สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 2

ตอนที่ 2 การลงโทษ

เขาเดินไปถึงประตูทางเข้า ประตูห้องอาบน้ำก็ถูกสาวใช้ที่มีชื่อว่าฟางลี่น่าดึงเปิดออกมา ส่วนสาวใช้ที่เหลือก็ยืนขนาบข้างทั้งสองฝั่งของประตู โดยมีท่านพ่อบ้านที่ยืนรออยู่ไม่ไกล

ทันใดนั้นเย่เชินหลินก็หันหน้ากลับมา สายตากวาดมองไปยังเซี่ยชีหรั่นอย่างเย็นชา เอ่ยเสียงเรียบออกมา “ต่อไปก็ไม่ต้องมายั่วยวนฉันอีก!”

เหล่าสาวใช้ก็เงยหน้ากันขึ้นมา สายตาคมกริบมองจ้องมาที่หน้าเธอ และเรือนร่างที่โค้งเว้าที่เผยออกมาของเธอ

ท่านพ่อบ้านก้าวเข้าไป แล้วสั่งออกมา “หล่อนมานี่เดี๋ยวนี้!”

เซี่ยชีหรั่นมองเย่เชินหลินอย่างประหลาดใจ ยังคงไม่เชื่อหูตัวเอง ว่าเขาจะกล้ากลับขาวเป็นดำได้อย่างนี้ กล้าพูดออกมาได้ยังไงว่าเธอยั่วยวนเขากัน

ใบหน้าที่ไร้อารมณ์ของเย่เชินหลิน ท่านพ่อบ้านเห็นเธอที่มองคุณชายของเขาอย่างผู้หญิงที่กำลังตกอยู่ในห้วงความรัก เดิมทีเขาก็ไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้อย่างจริงจัง จากนั้นก็เค้นเสียงออกมา

“เซี่ยชีหรั่น! หล่อนมาหาฉันเดี๋ยวนี้!”

เพียงไม่นาน เธอก็เข้าใจขึ้นมาว่าเรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องที่เขาจงใจให้มันเกิดขึ้น

เขาดึงเธอลงไปในน้ำ ก็เพื่อให้สาวใช้ทุกคนเชื่อว่าเธอจงใจจะยั่วยวนเขาจริงๆ เพื่อให้สาวใช้ทั้งหมดมองเธอเป็นศัตรู

เธอโดนสายตาที่จ้องกลับมา แล้วเดินก้มหน้าก้มตาเข้าไปหาท่านพ่อบ้าน กล่าวเสียงค่อยออกมา “ขอโทษค่ะ ต่อไปนี้หนูจะไม่ยั่วยวนคุณเย่อีกแล้ว”

“หน้าไม่อายเลยจริงๆ! นึกไม่ถึงเลยว่าจะกล้ายอมรับออกมาได้”

ฟางลี่น่าอดไม่ได้ที่จะพูดแทรกออกมาอย่างเหลืออด

เย่เชินหลินกวาดตามองเซี่ยชีหรั่นอย่างเหนื่อยหน่าย ด้วยใบหน้าที่ยังคงไร้ความรู้สึกแบบนั้น มองไม่ออกเลยว่าเขาคิดยังไงกับการที่เธอยอมรับผิด

“หล่อนยังคิดว่าจะมีครั้งต่อไปอีกหรอ? คืนนี้ฉันให้หล่อนเก็บ.....”ท่านพ่อบ้านยังพูดไม่ทันจบประโยค ทันใดนั้นเองก็มีเสียงกระแอมเบาๆของเย่เชินหลินดังแทรกขึ้นมา

เขารีบหันไปมองเย่เชินหลินโดยทันที เห็นเขาที่กำลังจ้องตนอยู่ด้วยใบหน้าเย็นยะเยือก

หรือว่าเขาจัดการไม่ถูกต้องรึยังไงกัน?

เมื่อก่อนตอนมีสาวใช้วางแผนเข้ามายั่วยวนคุณเย่ ก็โดนไล่ออกไปตั้งแต่ครั้งแรกเลยนี่นา

หรือว่าแท้จริงแล้วครั้งนี้มันไม่เหมือนกับครั้งอื่นๆ คุณเย่เองเขาก็ยังไม่ได้พูดออกมาเลยว่าเป็นสาวใช้คนไหนที่ยั่วยวนเขา ตายแน่ๆ ดูเหมือนว่าเขาจะต้องคิดหาทางใหม่อย่างรอบคอบซ้ำอีกที

“หล่อนสำนึกผิดแล้วใช่มั้ย?” ท่านพ่อบ้านเปลี่ยนคำพูดออกมา

“หนูสำนึกผิดแล้วค่ะ ต่อไปหนูจะไม่ทำผิดแบบนี้อีกค่ะ” เซี่ยชีหรั่นพูดออกมาอย่างตั้งอกตั้งใจ ราวกับว่าเธอได้ทำผิดไปจริงๆ

“ต่อไปไม่ทำผิดอีก แต่ครั้งนี้ก็ยังจะต้องโดนลงโทษอยู่ดี” ท่านพ่อบ้านพูดออกมาอย่างระมัดระวัง แล้วหันไปสบตากับเย่เชินหลิน แต่เขาหันหลังเดินออกไปแล้ว

“ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป นอกจากงานเดิมของหล่อนแล้วในทุกๆวันหล่อนยังจะต้องเอาผ้ามาเช็ดห้องโถงนี้ให้ครบวันละสามรอบด้วยกัน แล้วก็ต้องทำไปจนครบครึ่งเดือน เข้าแล้วหรือยัง?”

“เข้าใจแล้วค่ะ หนูจะทำมันให้ดีค่ะ”

เพื่อเก็บเศษหน้าที่เสียไปก่อนหน้า จึงสั่งให้เหล่าสาวใช้ทั้งหมดกลับไปยืนเหมือนเดิม