สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 344

ตอนที่344 สาวใช้ตัวแสบ248

“เธอจำไว้เธอเป็นผู้หญิงของฉัน ร่างกายเธอ ชีวิตเธอล้วนเป็นของฉัน ถ้าเธอทำเรื่องทำร้ายตนเอง ฉันจะไม่ปล่อยเธอแน่”เย่เชินหลินจับมือของเธอแล้วจ้องไปดวงตาเธอพูดอย่างโหดร้าย

ดวงตาของเซี่ยชีหรั่นเริ่มชุ่มชื้นขึ้น เธอจะไม่รู้เหตุผลที่เขาโกรธแบบนี้ได้ไง ก็เพราะเขาสนใจเธอไง

“ฉันจำไว้แล้ว คุณอย่าโกรธแล้วนะ”ตอนที่เซี่ยชีหรั่นพูดกี่คำนี้ น้ำตาเธอก็ไหลลงมา

เพียงแค่เธอซาบซึ้งมากเลยร้องไห้ออกมา เขากลับคิดว่าเป็นเขาดุเกินไปทำให้เธอกลัว

“ร้องไห้ทำไม ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอ”เขายังพูดอย่างดุร้าย มือใหญ่ดึงหน้าเธอมาแล้วเช็ดน้ำตาให้เธอ

แต่กลับยิ่งเช็ดน้ำตายิ่งเยอะ ความโกรธของเขาไม่นานก็หายไปเพราะน้ำตาของเธอ เมื่อเผชิญกับเธอที่ร้องไห้ เขารู้สึกทำตัวไม่ถูก

“ย่าร้องไห้แล้ว ฉันจะต้องสืบเรื่องนี้ให้ชัดเจน”

เขาเช็ดน้ำตาให้เธออีกครั้ง น้ำเสียงของเขาในตอนนี้ได้อ่อนลงไม่น้อย

“ขอบคุณคุณมากค่ะ”เซี่ยชีหรั่นอยากอดกลั้นน้ำตาไว้ เลยฝืนยิ้มออกมาแล้วไปจูบที่ริมฝีปากของเขา

เธอคิดว่าพูดขอบคุณไปมากมายก็ไม่สามารถแสดงอารมณ์ของเธอนอกจากจูบเขา เพราะเธอไม่เพียงแต่ขอบคุณเขา เธอยังหลุมรักเขา...อย่างลึกซึ้งแล้ว

เย่เชินหลินโดนจูบของเธอทำให้ตัวชา คาดไม่ถึงเลยว่าเธอจะมีผลกระทบต่อเขามากมายขนาดนี้

ตอนที่ร่างกายเขากำลังร้อนขึ้น เซี่ยชีหรั่นได้ดึงตัวออกแล้วและมองเธออย่างหลงใหล

เย่เชินหลินยื่นมือไปลากเธอเข้ามา จูบไปที่ริมฝีปากของเธออย่างรุนแรง

ลมหายใจของเขาหนักแน่ขึ้น จากแค่จูบในตอนแรกกลายเป็นอยากใช้ร่างกายมายืนยันว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ดีๆ

อุณหภูมินมในห้องน้ำค่อยสูงขึ้น ตอนที่เย่เชินหลินฉีกกระโปรงของเซี่ยชีหรั่นออก มือถือที่วางอยู่ข้างๆก็ดังขึ้น

เซี่ยชีหรั่นรีบตีตัวออกห่าง แล้วเอามือถือของเขาวางไปมือใหญ่ของเขา

เย่เชินหลินปรับลมหายใจแล้วกดรับโทรศัพท์ไป

“เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม”เสียงของไห่ลี่หมินร้อนรนมาก

เย่เชินหลินเหลือบมองไปผู้หญิงตัวเล็กที่โดนเขาจูบจนหน้าแดงที่ยืนอยู่ไม่ไกลนั้น แล้วถามกลับ“มันเกี่ยวกับแกหรอ”

“ดูเหมือนเธอคงไม่เป็นอะไร ไม่งั้นแกคงไม่มีอารมณ์มาประชดประชันฉันหรอก แต่เรื่องนี้แกต้องสืบให้ชัดเจน อย่าให้เธอต้องตกอยู่ในอันตรายอีก นี้....”เย่เชินหลินตัดสายไปแล้วโยนมือถือไปข้างๆ

“คนดิ้นรน”เขากัดฟันแล้วพูดออกมา

เซี่ยชีหรั่นเดาออกได้ว่าเป็นใครโทรมา เธอเองก็จนใจมากเพราะเธอได้พูดกับไห่ลี่หมินหลายครั้งแล้ว แต่เขาก็ไม่ฟัง ยังคงมาเป็นห่วงเธออีก

“เข้ามา”เย่เชินหลินออกคำสั่ง เซี่ยชีหรั่นไปเก็บมือถือของเขาขึ้นมาแล้ววางไปข้างๆ จึงเดินไปหาเขา ตอนที่เธออยากจะอธิบาย เขากลับลากเธอเข้ามาแล้วกอดไว้

มือใหญ่ของเขากอดเธอแล้วอีกมือหนึ่งไปฉีกกระโปรงของเธอ เซี่ยชีหรั่นอยากใช้มือไปปกปิดแต่เขากลับไม่ให้

การร่วมรักครั้งนี้ไม่ได้นานมากแต่กลับทำให้เธอเหนื่อยกว่าบนเตียงอีก ตอนจบลงเซี่ยชีหรั่นเหนื่อยจนตัวสั่น

เปลี่ยนน้ำไปอีกครั้ง เย่เชินหลินลากเธออาบน้ำให้อ่างอาบน้ำไปนานๆถึงลุกขึ้นมา

กระโปรงของเซี่ยชีหรั่นขาดไปแล้วไม่มีอะไรใส่ได้ รอเธอเช็ดตัวเสร็จเย่เชินหลินก็เอาเสื้อผ้าตัวใหญ่ของเขาให้เธอใส่

เสื้อตัวใหญ่นี้เธอสามารถเอามาเป็นกระโปรงใส่ เย่เชินหลินกลับใส่กางเกงของเขา กลัวว่าคนอื่นจะมองออกว่าข้างในเธอไม่ได้ใส่อะไร เขาเลยอุ้มเธอออกมา

ตอนเขากลับมาถึงห้อง ส้งหลิงหลิงและเซียวเสี่ยวลี่ได้รออยู่ที่ประตูแล้ว ส้งหลิงหลิงยกถ้วยซุปเชื้อราสีขาวเอง

ทั้งสองคนออกมาด้วยสภาพแบบนี้ ใครๆก็ดูออกว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว หน้าของส้งหลิงหลิงแดงเล็กน้อย หน้าของเซี่ยชีหรั่นยิ่งแดงกว่าอีก เย่เชินหลินกลับเหมือนปกติ แล้วพูดกับส้งหลิงหลิงว่า“ฉันได้ยินว่าพ่อบ้านชอบกินซุปเชื้อราสีขาว ตอนนี้ฉันไม่หิว พ่อบ้านแกกินไปเลย”

พ่อบ้านเปิดประตูให้เย่เชินหลินแล้วตอบครับไป สุดท้ายจึงมารับถ้วยซุปเชื้อราสีขาวจากมือของส้งหลิงหลิง