สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 305

ตอนที่305 สาวใช้ตัวแสบ209

เดิมทีส้งหลิงหลิงกะว่าจะออกไปก่อน แต่พอได้เห็นสีหน้าท่าทีที่หวาดกลัวของเซี่ยชีหรั่นนั้น มันทำให้เธอไม่อยากเดินออกไป เธอจะอยู่ต่อเพื่อที่จะดูให้เห็นกับตาว่าฟางลี่น่าป้อนอาหารเหล่านั้นลงไป และถ้าหากว่าฟางลี่น่าทำไม่สำเร็จเธอเองก็จะได้ยื่นมือเข้าไปช่วย

สรุปแล้วก็คือวันนี้ เธอจะต้องแก้แค้นที่ครั้งที่แล้วเธอถูกหยาม！

ฟางลี่น่าเป็นคนที่ค่อนข้างสูงร่างใหญ่กว่าเซี่ยชีหรั่น พุ่งเข้าไปล็อคคอเซี่ยชีหรั่น

ในขณะนั้น ทางเดินก็ยังคงไม่มีเสียงใด เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าห้องนั้นเก็บเสียงได้ดี ถ้าหากว่าตรงทางเดินไม่มีคนผ่าน เธอจะร้องจนคอแตกก็คงไม่มีใครมาช่วย

แววตาของฟางลี่น่าดูชั่วร้าย ส้งหลิงหลิงก็ยืนกอดอกหันข้างมองเธออยู่ไม่ไกล เธอยืนดูเซี่ยชีหรั่นที่กำลังลำบากอยู่นั้นอย่างมีความสุข　　

“เซี่ยชีหรั่น เธอเคยได้ยินมาบ้างไหมว่าเจินจีหญิงงามของฉาวพีมีจุดจบอย่างไร？เหอะๆ คาดว่าเด็กกำพร้าที่มาจากครอบครัวอยากจนอย่างเธอคงไม่เคยได้ยินล่ะสินะ เจินจี เธอเป็นผู้หญิงที่ฉาวพีรักที่สุด เยี่ยมยอดไปเลยล่ะ แต่ผลสุดท้ายตอนที่เธอตายกลับถูกเอาแกลบยัดปาก ตายไปแล้วคนอื่นก็คิดว่าเธอเป็นหมูตัวหนึ่ง วันนี้ เธอก็จะเหมือนกันกับเจินจี ฮ่าฮ่ากินอาหารที่คนเขากินเหลือ อ่อ ไม่ใช่สิ ยังมีความแตกต่างอยู่นะ เขาเป็นหมูส่วนเธอเป็นหมา！”

เซี่ยชีหรั่นถูกส้งหลิงหลิงดูถูกเหยียดหยามทำให้เธอโกรธจนหน้าแดงก่ำ แต่เธอรู้ดีว่าว่าเวลานี้โมโหหรือว่ากลัวไปก็ไม่มีประโยชน์ เย่เชินหลินไม่อยู่ พ่อบ้านก็ไม่อยู่ เธอทำได้แค่ช่วยเหลือเอาตัวรอดด้วยตัวเอง

เธอพยายามตั้งสติ มีเพียงแค่สงบสติอารมณ์ไว้เท่านั้นสมองเธอถึงจะสามารถทำงานได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ

เธอพลางมองหน้าของส้งหลิงหลิงที่ดูเหมือนว่าจะสะใจเธอมากถึงกับบิดไม่เป็นรูป พลางกวาดสายตาไปยังประตู ทันใดนั้นเธอก็คิดอะไรออก

“เร็วเข้าสิ！”ส้งหลิงหลิงเริ่มขึ้นเสียงและแม้แต่ฟางลี่น่าก็ยังตกใจกับเสียงของนาง

ในขณะที่ฟางลี่น่าล็อคคอเธออยู่นั้น จู่ๆเซี่ยชีหรั่นก็หัวเราะและพูดออกมาอย่างนิ่งเฉย“ส้งหลิงหลิง นี่เธอจะให้ฉันกินของพวกนี้ลงไปจริงๆงั้นหรอ？”

เธอนิ่งเฉยขนาดนี้ทำให้ส้งหลิงหลิงเริ่มลนลาน เธอเผลอหันมองไปยังประตูคิดว่า เย่เชินหลินจะโผล่ออกมาอย่างกะทันหัน ใครจะไปรู้ว่าประตูจะปิดตายซะขนาดนั้น แม้แต่เงาผีสักตัวก็ยังไม่มี

เธอพูดแบบไม่รู้สึกผิดและเกรงกลัวอะไร“ให้เธอกินเข้าไป เธอจะทำอะไรฉันได้？”

“โอเค งั้นฉันก็จะกิน กินอาหารเหลือพวกนี้แค่นี้ แต่สามารถโค่นเธอได้ แล้วฉันก็จะได้ขึ้นเป็นคู่หมั้นของคุณเย่อย่างถูกต้อง ฉันยินดีอย่างยิ่ง”

เซี่ยชีหรั่นพูดกับเธออยู่ มือก็คลำไปเจอโทรศัพท์ที่อยู่ข้างๆ เธอพยายามคลำหาปุ่มโทรออกฉุกเฉิน

