สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 143

ตอนที่ 143 สาวใช้ตัวแสบ 47

เซี่ยชีหรั่นกลับโดนสองคำนี้แทงใจอยู่ดีดีก็รู้สึกปวดใจขึ้นมา

เธอพยายามพูดปลอบตัวเองต้องนิ่งไว้บางทีเขาอาจจะทำเพื่อศักดิ์ศรีเขาจึงพูดแบบนี้เพื่อให้เธอรู้สึกอึดอัด

สังเกตเห็นสายตาเธอมีความอัปยศอดสูในพริบเดียวทำให้อารมณ์ของเขาระบายลงเล็กน้อย

แต่เพื่อกำจัดความเย่อหยิ่งของผู้หญิงคนนี้เขาไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆแบบนี้

“เธอไปเอาชุดนอนที่หลินหลินซื้อให้เธอมาห้องนี้”เขาสั่ง

เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรแต่ในเมื่อเขาสั่งแล้วหน้าที่ของเธอก็คือทำตามสิ่งที่เขาสั่ง

“ค่ะคุณเย่”

เธอพูดจบหันหลังไปจิ่วจิ่วรออยู่หน้าประตูอย่างกระวนกระวาย

เธอพอจะเดาเซี่ยชีหรั่นออกคงจะไปพูดเรื่องที่เธอไม่เอาเสื้อผ้าพวกนั้นกับคุณเย่เธอพูดแบบนั้นคุณเย่น่าจะโกรธคุณเย่เคยตามใจและรักใครแบบนี้หล่ะ?ถ้าตามใจและรักเธอแล้วและดีกับเธอเธอยังไม่รับไว้คุณเย่ก็น่าจะเสียใจเป็น

ได้ยินด้านในไม่มีเสียงทะเลาะวิวาทใดใดความตึงเครียดของเธอก็ลดลงมาเล็กน้อย

ประตูเปิดออกสักทีเซี่ยชีหรั่นเดินออกมาจากด้านในจิ่วจิ่วรีบไปหาถามเธออย่างเบาเสียง:

“ชีหรั่นเธอคงไม่ไปพูดเรื่องที่เธอไม่เอาเสื้อผ้าพวกนั้นใช่ไหม?ต้องใช่แน่!ฉันรู้ว่าเธอไม่ต้องการพวกนั้นแต่คุณเย่เขาจริงใจที่จะทำดีเพื่อเธอเธอไปพูดแบบนี้มันแทงใจเขาเกินไป!”

ความจริงแล้วตอนนี้เซี่ยชีหรั่นก็รู้สึกเสียใจภายหลังเธอไม่อยากได้มันจริงจริงเวลานั้นเธอคงลืมไปว่าเย่เชินหลินเป็นคนที่รวยขนาดไหนเธอยังรู้สึกว่าแบบนี้มันเปลืองเกินไป

ถ้าเธอลองคิดทบทวนดีกว่านี้และรู้ว่าเขาจะโกรธเธอก็ไม่ควรที่จะไปพูด

มองสายตาเร่งรีบของจิ่วจิ่วเซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่าบ้านหลังนี้คนที่เป็นเพื่อนเธอจริงจริงก็คงมีแค่จิ่วจิ่วและเหลี่ยวเสี่ยวเจียวที่คิดเพื่อเธอ

“ไม่เป็นไรจิ่วจิ่วเขาไม่ได้โกรธ“เธอจับมือของจิ่วจิ่วแล้วพูดปลอบ

“เขาให้ฉันไปเอาชุดนอนพวกนั้นไปที่ห้องเขา”

“เอาไปทำอะไร?”จิ่วจิ่วถาม

“ฉันก็ไม่รู้“

“ได้เลยฉันไปเอาด้วย”

หลังจากที่เซี่ยชีหรั่นออกไปเย่เชินหลินโทรออกไปยังเบอร์ของหลินหลิงสั่งขึ้นมา:“ของที่ซื้อวันนี้ซื้อมาให้เหมือนกันทุกชิ้น”

หลินหลิงเงียบไปในปลายสายพูดต่อด้วยความเกรงใจและมีมารยาท:“ค่ะคุณเย่ขนาดเบอร์ก็เหมือนกันหรอคะ?