สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 288

ตอนที่288 สาวใช้ตัวแสบ 192

“คุณหนูส้ง เชื่อฟังที่ฉันพูดเถอะ บินไปเลย ฉันหวังดีกับคุณจริงๆ ฮ่าๆ” พูดเสร็จ เธอก็วิ่งไปหาเซี่ยชีหรั่นแล้ว

“ชีหรั่น เป็นไงบ้าง เมื่อกี้คุณชายเย่ได้จูบปากน้อยๆของเธอไหม?” เธอถามอย่างล้อเลียน น้ำเสียงไม่ถือว่าเบา ส้งหลิงหลิงที่อยู่ข้างหน้า เย่เชินหลินที่อยู่ข้างหลังต่างก็ได้ยิน

“อย่าพูดไปเรื่อย ไม่มี” เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างปากแข็ง

“งั้นก็จูบตรงส่วนที่อื่นตรงไหน?” จิ่วจิ่วถามอีก เธอไม่เชื่อหรอก หากไม่จูบแล้วทำไมเธอถึงหน้าแดงขนาดนี้?

เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดี อึดอัดยิ่งนัก ตอนนี้เย่บางคนที่ดับไฟสวาทลงได้แล้วก็เดินมาถึง พูดด้วยเสียงเรียบเฉยว่า “เธอสนใจคนอื่นเขาจูบกันที่ไหนมากหรือ? ตั้งใจรอคนหล่อรวยอะไรของเธอคนนั้นก่อน เมื่อถึงตอนนั้นเดี๋ยวเธอก็จะรู้เอง”

คำพูดเดียวของเย่เชินหลิน พูดจนจิ่วจิ่วหน้าแดงเป็นลูกตำลึง และไม่กล้าล้อเลียนเซี่ยชีหรั่นอีก

เซี่ยชีหรั่นกับเย่เชินหลินสบตากัน ในดวงตาของเขาแฝงไปด้วยความรักและเอ็นดูเธอ ความหอมหวานค่อยๆเบ่งบานในใจเธอ ยิ่งทำให้รู้สึกทิวทัศน์โดยรอบงดงามไปหมด

พวกเขากลับมายังวัดใหญ่ที่มาตั้งแต่แรก อาหารเจมื้อเที่ยงล้วนจัดเตรียมไว้หมดแล้ว ฝู้เฟิ่งหยีก็กำลังรอพวกเขา

ในขณะที่กำลังทานข้าว มือถือของเย่เชินหลินก็ดังขึ้น มีข่าวมา เขาเดาว่าคงเป็นหลินต้าฮุยส่งมารายงานความคืบหน้าเรื่องของหวีซานซาน แล้วก็ไม่ผิด หลินต้าฮุยบอกว่า ผู้บ้านกับลูกของพ่อครัวเลี่ยวได้หาเจอตัวในโกดังร้างแล้ว และหวีซานซานก็ถูกจับไปขังไว้แล้ว

“ทำได้ดีมาก”เขาตอบเสร็จแล้ว มองดูเซี่ยชีหรั่น แล้วก็ไม่พูดอะไร

เมื่อทานข้าวเสร็จแล้ว พระอาจารย์ในวัดก็พูดว่า สีกาหลายท่านเดินขึ้นเขามาคงเหนื่อยกันแล้ว เตรียมห้องรับแขกให้พวกเขาได้พักผ่อนหลายห้องหน่อย

ความหมายของฝู้เฟิ่งหยีก็คือ เรียกให้เย่เชินหลินก็ได้พักผ่อนสักหน่อย เขาบอกว่าไม่ต้อง ตนเองออกไปเดินเล่นก็พอ

เมื่อพวกเขาต่างก็พักผ่อนแล้ว เย่เชินหลินออกมาจากวัดใหญ่คนเดียว ทำเป็นเดินเล่นอย่างสบายอารมณ์ ที่จริงสายตาของเขามองไปยังวัดเล็กที่มีไว้เสี่ยงเซียมซี

การมาของเขา หลวงจีนเฒ่าไม่แปลกใจเลยสักนิด เพียงยิ้มแล้วพูดว่า “เชิญนั่งสิโยม”

เย่เชินหลินก็ไม่เกรงใจ คุกเข่าลงก้มกราบ ท่าทางจริงใจ เขย่าเซียมซี เขย่าเซียมซี

ยังไม่ทันได้ไปเก็บเซียมซีที่หล่นลงพื้นขึ้นมา หลวงจีนเฒ่าก็พูดขึ้นมาก่อนว่า “อามีทอฝอ โยมกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความสับสน มีความสงสัยมากมาย ปล่อยวางดีกว่า”