สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 235

ตอนที่235สาวใช้ตัวแสบ 139

การแต่งตัวของเธอทำให้เขาตาสว่างเลย ปกติเขาเกลียดสีแบบนี้ที่สุด ไม่ว่าใครใส่ เขาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วหน่อย สงสัยหลินหลิงคงจะรู้ความชอบของเขาดี ก็เลยตั้งใจแอบเอาเสื้อแบบนี้ตัวหนึ่งไว้ในเสื้อผ้าของเซี่ยชีหรั่นแต่ก็ไม่เห็นร่องรอยใดๆ

ไม่มีใครนึกถึงเลยว่า สีที่เย่เชินหลินเกลียดที่สุดเซี่ยชีหรั่นใส่แล้วกลับทำให้เขารู้สึกดูดีมาก

เขาเพิ่งรู้ว่ากลิ่นที่กระจายออกจากตัวเธอเป็นกลิ่นของดอกกุหลาบ หรือว่าเธอจะแช่น้ำด้วยกลีกดอกไม้

เธอตั้งใจขนาดนี้เลยเหรอ เขาไม่ใช่โม่เสี่ยวจุนสักหน่อย

“มาตรงนี้!” ในเสียงของเขาไม่มีประหลาดใจที่เซี่ยชีหรั่นคาดไว้ก่อนหน้านี้ แต่เหมือนว่าเขาก็ไม่ได้โกรธขนาดนั้นเท่ากับตอนเช้า

เซี่ยชีหรั่นพยายามแสดงตัวเองออกให้ใจเย็น ค่อยๆ อ้อมผ่านโต๊ะทำงานอันกว้างใหญ่ของเขา เดินไปที่ข้างๆ เขา

ยิ่งเดินใกล้เข้ามา กลิ่นหอมของตัวเธอก็ชัดเจนยิ่งขึ้น เขารู้สึกว่าเธอก็เหมือนดอกกุหลาบอันงดงามที่เบิกบานอยู่ข้างๆ เขา

อดพูดไม่ได้เลยว่า ในช่วงเวลาสั้นๆ นี้ ผู้หญิงที่ถูกเขาบุกเบิกหมดความเป็นสาวแล้ว ตอนนี้ทั้งตัวกระจายเสน่ห์ของผู้หญิงที่บรรลุนิติภาวะแล้ว

ปากน้อยอันนุ่มนวลของเธอเปิดออกเล็กน้อย เป็นปฏิกิริยาที่ไม่รู้ตัวอย่างหนึ่ง แสดงให้เห็นว่าความจริงเธอก็ยังตื่นเต้นอยู่

เขามองปากน้อยของเธอนิ่งๆ ก็ไม่จูบเธอ ดูอยู่แบบนั้น เซี่ยชีหรั่นก็ยิ่งตื่นเต้นเข้าไป ใจเต้นตึกตักๆ เหมือนกำลังมุ่งหวังอยู่ แต่ก็เหมือนกำลังกลัวอยู่ อยากจะหนีออก แต่ก็อยากใกล้ชิด อารมณ์วุ่นวายนั้นยังคงทำเธอปวดหัวอยู่ จนเขายื่นแขนออกกอดเอวเธอไว้อย่างกะทันหัน

“ตั้งใจทำเป็นแบบนี้เหรอ อยากจะให้ฉันชิมดีๆ ใช่ไหม” เขากอดเธอไว้แน่นๆ ถามที่หูของเธอ ลมหายใจอันเร่าร้อนทำให้ร่างกายที่ไวง่ายของเซี่ยชีหรั่นนี้แอบสั่นอีกครั้ง

เธอฟังอารมณ์ของเขาไม่ออกว่าชอบหรือไม่ชอบเธอที่เป็นแบบนี้ แต่อย่างน้อยก็ไม่ได้โกรธ นี่เพียงพอที่จะให้เธอดีใจแล้ว

ในใจคิดถึงคำพูดที่จิ่วจิ่วกับโม่เสี่ยวหนงปลูกฝังให้กับเธอ เซี่ยชีหรั่นตัดสินใจว่าจะอ่อนกว่านี้ เขาจะได้ดีใจขึ้นหน่อย

“ใช่ ฉันอยากให้คุณดีใจ” เซี่ยชีหรั่นพูดเสียงต่ำ แค่คำพูดอ่อนๆ ประโยคเดียว ใจของเย่เชินหลินบิดเข้า ก็กดลงที่ปากน้อยของเธออย่างบ้าคลั่ง

จูบของเขาครอบงำและรุนแรงมาก ไม่ปล่อยให้เธอมีเวลาหายใจสักนิดเลย

จูบอันร้อนแรงจนเอ้อระเหยดูดออกซิเจนในสมองของเซี่ยชีหรั่นไปหมด เธอเมาจนไม่มีเรี่ยวแรง ได้แต่นอนตรงแขนที่เหมือนเหล็กของเขานั้นตัวอ่อน ปล่อยให้เขาปล้นอย่างตามใจ

เขาทำจนราวกับแทะกัดเธออยู่ ทำให้ริมฝีปากของเธอรู้สึกเจ็บเล็กน้อย เธอรู้ว่าเขาอยากจะระบายความโกรธของเขาออก เธอก็เลยยื่นแขนไปกอดคอเขาไว้อย่างอ่อนโยนเพื่อทำตามใจเขา

