ตอนที่ 30 ชิดใกล้
"ขอบคุณค่ะ! ฉันขอโทษที่ทำให้คุณต้องเดือดร้อน" เซี่ยชีหรั่นเห็นว่าเธอโกรธ ทำไมเขาถึงได้คิดว่าเธอรบกวนกันล่ะ คือเธอนั้นต้องทำตามที่เย่เชินหลินสั่งมิใช่หรือไง
เซี่ยชีหรั่นนั่งพิงหลังลงไปบนเก้าอี้ หลินหลิงลงมือเปลี่ยนผมตรงยาวสลวยของเธอให้เป็นทรงสวยงาม แล้วตกแต่งด้วยเครื่องประดับแบบชุดเดียวกันกับสร้อยคอของเธอ
"เสร็จแล้ว ไปพบคุณเย่กับฉัน!" หลินหลิงพูดเสร็จก็เดินจากไปทันที
แม่บ้านก็ไล่ตามหลังไป เซี่ยชีหรั่นก็วิ่งตามไปด้วยรองเท้าส้นสูงและพยายามอย่างยิ่งที่จะตามให้ทัน
หลินหลิงเดินไปหยุดตรงที่ประตูห้องออกกำลังกาย แม่บ้านได้ช่วยเปิดประตูเธอ เธอเดินอย่างขรึมเข้าไปด้านในและกล่าวออกมาสั้น ๆ หน้าลู่วิ่งของเย่เชินหลินว่า "งานที่คุณมอบหมายเสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ!"
เย่เชินหลินหยุดวิ่งและใช้สายตาที่เย็นชามองอย่างสำรวจความเรียบร้อยไปที่เซี่ยชีหรั่นตั้งแต่หัวจรดเท้าความชื่นชมในดวงตาของเขาก็ฉายขึ้นมา
เหล่าสาวใช้ทั้งหลายก็มองไปที่เซี่ยชีหรั่นเช่นกัน และสายตาที่อิจฉาริษยาและความเกลียดชังทุกอย่างก็มารวมอยู่ที่เธอ จิ่วจิ่วเองอดไม่ได้ที่จะเอ่ยชมเธอออกมา"ชีหรั่น เธอช่างสวยมากเหลือเกิน"
หลิวเสี่ยวเจียวเองก็กล่าวออกมาเบาๆว่า "ใช่ใช่ เธอดูงดงามมาก"
แม่บ้านแกล้งไอในลำคอ และทุกคนก็ได้ปิดปากเงียบ
เย่เชินหลินมองที่หลินหลิงแล้วพูดว่า "ก็ไม่เลว คุณไปทำงานอื่นต่อได้"
"ค่ะคุณเย่!"
เนื่องจากเซี่ยชีหรั่นนั้นคิดว่าเขาให้เธอเข้ามาในนี้ คิดว่าคงจะต้องยืนอยู่ที่นี่เพื่อรับใช้เย่เชินหลินเหมือนกับสาวใช้คนอื่น ๆ
ทันทีที่เธอเพิ่งจะไปหยิบถาดผ้าขนหนู ก่อนที่เธอจะได้ขยับตัวเย่เชินหลินก็บอกแม่บ้านว่า: "ฉันต้องการอยู่คนเดียวคิดอะไรสักหน่อย คุณพาพวกเขาไปทานอาหารเช้าได้!"
"ค่ะคุณเย่!" แม่บ้านตอบรับและนำพวกสาวใช้ออกไป
ทันทีที่เซี่ยชีหรั่นทานอาหารเช้าเสร็จคนขับรถที่ไห่ลี่หมินส่งมาก็มาถึงในเวลาที่เหมาะสมพอดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน
พิมพ์คำหรือประโยคตกไปเยอะคะ อ่านแล้วงงคะ ขอบคุณที่เอามาลงให้อ่านนะคะ...