สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 289

ตอนที่289 สาวใช้ตัวแสบ 193

ตอนที่เดินขึ้นดอยเดินได้ไม่เร็ว ลงดอยก็เดินลงช้า เมื่อลงมาถึงตีนดอยเลยเวลาบ่ายสี่โมงแล้ว

“แม่ครับ คืนพวกเรายังคงพักที่เดิม พรุ่งนี้เช้าออกเดินทาง ไปภูเขาถัดไป”

“ได้” ฝู้เฟิ่งหยีตอบ

เย่เชินหลินหันไปมอง เหมือนแม่ของตนจะอารมณ์ไม่ค่อยดี พูดจาก็ดูหงุดหงิด เขากวาดตาไปมองส้งหลิงหลิง ไม่รู้ว่าเธอเล่าให้แม่ฟังเรื่องที่เขาไล่เธอกลับบ้านแล้วหรือเปล่า จึงทำให้ท่านโกรธ

ครั้งนี้เป็นการเข้าใจส้งหลิงหลิงผิดแล้วจริงๆ ที่จริงเธอก็อยากจะพูด แต่เธอยังไม่ทันได้พูดอะไร ก็เห็นฝู้เฟิ่งหยีไม่พอใจ เธอจึงไม่กล้าพูด

“แม่ครับ เป็นอะไรหรือครับ? ท่านดูเหมือนไม่สบายใจ”

“ไม่มีอะไร” ฝู้เฟิ่งหยีส่ายหัว

เย่เชินหลินมองดูสีท่านแม่ของเขาอย่างละเอียด แล้วครุ่นคิดดู ก็เข้าใจแล้ว เรื่องวันนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับส้งหลิงหลิง แม่ของเขาคิดถึงเย่จื่อห้านอีกแล้ว

เขามองข้ามเรื่องนี้ไปเลย ที่จริงทุกครั้งที่ฝู้เฟิ่งหยีมาจุดธูปไหว้พระที่วัด ล้วนทำเพื่อเย่จื่อห้าน แต่เพราะหลายปีมานี้ ท่าทางของท่านไม่ค่อยแสดงออก จุดธูปไหว้พระเสร็จแล้วก็ไม่เห็นจะเศร้าขนาดนี้

“แม่ครับ พวกเรากลับตงเจียงกันก่อนไหม ผ่านไปสักพัก พวกเราค่อยพาท่านไปยังภูเขาพวกนั้น ดีไหม?”

“ไม่ได้” ฝู้เฟิ่งหยีปฏิเสธอย่างจริงจังขึ้นมาทันที

“โอเค ถ้าท่านยืนยันเช่นนั้น พวกเราก็เดินทางตามกำหนดการเดิม ไป พวกเราไปพักผ่อนกัน”

เย่เชินหลินกับส้งหลิงหลิง ประคองแขนของฝู้เฟิ่งหยีแล้วค่อยๆเดินไปที่โรงแรม ทุกคนที่กำลังเดินอยู่ต่างก็ได้ยินเสียงพระสวด ไม่ใกล้ไม่ไกล เมื่อเสียงที่ได้ยินเข้ามาใกล้ ทุกคนต่างก็หันไปมอง เห็นเป็นคนพิการ มือเท้าโดนตัดขาด ดูแล้วผิดรูปผิดร่าง ใครเห็นล้วนต่างก็รู้สึกปวดใจอย่างทรมาน เขานั่งกองอยู่บนสเกตบอร์ดแผ่นไม้ ข้างล่างสเกตบอร์ดมีล้อ เขาใช้แขนที่ไม่มีมือผลักไปข้างหน้า

บนสเกตบอร์ด ข้างกายเขามีลำโพงเล็กๆเปิดบทสวดมนต์อยู่ ทำนองอามีทอฝอ

ปกติอยู่ในเมืองภาพแบบนี้ก็นับว่าเห็นได้บ่อยๆ เย่เชินหลินรู้ว่าแม่ของเขาชอบทำทาน จึงพูดขึ้นว่า “แม่ครับ รอผมแปบนึง ผมไปช่วยเขา”