สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 131

ตอนที่ 131 สาวใช้ตัวแสบ 35

เซี่ยชีหรั่นคาดไม่ถึงว่ายัยนี่จะกล้าถามคำถามพวกนี้ แต่ก็แปลกที่เธอดันนึกถึงความรู้สึกตอนที่ตัวเองอยู่ภายใต้เรือนร่างของเย่เชินหลิน แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าในตอนที่เธอลืมเสี่ยวจุนและเรื่องที่ทำให้กังวลใจทั้งหมดไปได้ และทุ่มเททั้งใจลงไปเพลิดเพลินกับสิ่งที่เกิดขึ้นมัน ราวกับว่าทำให้เธอมีความสุขมากจริงๆ

นั่นคงเป็นสัญชาตญาณการตอบสนองของมนุษย์สินะ หรือไม่ในสัตว์อื่นๆบางชนิดก็อาจจะมีอยู่　　

พอคิดถึงเรื่องนั้นใบหน้าของเธอร้อนผ่าว

แววตาของเธอ แต่กลับไม่ตอบ ทำให้จิ่วจิ่วเริ่มใจร้อนพูดจาเสียงดังขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

“โอ้ย ชีหรั่น เธอรีบพูดมาเถอะน่า ความรู้สึกตอนที่เธออยู่บนเตียงน่ะ ดีมากเลยใช่ไหมล่ะ！”

เซี่ยชีหรั่นไม่รู้จะตอบกลับอย่างไร ได้แต่เขินอายอยู่อย่างนั้น พูดดีคงจะโดนหัวเราะตายเลย แต่ถ้าหากพูดไม่ดี จะทำให้เธอกลัวหรือเปล่านะ คงไม่หรอก เธอมองโลกในแง่ดีจะตาย

คิดเช่นนั้นเธอจึงพูดว่า “จริงๆแล้วไม่มีความรู้สึกอะไรพิเศษหรอก มันก็เหมือน.......”เธอไม่รู้ว่าจะหาคำอธิบายไหนมาอธิบายความรู้สึกนี้ และก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดมันออกมายังไงให้เหมาะสมที่สุด

“ชีหรั่น เธอแน่ใจนะว่ากำลังพูดอยู่กับฉัน？เสียงเบาขนาดนั้นฉันจะไปได้ยินได้ยังไงเล่า พูดดังๆหน่อย！”

“โอเคจ้า จริงๆแล้วไม่มีความรู้สึกอะไรพิเศษหรอก”เสียงของชีหรั่นดังขึ้นเล็กน้อย

เสียงดังขึ้น จิ่วจิ่วก็ได้ยินชัดเจนแล้ว แต่ว่าเธอแสดงออกว่าสงสัยในคำตอบของชีหรั่นเป็นอย่างมาก

“เดี๋ยวนะ ไม่ใช่และ ชีหรั่น เธอไม่ได้พูดความจริง เธอก็แค่บอกความรู้สึกจริงๆของเธอกับโอเคไหม สรุปทำเรื่องอย่างว่ามันเป็นยังไง ฉันล่ะสงสัยจะแย่แล้ว ……”เธอไม่ทันได้พูดจบ อยู่ๆประตูก็ถูกเปิดออก จากด้านนอก

ร่างสูงของเย่เชินหลินก็ปรากฏอยู่ที่ตรงหน้าประตู ทั้งสองสาวอายจนแทบจะหารูแทรกแผ่นดินหนี เซี่ยชีหรั่นและจิ่วจิ่วพร้อมใจกันภาวนาขออย่าให้เย่เชินหลินได้ยินคำพูดเมื่อครู่เด็ดขาด โดยเฉพาะที่เซี่ยชีหรั่นเมื่อเช้าพูดว่าไม่เหนื่อย ก็ถูกเขาเล่นซะจนเหนื่อยแทบตาย ถ้าหากว่าเขามาได้ยินที่เธอบอกว่าไม่มีความรู้สึกล่ะก็ เขาคงจะจัดหนักจนกว่าเธอจะยอมรับว่ามีความรู้สึกใช่ไหม？

ตอนนี้ร่างกายอ่อนปวกเปียกจนขยับไม่ไหวแล้ว ถ้าหากว่าเป็นเช่นนั้นจริง เธอคงจะทนไม่ไหวจริงๆ

“คุณสงสัยเรื่องบนเตียงมากขนาดนั้นเลย？ถ้างั้นคืนนี้เธอก็มาทำงานกะกลางคืนที่บ้านใหญ่สิ”สีหน้าของเย่เชินหลินดูมีลับลมคมใน เธอทั้งสองต่างดูไม่ออกว่าเขาพูดจริงหรือพูดเล่น

เซี่ยชีหรั่นอดรู้สึกหดหู่ไม่ได้ แต่ในใจพลางคิดว่าเขาจะทำตัวคึกแบบนี้ไปถึงไหนกัน มีอะไรกับผู้หญิงเยอะขนาดนั้นไม่กลัวติดโรคบ้างรึไง　？

จิ่วจิ่วส่ายหัวไปมา ทั้งส่ายหัวทั้งโบกมือ รีบพูดว่า “คุณเย่ คุณอย่าล้อเล่นสิคะ ถึงแม้ว่าคุณจะสูงรวยและหล่อ เอิ่ม ไม่ใช่สิ ต้องเป็นสูงรวยหล่อแบบเกรดพรีเมี่ยม ฉันเองก็นับถือคุณมากนะคะแต่ว่า คุณไม่ใช่สเปคฉันนะคะ และที่สำคัญที่สุดของที่สุดเลยคือคุณเป็นผู้ชายของเพื่อนฉัน มีคำพูดนึงว่าไว้ค่ะ สามีเพื่อนไม่ควรยุ่ง เพราะฉะนั้น ฮ่าฮ่า คุณเข้าใจดีนะคะ สรุปง่ายๆคือขอบคุณคุณมากนะคะ แต่ว่าฉันไม่ต้องการ”

