สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 341

ตอนที่341 สาวใช้ตัวแสบ245

“คุณน้า หนูอยู่ตรงนี้”เซี่ยชีหรั่นมองตามเสียงนั้นไป ก็เห็นต้าจ้วงจับหมาน้อยยืนอยู่ที่บ่อและเรียกเธอ

“รีบเขามานะ แถมนั้นอันตราย”

เด็กนั้นอยู่ใกล้บ่อน้ำมาก เซี่ยชีหรั่นกังวลพวกเขา เลยเรียกออกไป

“คุณน้าหรงหรงเหมือนชอบปลาทองมาก หนูพามันมาดูปลาทอง”ต้าจ้วงพูดเสร็จก็นั่งลงมา อุ้มหรงหรงแล้วยื่นไปที่บ่อน้ำ

เด็กคนนี้วนจังเลย เซี่ยชีหรั่นเห็นต้าจ้วงยื่นใกล้บ่อน้ำมาก เลยไม่กล้าตะโกนเรียก กลัวทำให้เขาตกใจ เด็กนั้นกับหมาจะตกลงไปในน้ำ เธอเลยวิ่งไปเอง

.....

วันนี้เย่เชินหลินทำงานในบ้านไม่ได้ไปบริษัท

เขานั่งอยู่ในห้องหนังสือตอบอีเมล์ของชนชั้นสูงของบริษัท หลังทำงานไปหนึ่งชั่วโมง เขาก็พิงที่เก้าอี้หนัง

ช่วงนี้มันเป็นแบบนี้บ่อยๆ เหมือนเขานิ่งลงมา เงาของผู้หญิงคนนั้นก็ดผล่ออกมาในสมองของเขา ตั้งแต่เธอสาบานว่าจะไม่คิดถึงโม่เสี่ยวจุนอีก หลายวันนี้ไม่ได้เห็นเธอนั่งเหม่อลอยแล้วจริงๆ

สำหรับการแสดงออกของเธอ เขาพอใจมาก

เพียงแค่เป็นแบบนี้อีกต่อไป เขาเชื่อว่าไม่นานเธอต้องลืมคนนั้นไปแน่นอน

รอเธอลืมไปแล้ว ก็ถึงมีเวลาให้เธอท้องลูกของเขา

ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ คงดูแลหรงหรงหมาน้อยตัวนั้นแน่

แต่ตอนนี้เธอดูเหมือนเอาใจใส่หมาตัวนั้นมากกว่าเขาอีก บางทีเขาอยากจะส่งหมาตัวนั้นไปจริงๆ

สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ทำ เซี่ยชีหรั่นไม่ไปทำงาน ในวิลล่าก็ไม่มีงานทำ มีหมาเล่นเป็นเพื่อนเธอก็ดีอยู่

เขาลุกขึ้นไปที่ห้องนอนของเซี่ยชีหรั่น เปิดประตูแล้วไม่ได้เห็นเธออยู่ในนั้น

เธอคงพาหมาน้อยออกไปเล่นอีกแล้ว เขาเลยแสร้งทำเป็นไม่มีอะไรทำ ค่อยๆเดินไปทางสวนดอกไม้

เซี่ยชีหรั่นไม่ได้อยู่ที่สวนดอกไม้ เขารู้ว่าช่วงนี้เธอก็ไปที่สาวชิงช้า เลยเดินไปทางนั้น แต่ก็ไม่เห็นเธอ

ไม่ได้เห็นผู้หญิงคนนั้น เย่เชินหลินรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย เขาเพิ่งอยากจะไปทางห้องครัวก็ได้ยินเสียงหนึ่งตะโกนว่า“ช่วยด้วย ฉันฆ่าคนแล้ว ฉันฆ่าคนแล้ว”

เย่เชินหลินตกใจ ก็มองตามเสียงไป เห็นลูกชายของพ่อบ้านยืนอยู่ริมบ่อน้ำ

แย่แล้ว คงเป็นผู้หญิงคนนั้นตกน้ำแล้วแน่

นึกถึงเซี่ยชีหรั่นคงเกิดเรื่องแล้ว เย่เชินหลินกลัวทันที เขาไม่ลังเลใดๆ รีบวิ่งไปทางบ่อน้ำแล้วกระโดดลงไป

เซี่ยชีหรั่นกำลังดิ้นรนอยู่ในนั้น เธอว่ายน้ำไม่ค่อยเป็น จับหรงหรงแล้วว่ายไปที่ริมฝั่งสำหรับเธอมันยากมาก

รอเธอจับหรงหรงได้ เย่เชินหลินก็กอดเอวของเธอแล้วอุ้มเธอขึ้นมา

เมื่อส่งเซี่ยชีหรั่นขึ้นไปบนพื้นแล้ว เขาจึงปีนขึ้นมา

“แย่แล้ว อย่างนี้หรงหรงคงป่วยแน่”เซี่ยชีหรั่นไม่ได้สนใจร่างที่เปียกของตนเอง มองตัวหรงหรงที่กำลังตัวสั่นอยู่ เธอรู้สึกปวดใจมาก

“เธอไปนึกถึงตนเองจะป่วยหรือไม่ป่วยก่อนค่อยไปคิดเรื่องมัน เพื่อหมาตัวนี้เธอไม่อยากเอาชีวิตตนเองแล้วหรือไง”หน้าของเย่เชินหลินมืดมนมาก

เมื่อได้ยินเสียงร้องของลูกชายพ่อบ้าน ตอนนั้นเขากลัวมาก กลัวว่าผู้หญิงคนนี้จะเสียชีวิต กลัวว่าเขาจะไม่ได้เห็นเธออีก

“แกมากับฉัน”เย่เชินหลินเสียงดังใส่ลูกชายพ่อบ้าน แล้วอุ้มเซี่ยชีหรั่นขึ้นมา มือของเซี่ยชีหรั่นจับหรงหรงอยู่ อยากให้มันได้อบอุ่น

ลูกชายของพ่อบ้านกลัวมาก เขาร้องไห้ไม่หยุด แต่ก็ไม่กล้าร้องเสียงดัง แค่แอบเช็ดน้ำตาที่นั่น

“คุณอย่าไปทาเขาเลย เขาก็กลัวมากอยู่แล้ว คุณถามเขาดีๆได้ไหมคะ”เซี่ยชีหรั่นช่วยขอร้องให้ต้าจ้วง

ไม่โทษเขา？เป็นใครทำให้ผู้หญิงของเขาตกอยู่ในอันตราย เขาจะไม่ยกโทษเขาแน่นอน

โดยเสียงตดกนของต้าจ้วง คนมากมายในวิลล่าก็วิ่งมา พ่อบ้านก็มาแล้วด้วย ก็มองเห็นลูกชายตนเองเดินตามหลังของเย่เชินหลินอยู่ และเย่เชินหลินอุ้มเซี่ยชีหรั่น ร่างของเซี่ยชีหรั่นและหมาตัวนั้นล้วนเปียกไปหมด เขามีความรู้สึกไม่ดีขึ้น

“ต้าจ้วง นี่เกิดอะไรขึ้น แกทำอะไรผิดไปอีกแล้ว”พ่อบ้านตะคอกใส่ลูกชาย

“พ่อครับ หนูทำผิดแล้ว เป็นความผิดของผม”