระซิบข้างหูส้งหลิงหลิง

“น้องหรั่น น้องหนง พวกเธอคุยกันไปก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องจัดการตอนนี้นิดหน่อย” เธอลุกขึ้นพูดแล้วเดินออกไปกับผู้ดูแลบ้าน

นอกอาคารบ้าน ผู้ดูแลบ้านคำนับเธอแล้วรายงานเธอ “บริษัทแจ้งมาว่าวันนี้คุณเย่กับเซี่ยชีหรั่นไปเข้าโรงแรมห้าดาวที่อยู่ในเครือของคุณเย่ด้วยกันทั้งช่วงบ่ายเลยครับ”

“จริงเหรอ?”

“จริงครับ!”

สีหน้าส้งหลิงหลิงเปลี่ยนเป็นแย่ลง เย่เชินหลิงบอกเธอว่าเรื่องนั้นเขามีปัญหามาตลอด เธออดทนมาตั้งหลายวัน ไม่คิดว่าพอร่างกายเขาแข็งแรงแล้วกลับไม่มายุ่งกับเธอ แต่กลับวิ่งไปยุ่งกับนังสาวใช้นั่น ทำเธอจะบ้าตายอยู่แล้ว

“เข้าใจละ! เธอไปบอกห้องครัวว่าเย็นนี้ให้ตุ๋นยาบำรุงกำลังให้เย่เชินหลินหน่อย ไม่ต้องบอกว่าฉันเป็นคนสั่ง”

“เข้าใจแล้วครับคุณส้ง วางใจได้ครับ!”

“อืม ขอบคุณเธอมาก เดี๋ยวช่วงดึกฉันจะให้เสี่ยวลี่ไปพบเธอ”

แววตาของผู้ดูแลบ้านเป็นประกายด้วยความดีใจ ส้งหลิงหลิงมองออกว่าตาแก่นี้มีใจให้เซียวเสี่ยวลี่ เพื่อเอาใจเขาในตอนที่จำเป็นเธอก็ต้องงัดไม้นี้มาใช้ แม้ว่าตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาใช้งานเขา แต่เธอก็จะใช้เซียวเสี่ยวลี่มัดใจเขาไว้ก่อน

เวลาอาหารเย็นส้งหลิงหลิงลากเซี่ยชีหรั่นกับโม่เสี่ยวหนงมานั่งทานข้าวด้วยตามปกติ ส่วนสาวใช้คนอื่นยืนรอปรนนิบัติอยู่ด้านข้าง

ฟางลี่น่ายังคงตั้งตารอเวลาเข้าเวรช่วงกลางคืนของบ้าน แต่ผู้ดูแลบ้านแอบบอกเธอว่าคืนนี้ห้ามรบกวนคถณเย่

“ทำไมคะ? ฉันรอตั้งนานกว่าจะถึงเวลาเข้าเวรของฉัน อีกอย่างคุณเย่บอกฉันด้วยตัวเองด้วยซ้ำ ถ้าฉันไม่ไปปรนนิบัติเขา เขาจะผิดหวังเอาได้นะ!” ฟางลี่น่าโวยวายดึงแขนผู้ดูแล

“อย่าโง่ไปเลย บอกให้ทำอะไรก็ทำซะนะ วันข้างหน้ายังมีโอกาสอีกเยอะ อีกอย่างผู้ชายถ้าครั้งแรกยังไม่ได้ ครั้งต่อไปจะยิ่งอยากได้ ถ้าแค่นี้ยังไม่รู้ จะให้คุณเย่สนใจเธอได้ยังไง?”

“อ๋อ! ขอบคุณผู้ดูแล ฉันเข้าใจละ”

ฟางลี่น่าตกปากรับคำแล้ว แต่ตอนปรนนิบัติดูแลก็ยังคอยเล่นหูเล่นตาเย่เชินหลินอยู่ อย่างไรเสียเขาก็ทำเหมือนมองไม่เห็น

“เชินหลิน ร่างกายเธอดีขึ้นรึยัง?” ส้งหลิงหลิงนำน้ำแกงบำรุงร่างกายมาวางไว้บนโต๊ะให้เย่เชินหลินพลางถามอย่างเป็นห่วง

ถึงจะเป็นคำถามทั่วไป แต่เย่เชินหลินอ่านใจเธอจากแววตาแวววาวของเธอได้

“ก็ดี” เขาตอบกลางๆ แต่ก็ไม่อยากปฏิเสธความปรารถนาดี จึงดื่มน้ำแกงจนหมด

“ช่วงนี้อากาศเริ่มเย็น ฉันนอนคนเดียวรู้สึกหนาว เชินหลิน คืนนี้มานอนกับฉันที่ห้องนะ” ส้งหลิงหลิงตั้งใจพูดต่อหน้าทุกคน เพราะรู้ว่าเขาจะไม่ปฏิเสธต่อหน้าทุกคนให้เธอดูไม่ดี