สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 12

ตอนที่ 12 ยังไม่ได้เริ่มต้นอะไรเลย

ใบหน้าของเจิ้งเห่าสับสนและถามเธออย่างสงสัย “ช่วยพูดเรื่องอะไร?”

“ไม่ใช่เธอเหรอ ที่ช่วยฉันพูดกับพ่อบ้านเหรอว่า ให้ฉันยูนิฟอร์มใหม่สองชุด?”

เซี่ยชีหรั่นถามเขาอีกครั้งและเขาก็เกาหัวตัวเอง เขาเป็นคนซื่อสัตย์มากคนหนึ่ง เขาส่ายหน้าและพูด “ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่เธอพูด และฉันก็ไม่ได้พูดอะไรกับน้าเลยด้วย เธอเข้าใจผิดแล้วแน่ๆ”

เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าเขาไม่ใช่คนโกหก และอดไม่ได้ที่จะสงสัย แล้วไม่งั้นจะเป็นใครไปได้?

นอกจากเขา ใครจะสามารถเปลี่ยนความคิดของพ่อบ้านได้ นอกจากคนนามสกุลเย่?

เป็นไปไม่ได้ นามสกุลเยว่ไม่มีทางจะเห็นอกเห็นใจอะไรแบบนี้ ถ้าเขามีความเมตตาสักนิด เขาจะไม่ยืนดูฟางลี่น่าตีเธอโดยไม่พูดอะไรเลยสักคำ

เธอยิ้มและพูดกับเจิ้งเห่าอย่างอ่อนโยน “เช่นนั้นฉันก็ขอบคุณเธอ เธอช่วยให้ฉันได้งานเย็บปักแล้ว”

เธอยิ้มและทำให้ใบหน้าของเจิ้งเห่าแดงทันทีและทำให้เขาไม่กล้ามองหน้าเธอ

เขาหัวเราะและพูดว่าไม่เป็นไร คิดจะกล่าวลา และมองไปยังด้านหลังของเธอราวกับว่าตัดสินใจที่จะไปหาพ่อบ้านแล้ว

เจิ้งเห่าดึงพ่อบ้านออกมาจากกลุ่มสาวใช้และกระซิบ “น้า!”

จ้าวเทียนอั้ยผู้ที่ไวต่อการได้ยิน ก็อดไม่ได้ที่จะใช้สายตามองไปที่เขา

“น้า ฉันมีเรื่องปรึกษาน้าเรื่องหนึ่ง”

“พูดมา”

“หลังจากนี้เป็นไปได้ไหมที่จะให้พนักงานรักษาความปลอดภัยและพนักงานและสาวใช้มากินข้าวด้วยกัน?” น้ำเสียงของเขาเบาลงอีกครั้ง

“ทำไม?”