“ฝันไปเถอะ ！ไม่มีหลักฐาน เชินหลินไม่มีวันเชื่อแกหรอก”ในขณะที่ส้งหลิงหลิงพูดอยู่นั้น น้ำเสียงเฮก็สั่นเล็กน้อย ถึงอย่างไงซะเธอก็กลัวว่าเซี่ยชีหรั่นจะฟ้องเย่เชินหลิน

แต่ว่าดูจากวันนี้ที่เย่เชินหลินโกรธเซี่ยชีหรั่นอยู่นั้น ถึงเวลานั้นที่เซี่ยชีหรั่นไปฟ้อง เย่เชินหลินก็อาจจะไม่เชื่อก็ได้

และอีกอย่าง เธอก็ผลักให้ฟางลี่น่าออกรับแทนไปแล้ว พอคิดได้แบบนี้เธอจึงแน่วแน่พูดต่อ “รีบลงมือสิ！”

ในมือของฟางลี่น่าถือถาดอาหารอยู่ในขณะที่อีกมือก็พยายามจะเอาอาหารยัดใสปากเซี่ยชีหรั่น แน่นอนว่าทำไม่ได้

“ค่ะ คุณส้ง”เธอพูดไปพลางเอาถาดอาหารวางกลับไปที่โต๊ะหัวเตียง กะว่าจะใช้มือหยิบเศษซาลาเปาพวกนั้นยัดใส่ปากเซี่ยชีหรั่น

ถือโอกาสขณะที่ฟางลี่น่ากำลังหันไป เซี่ยชีหรั่นพูดกับส้งหลิงหลิง“เธอคิดว่าจะหลุดพ้นข้อกล่าวหางั้นหรอ ？กล้องวงจรปิดตรงบริเวณทางเดินนั้นได้บันทึกภาพคุณกับฟางลี่น่าเดินเข้ามาที่ห้องนี้ด้วยกันไว้ได้อย่างชัดเจนค่ะ！”

ส้งหลิงหลิงเริ่มรีบมา โดยที่ไม่ได้คิดคาดการณ์ไว้อย่างรอบคอบ เธอคิดแค่เพียงว่าให้ฟางลี่น่าออกรับแทนแค่นี้เธอก็จะรอด จนลืมนึกถึงเรื่องกล้องวงจรปิดไป

ถ้าหากว่ากล้งอวงจรปิดที่ตรงทางเดินมันบันทึกภาพเธอกับฟางลี่น่าเดินเข้ามาด้วยกันจริงๆล่ะก็ เธอก็จะปัดความผิดให้พ้นตัวได้ยาก　　

ฟางลี่น่าที่หยิบซาลาเปาขึ้นมาเตรียมจะยัดปากเธออยู่แล้วแต่พอเห็นว่าส้งหลิงหลิงนิ่งไปเธอจึงไม่กล้าลงมือ

“ถ้าหากว่าเธอหยุดตอนนี้นะ ฉันจะถือซะว่าคุณเป็นห่วงฉันจริงๆ เอาอาหารเช้ามาให้ฉันแค่นั้น แต่ถ้าหากว่าเธอยังยืนยันที่จะทำร้ายฉัน ฉันก็จะจัดการตามที่ควร ทำให้เธอหายไปจากข้างกายคุณเย่ เธอก็คิดดูเอาเองแล้วกัน！”เซี่ยชีหรั่นพูดเสียงแข็ง ปกติเธอจะดูอ่อนโยน จู่ๆแววตาคู่นั้นก็ส่องความเย็นชานั้นออกมาจนทำให้ส้งหลิงหลิงเผลอตัวรู้สึกกลัว

“คุณส้งค่ะ คุณว่ายังไงคะ จะหรือว่าไม่ป้อนดีคะ？”ฟางลี่น่าพูดเสียงต่ำ

ส้งหลิงหลิงเริ่มลังเลนิ่งไปครู่นึง เธอก็แสยะยิ้มออกมาและพูดกับเซี่ยชีหรั่น “มีกล้องวงจรปิดแล้วยังไง？ฉันจะเดินไปบอกให้ลบทิ้งไปก็สิ้นเรื่อง！ ฟางลี่น่าจัดการป้อนต่อ！”

ฟางลี่น่ารับทราบคำสั่ง รีบนำเศษซาลาปาในมือยกขึ้นมาเลื่อนไปที่หน้าของเซี่ยชีหรั่น เซี่ยชีหรั่นหันหน้านี้พลางพูด “พ่อบ้านไม่ยอมฟังคุณหรอก！”

ส้งหลิงหลิงนึกถึงท่าทีของพ่อบ้านที่มีต่อเธอนั้นเปลี่ยนไป แต่ไม่นานเธอก็นึกได้ว่าหลังจากนั้นเธอก็ได้ข่มขู่ไปถึงครอบครัวของเขา แต่เขาก็จะยังทำผิดอีกงั้นหรอ？

ในขณะที่ส้งหลิงหลิงกำลังลังเลอยู่นั้น ฟางลี่น่าทำได้แค่นั่งจ้องหน้าเซี่ยชีหรั่นอยู่ เซี่ยชีหรั่นถือโอกาสนั้นในขณะที่พวกเขามองไม่เห็น เธอคลำเจอปุ่มโทรฉุกเฉินแล้ว