ไอ้นิสัยที่ไม่มีการว่าจะปิดบัง มีหนึ่งพูดหนึ่ง มีสองพูดสองอย่างจิ่วจิ่ว ในแวดวงเย่เชินหลินนั้นไม่มีอย่างเช่นเธอแน่นอน กลับทำให้เขารู้สึกว่ายัยคนนี้มีอะไรน่าค้นหาและน่ารักดี

“ถ้าหากว่าผมยังยืนยันจะทำอย่างนั้นให้ได้ล่ะ？”เขาหยอกเธอด้วยใบหน้าขึงขัง

“ห๊ะ？”จิ่วจิ่วมองเขาอย่างตะลึง รู้สึกไม่ชอบมาพากล ถ้าหากเขาเกิดทำแบบนั้นจริงๆ งั้นเขาก็ไม่ใช่ไอดอลของเธอแล้วล่ะ แต่เป็นแฟนที่น่าอ้วกน่าขยะแขยงแทน มีอย่างที่ไหนเห็นผู้หญิงแล้ววิ่งเข้าใส่ ไม่ใช่ม้าหมาแมวหมีสักหน่อย

หยอกล้อผู้หญิงอื่นต่อหน้าเซี่ยชีหรั่นแบบนี้ทำให้เธอรู้สึกแย่มากๆ　　

เธอต้องฝืนใจปิดหูปิดตา ไม่ดูไม่ฟัง ไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้เลวแค่ไหน

เป็นธรรมดาว่าท่าทางที่ดูไม่ค่อยโอเคของเธอนั้นไม่สามารถที่จะรอดพ้นสายตาของเย่เชินหลิน เขาจึงจงใจถามจิ่วจิ่วด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “ถ้าผมจะเอาคุณมาเป็นผู้หญิงให้ได้เลยล่ะ คุณจะทำไง？”

คำพูดพวกนั้นของจิ่วจิ่วก็แค่พูดอยู่ในใจแค่นั้นเอง แต่คราวนี้กลับถูกเขาดักคอจนเธอเริ่มลุกลี้ลุกลน เธอเองก็เล่นไม่ไปโดยไม่ได้คิดอะไร

“อย่าเลยค่ะอย่าทำแบบนั้นอย่างเด็ดขาด！อย่าทำลายภาพพจน์ที่ฉันสร้างขึ้มมาให้คุณเลยนะ ถ้าหากคุณทำแบบนั้นจริงๆ คุณก็ไม่ใช่ไอดอลของฉันแล้วล่ะค่ะ แต่จะเป็นแฟนที่น่าอ้วกและน่าขยะแขยงแทน ฉันไม่ชอบม้าคึกแบบคุณ และก็ไม่ชอบผู้ชายที่เห็นผู้หญิงแล้ววิ่งเข้าใส่นะคะ”

คำพูดนี้ของจิ่วจิ่วทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกดี ก็ควรแล้วที่จะมีคนด่าผู้ชายคนนี้ แต่ว่าเธอกลับต้องมาเป็นห่วงจิ่วจิ่วเมื่อเธอนึกขึ้นได้ว่าเย่เชินหลินเป็นคนที่ใจแคบเอามากๆ ใครก็ตามที่ไปขัดใจเขาหรือทำให้เขาไม่พอใจ จะต้องชดใช้

การที่จิ่วจิ่วพูดรวดเดียวจบนั้นทำให้เห็นว่าเธอยอมรับและสำนึกผิดในความปากไวของตัวเองแล้ว　　เธอมองไปที่เย่เชินหลินอย่างรู้สึกผิดและรีบพูดว่า　　“ฮ่าฮ่า คุณชายใหญ่คะ ฉันพูดไปแบบนั้นคงไม่ได้ไปทำร้ายความมั่นใจที่หนักแน่นของคุณใช่ไหมคะ？ที่จริงแล้วฉันไม่ได้หมายความว่าคุณเป็นพวกม้าคึกแบบนั้น ฉันแค่พูดว่า ถ้าหากเพียงแค่สมมุตินะคะว่าถ้าหากคุณจะให้ฉันเป็นแบบนั้นให้ได้ล่ะก็ ก็กลายเป็นไอ่นั่นน่ะ มันค่อนข้างที่จะง่ายไปหน่อยนะคะ แต่ว่าฉันก็รู้อยู่หรอกค่ะ ว่าคุณล้อเล่น คุณเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบซะขนาดนั้น จะมามองผู้หญิงโก๊ะๆอย่างฉันได้ยังไงกันล่ะคะ”

ว้า คิดไม่ถึงเลยว่าช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ จิ่วจิ่วเธอก็ยังสามารถพูดเอาตัวรอดมาได้ เธออดไม่ได้ที่จะแอบชมตัวเอง

เย่เชินหลินเห็นเธอพูดเช่นนั้น ทนไหวจึงปริยิ้มหัวเราะเบาๆ แต่ก็รู้สึกเหมือนกับว่าเป็นการตบหัวแล้วลูบหลัง

ในขณะนั้นเองเซี่ยชีหรั่นถึงกับอึ่งไปครู่นึง รอยยิ้มของเย่เชินหลินนั้นมันช่างน่าหลงใหล มันทำให้ผู้คนหลงรักได้อย่างง่ายดายเลย แม้ว่าเธอจะเกลียดเขา ก็ยังต้องหวั่นไหว