สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 290

ตอนที่290สาวใช้ตัวแสบ 194

เซี่ยชีหรั่นเดาว่า จะต้องเป็นเพราะฝู้เฟิ่งหยีคิดถึงเรื่องเย่จื่อห้านอีกแล้วแน่ เมื่อเธอมองคนขอทานคนหนึ่งก็จะเป็นแบบนี้ หากโม่เสี่ยวจุนเป็นลูกของเธอจริงๆ เธอคงจะเสียใจจนไม่อาจมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อีก

ทำไมฝู้เฟิ่งหยีจะไม่รู้ดีอยู่แก่ใจ นี่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเย่เชินหลินเลย เป็นเพราะตอนที่เขาหายไปการสื่อสารไม่อำนาจ ค้นหายาก ตอนนี้ก็ผ่านมาตั้งยี่สิบกว่าปีแล้ว บนตัวเขามีลักษณะรูปร่างสัญลักษณ์อะไรยังไงบ้างก็ไม่รู้ หาเขาก็เหมือนดั่งงมเข็มในทะเล ไม่ง่ายขนาดนั้น

“แม่ครับ พวกเรากลับกันเถอะ ดีไหม? กลับไปพักผ่อนดีๆก่อนแล้วค่อยออกมา” เย่เชินหลินพูดกับแม่ ราวกับกล่อมเด็ก

“เฮ้อ กลับไปเถอะ จุดธูปไหว้พระแค่ไหน ก็ไม่อาจช่วยอะไรได้” ฝู้เฟิ่งหยีพูดขึ้นอย่างโศกเศร้า

เย่เชินหลินหันไปส่งสายตาเรียกส้งหลิงหลิง ส้งหลิงหลิงรีบวิ่งเข้ามาประคองฝู้เฟิ่งหยี

“พาแม่ของผมกลับไปพักที่โรงแรมก่อน ผมจะติดต่อเรื่องงานก่อนแล้วค่อยกลับ” เย่เชินหลินบอกสั่งส้งหลิงหลิง

“ได้ค่ะ”

พวกเขาเดินไปข้างหน้ากัน ส่วนเย่เชินหลินโทรหาหลินหลิงอยู่ข้างหลัง ให้เธอติดต่อเฮลิคอปเตอร์มาหนึ่งลำ เอาที่สามารถนั่งได้สี่คน

ปกติหลินหลิงจะทำงานได้อย่างราบรื่น ก่อนที่เย่เชินหลินจะมา ก็เคยสั่งไว้แล้วว่าให้เตรียมพร้อมไว้เพื่อที่จะมารับพวกเขาได้ตลอดเวลา

เย่เชินหลินเป็นห่วงสุขภาพของแม่ กลัวถ้าแม่ล้มป่วยอยู่ข้างขึ้นมาจะไม่สะดวก

วันนี้ฝู้เฟิ่งหยีค่อนข้างเสียใจเป็นอย่างมาก สถานการณ์แบบนี้มักจะเป็นอาการเริ่มแรกของการป่วย หลินหลิงบอกเย่เชินหลินว่าอย่าเพิ่งวางสาย เธอใช้โทรศัพท์ออฟฟิศติดต่อเรียบร้อยแล้ว ก็ถามเย่เชินหลินอีกว่า

“คุณชายเย่ ยังคงลงตรงตำแหน่งที่เดิมไหมคะ?”

“ใช่ครับ”

“จะถึงในอีกชั่วโมงครึ่ง ท่านรอสักพัก”

“ขอบใจ” เย่เชินหลินพูดอย่างให้เกียรติ

พวกเขากลับมาถึงที่พัก ฝู้เฟิ่งหยีดูอ่อนล้าอย่างที่สุด

“แม่ครับ ผมติดต่อเฮลิคอปเตอร์มาแล้ว อีกหนึ่งชั่วโมงกว่าก็จะมาถึง แม่พักผ่อนก่อน ข้าวของแม่ไม่ต้องเป็นห่วง จิ่วจิ่วกับหลิงหลิงจะช่วยแม่เก็บเอง”

“ได้ ลูกจัดการเลย” ฝู้เฟิ่งหยีพูดอย่างอ่อนแรง พูดเสร็จแล้วก็หลับตาลง น้ำตาไหลออกมาจากหางตา

นอกจากเย่เชินหลินจะอยู่เป็นเพื่อนแม่อยู่ข้างๆแล้ว ก็ทำอะไรไม่ได้อีก