ตอนที่ 31 เซ่นไหว้สุสาน
เมื่อถึงยอดเขาชานติง เซี่ยชีหรั่นมองเห็นพื้นที่โล่งกว้าง ที่มีดอกเบญจมาศอยู่ตรงกลาง
เธอมองไปที่ไห่ลี่หมินอย่างไม่เข้าใจ เขาพูดอย่างใจเย็นว่า “ฉันจำได้ว่าเธอเคยบอกฉันว่า แฟนของเธอเสียชีวิตในวันสุดท้ายของเดือนกรกฎาคมปีที่แล้ว ฉันจำไม่ผิดใช่ไหม?”
น้ำตาที่คลออยู่ภายในดวงตาของเซี่ยชีหรั่น เธอเคยบอกเสี่ยวจุนไว้แล้วว่าเธอจะไม่ร้องไห้ ดังนั้นเธอจึงพยายามทำให้น้ำตาคืนกลับไปในดวงตา
“ขอบคุณ คุณไห่ คิดไม่ถึงจริงๆว่าคุณจะจำได้แม่นขนาดนี้”
ไห่ลี่หมิน ก็ไม่สามารถพูดได้ว่าทำไมเขาถึงจำได้แม่นขนาดนี้ นอกจากนี้ยังต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการเพิกเฉยต่อคำคัดค้านของเย่เชินหลินที่จะพาเธอออกมา
หรือว่าเพียงแค่ความต้องการในอนาคต?
“ฉันเห็นใจในการพบเจอของพวกคุณ” หลังจากที่ ไห่ลี่หมิน พูดอะไรสักอย่าง เขาก็เปลี่ยนหัวข้อการสนทนา
“ฉันไม่รู้ว่าเขาถูกฝังอยู่ที่ไหน ฉันพาคุณมาที่นี่ด้วยความคิดริเริ่มของฉันเอง ถ้าหากคุณต้องการจะไปไหว้สุสานเขา ฉันไปเป็นเพื่อนคุณเอง”
เซี่ยชีหรั่นอยากจะไปไหว้สุสานของโม่เสี่ยวจุนมาก เธอรู้สึกคิดถึงเขาเหลือเกิน แม้ว่าจะมองไม่เห็นคนจริงๆ แต่การมองเห็นหลุมศพของเขาก็สามารถทำให้มีพลังก้าวไปข้างหน้าได้เหมือนกัน
แต่เธอจะไปรบกวนไห่ลี่หมินได้อย่างไร?
“ไม่ต้องหรอก แบบนี้ก็ดีแล้ว ถ้าหากวันนี้ยังอยู่บ้านเย่ แม้แต่เวลาให้คิดถึงก็เขาสักนิดก็คงจะไม่มี” เธอยิ้มอย่างอ้างว้างถึงแม้ว่าจะปฏิเสธ แต่ไห่ลี่หมินกลับเข้าใจเธออย่างถ่องแท้
“เมืองหลินเจียงอยู่ไม่ไกล ถ้ารีบกลับเราต้องกลับมาก่อนห้าโมงแน่นอน ไปกัน อย่าช้าอยู่เลย”
พูดจบ เขาก็ไม่รอให้เซี่ยชีหรั่นตอบกลับ เขาใช้มือข้างหนึ่งหยิบดอกเบญจมาศขึ้นมาและมืออีกข้างก็ดึงข้อมือเซี่ยชีหรั่นลงจากภูเขา
เป็นเพราะว่ารับรู้ถึงความจริงใจของเขา เซี่ยชีหรั่นจึงไม่พูดอะไรมาก
คนขับรถหันมาหาเซี่ยชีหรั่นเพื่อให้เธอบอกเส้นทาง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน
พิมพ์คำหรือประโยคตกไปเยอะคะ อ่านแล้วงงคะ ขอบคุณที่เอามาลงให้อ่านนะคะ...