เธอแอบอธิษฐานในใจ ขอให้ความโกรธของเขาจบลงตรงนี้ จากนี้ไปอารมณ์ของเขาจะสดใสดีงามทุกวัน

เขาเอาริมฝีปากออกจากของเธอ จากนั้นดวงตาดำมืดก็มองตาเธอนิ่งๆ อีกครั้ง ผ่านไปนานมาก ก็จูบลงริมฝีปากของเธอที่แดงมากแล้วอีก ดูดอย่างรุนแรง ดูดอย่างสุดแรง

การจูบที่เอ้อระเหยแบบนี้เหมือนกับยาที่สะกดจิตได้ดี เซี่ยชีหรั่นโดนจูบจนเหมือนกับรู้สึกว่าดอกไม้เบิกบานอีกคาหนึ่ง ถึงแม้ว่าสีหน้าของเขายังคงเฉยชาอยู่ก็ตาม

ไม่รู้ว่าจูบแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนแล้ว เย่เชินหลินจึงหยุดลงมา การหายใจของเขาก็กลายเป็นค่อยๆ ช้าลง สองมือของเขายกหน้าอันสวยงามของเซี่ยชีหรั่นไว้ ดวงตาสีดำจ้องมองเธอนานๆ

“ฉันแทบอยากจะทำลายเธอให้แตกสลายไปหมดเลย! อย่างนี้ก็จะสามารถไล่ไอ้โม่เสี่ยวจุนออกจากหัวของเธอได้แล้ว!” เสียงของเขาแหบแห้งปนกับความเกลียดแค้นของเขา

เซี่ยชีหรั่นเห็นความเกลียดในดวงตาของเย่เชินหลิน ทำไมเขาถึงเกลียดโม่เสี่ยวจุน เธอจะให้เขาเกลียดโม่เสี่ยวจุนไม่ได้เด็ดขาด

เหมือนจะเป็นสัญชาตญาณ เซี่ยชีหรั่นเสียงดังขึ้น พูดคัดค้านจริงจังมาก: “คุณห้ามด่าโม่เสี่ยวจุน! ไม่ได้เด็ดขาด!”

ตั้งแต่ที่ปรากฏอยู่ในสายตาของเย่เชินหลิน เซี่ยชีหรั่นอ่อนโยนและเรียบร้อยตลอด เกือบจะไม่เคยพูดเสียงดังเลย มีแค่ครั้งเดียวที่เธอโกรธ ก็คือตอนที่ห้ามเขากินเหล้าครั้งนั้น

ครั้งนี้เขาพูดแค่ประโยคเดียวว่าไอ้นั่นเป็นเหี้ย ตาเธอจ้องจนกลมเลย ท่าทางใจร้อนขนาดนี้ แทงเข้าในหัวใจของเขาลึกๆ

แคร์ขนาดนั้นเลยเหรอ

ถึงกับปลอมตัวอันอ่อนโยนที่มีต่อเขาก็ลืมไปหมดแล้ว

สีหน้าของเย่เชินหลินอย่างกับแช่แข็งทันทีเลย ในตาส่งแสงเย็นออกมา นิ้วมือจับคางเธอไว้ด้วยการใช้แรงหน่อยๆ เธอเจ็บมาก แต่เธอเสียใจในสิ่งที่ตัวเองพูดออกมา

“ทำไมฉันด่ามันไม่ได้” เสียงของเขาก็เย็นจนแช่แข็งแล้วเหมือนกัน ถ้าเธอยังจะพูดเหตุผลอันเป็นไปไม่ได้ที่ว่าโม่เสี่ยวจุนเป็นน้องชายของเขาอะไรแบบนั้นละก็ เขายิ่งจะฉีกเธอให้ทิ้งหมดเลย เพราะว่านั่นคือเรื่องที่เป็นไปไม่ได้แน่นอน!

“เพราะว่า…” เขาอาจจะเป็นน้องชายของเธอก็ได้!

ประโยคนี้เซี่ยชีหรั่นเกือบจะพูดออกมาแล้ว แต่ในที่สุดเธอก็กลืนกลับไปอย่างมีสติ เธอพูดไม่ได้ พูดไม่ได้แน่นอน

ถ้าสมมติว่าโม่เสี่ยวจุนเป็นน้องชายของเย่เชินหลินจริงๆ เขาหามาตั้งนาน แต่กลับเป็นคนที่ตายไปแล้ว นั่นโหดร้ายเกินไป

สำหรับเขาแล้ว เธอไม่อยากให้เขาเผชิญกับสถานการณ์แบบนั้น

ถ้าสมมติว่าโม่เสี่ยวจุนไม่ใช่น้องชายของเย่เชินหลิน หลังจากที่ผ่านการสอบสวน คนขี้สงสัยอย่างเย่เชินหลินแบบนี้ ก็จะคิดว่าเธอตั้งใจจะมาหลอกเขา จะคิดว่าเพราะเธออยากจะรีบแก้แค้นให้โม่เสี่ยวจุนถึงได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้น