สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 142

ตอนที่ 142 สาวใช้ตัวแสบ 46

เขาจึงสั่งให้คนไปส่งข้าวให้เธอเป็นพิเศษยังต้องสั่งให้เธอทานหมด

พอมาคิดดูแล้วเขาก็ดูต่ำช้านักที่ผ่านมาผู้หญิงของเขานับไม่ถ้วนเขามีความคิดที่อยากจะทำดีด้วยที่ผ่านมาก็มีแค่หลอนเสี่ยวหรั่นอีกคนก็คือเซี่ยชีหรั่น

เขากับหลอนเสี่ยวหรั่นในตอนนั้นเป็นแค่ความสนุกแห่งวัยเยาว์วัยพึ่งจะเปิดใจ

อายุราว20ปีแยกแยะอะไรไม่ออกแต่ยังคงให้อภัยได้

และตอนนี้ก็เกิดเหตุการณ์ที่เคยเกิดเหมือนตอนนั้นคือการนำความหวังดีของตนเองให้อีกฝ่ายเหยียบ

เธอเห็นความโดดเดี่ยวในสายตาเขาแม้จะเป็นเพียงพริบเดียวแต่เธอเคยเห็นสายตาของโม่เสี่ยวจุนเป็นแบบนี้.เธอจึงรู้ทันกับอารมณ์แบบนี้

“เรื่องนี้ฉันทำไม่ดีเองฉันไม่ควรปฏิเสธความหวังดีของท่านท่านอย่าโกรธเลยได้ไหม?”

เธอพูดขึ้นมาอีกครั้ง

เซี่ยชีหรั่นเป็นคนปากแข็งไม่มีทางที่จะขอโทษใครง่ายๆแบบนี้แต่ผู้ชายคนนี้เขาไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาทั่วไปเขาเป็นคนที่เธอสนใจโดยไม่รู้ตัวเธอมักจะบอกตัวเองเธอยอมทำตามเขาก็เพื่อโม่เสี่ยวจุนทั้งนั้นที่จริงแล้วที่เธอขอโทษเขาตอนนี้เธอทำเพื่อโม่เสี่ยวจุนหรือในใจไม่อยากเห็นเขาโกรธจริงจริงแค่นี้เธอก็ยังแยกไม่ออก

เห็นคิ้วของเขาขมวดเข้ามาด้วยกันเธอนึกถึงสิ่งที่คุยกับจิ่วจิ่วแล้วอดหัวเราะไม่ได้ในเมื่อเช้าที่ผ่านมา

เธอคาดหวังที่อยากจะเห็นเขายิ้มไม่อยากเห็นเขาโกรธ

ผู้หญิงคนนี้เริ่มแรกยังมีความเกรงใจกับเขามากตอนนี้ก็เปลี่ยนไปเร็วนักยังมาอ้อนปลอบเขาก็แค่กลัวว่าเขาโกรธแล้วจะไม่ช่วยจัดการเรื่องของโม่เสี่ยวจุนให้

พูดไปพูดมาอารมณ์ของเธอที่เปลี่ยนไปก็เพื่อผู้ชายคนนั้นโม่เสี่ยวจุน!

“รู้ไหมว่าทำไมฉันต้องให้หลินหลิงซื้อเสื้อผ้าให้เธอ?”เขาถามด้วยเสียงปกติที่ดูไม่ได้โกรธอะไรขนาดนั้น

เซี่ยชีหรั่นส่ายหัวเบาเบาเธอไม่กล้าไปเดาความหวังดีของเขาแม้ในใจเธอมีการเดาไว้เธอก็ไม่สามารถพูดที่ออกมาได้

ศักดิ์ศรีเขานั้นแข็งถ้าสิ่งที่เธอพูดไม่ระวังไปขัดใจเขาเขาอาจจะโกรธกว่านี้

“เธอเดาหล่ะ?”เขาถามอย่างเบาเสียง

“ฉันเดาไม่ได้”

“ต้องเดาสิเธอไม่มีทางที่เดาไม่ได้บอกความคิดในใจเธอออกมากให้ฉันก็พอ”