สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 350

ตอนที่350 สาวใช้ตัวแสบ254

ตอนเย็นจิ่วจิ่วจะอยู่เป็นเพื่อนเซี่ยชีหรั่น เธอไม่สามารถที่จะบีบรอยยิ้มออกมาให้เธอไม่เป็นห่วงได้ตลอด จึงบอกกับเธอว่าเธอเหนื่อยมาก ให้จิ่วจิ่วไปหาเรื่องอะไรทำเอง

ตอนเย็นในบ้านก็ยังคงเงียบสงบ การเงียบสงบแบบนี้ทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกเหมือนจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น

เวลามื้อเย็น พ่อบ้านมาเคาะประตู พูดกับเธอ:“คุณเย่สั่ง ให้เธอแต่งตัวสวยหน่อย แล้วรีบไปห้องอาหาร ไปทานข้าวเป็นเพื่อน มีแขกมา”

เสียงของพ่อบ้านดูแปลกเล็กน้อย เซี่ยชีหรั่นรีบถามออกมา:“แขกอะไร?”

“คุณเย่ไม่ให้พูด คุณรีบไปเถอะ ไปแล้วก็รู้แล้ว”

หวังว่าเธอจะทนได้ พ่อบ้านถอนหายใจในใจยาวยาว

เซี่ยชีหรั่นมาถึงห้องอาหาร เย่เชินหลินนั่งอยู่กับที่นั่งของเจ้าของ ไม่มีสีหน้าใด ข้างๆคือส้งหลิงหลิง อีกข้างคือมีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ เพราะหันหลังให้เธอ เซี่ยชีหรั่นจึงไม่รู้ว่าคือใคร

เธอเดินไปทีละก้าวถึงโต๊ะอาหาร วนผ่านหลังของเย่เชินหลิน ถึงเห็นหน้าตาของแขกคนนั้น คิดยังไงก็คิดไม่ถึง เป็นศัตรูคนที่เธอไม่แม้แต่อยากจะเหยียบแผ่นดินเดียวกับเธอ—หวีซานซาน!

แค่มองพริบเดียว มือของเซี่ยชีหรั่นก็สั่นขึ้นมา สั่นไปทั้งตัว เธอขาดแค่อย่างเดียวคือไม่ถามเย่เชินหลิน ทำไมหวีซานซานถึงอยู่ที่นี่

เธอไม่รู้ว่าตัวเองเดินมาถึงที่นั่งได้ยังไง และไม่รู้ว่านั่งลงมายังไง พอนั่งแล้วถึงพึ่งเห็น ถัดจากหวีซานซาน ยังมีสองสาว สูงใหญ่นั่งอยู่ แต่เธอไม่มีอารมณ์ไปคิด ว่าผู้หญิงสองคนนั้นคือใคร

เธอไม่สามารถที่จะห้ามสายตาตัวเองได้ สายตาคมของเธอมองไปที่หวีซานซาน　

เธอเกลียดเธอ!เธอจะเกลียดเธอไปตลอดตลอด!

ส้งหลิงหลิงก็คิดไม่ถึงกับการมาที่นี่ของหวีซานซาน แต่เธอมีความสุขที่ได้เห็นฉากแบบนี้

“น้องหวี อย่าเกรงใจ ทานเยอะหน่อย”ส้งหลิงหลิงต้อนรับเธออย่างอ่อนโยนและยินดี

เซี่ยชีหรั่นไม่อ้าปาก ไม่พูดจา เธอกดใจที่ร้อนรนของเธอไว้ อยากจะดูว่าเย่เชินหลินจะทำอะไร

สีหน้าขาวซีดของเธอโดนเขาเห็นหมดแล้ว และร่างกายที่สั่นไปทั้งหมด มากกว่านั้นคือแม้เรี่ยวแรงที่อยากจะจับตะเกียบให้แน่นก็ทำไม่ได้

ทำไมเธอถึงมีปฏิกิริยากับผู้หญิงคนนี้ขนาดนี้?ไม่ใช่เพราะว่าโม่เสี่ยวจุนหรอ?

ถ้ามีคนฆ่าเขาเย่เชินหลิน เขาจะเกลียดคนนี้ขนาดนี้ไหม?เธอไม่หรอก เธอไม่แน่นอน!

“ขอบคุณท่าน พี่เชินหลิน!”หวีซานซานเปิดปากพูดเบาเบา สีหน้ามีรอยยิ้ม ตายังมองที่เซี่ยชีหรั่น มีรอยยิ้มที่ชนะเล็กน้อย

ใจเซี่ยชีหรั่นเหมือนจะฉีกออกแล้ว ขอบคุณเขา?เขาปล่อยเธอไปแล้วจริงๆหรอ?

เธอไม่เชื่อ!ให้ตายเธอก็ไม่เชื่อ เย่เชินหลินจะไม่สนใจความรู้สึกเธอ แล้วปล่อยคนชั่วร้ายแบบนี้หรอ?

“อย่าเกรงใจ นี่เป็นสิ่งที่ฉันควรทำ พ่อของเธอหลายปีนี้ก็ทำงานกับพ่อฉัน แม้เธอจะก่อเรื่องอะไรเล็กน้อย พ่อเธอก็ขยันทำงานเพื่อประชาชนมาหลายปี ถึงว่าชดใช้ทางนี้แล้ว อีกอย่างเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องเข้าใจผิด บอกว่าเธอฆ่าโม่เสี่ยวจุนนั้นเป็นแค่การเล่าลือ ฉันดูแล้วเหมือนจะไม่มีหลักฐานอะไรชัดเจน เธอโดนกล่าวหา แน่นอนจะต้องปล่อยเธอออกมา”

เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้วอย่างจริงจัง มองเย่เชินหลินอย่างไม่อยากจะเชื่อ เธอกำหมัดไว้แน่น ระหว่างที่เย่เชินหลินบอกว่าหวีซานซานโดนกล่าวหา เธอทนต่อไปไม่ได้แล้ว เธอฟังไม่ลงแล้ว และไม่มีสติแล้ว!เธอไม่สามารถที่จะลืมตามองเย่เชินหลินปล่อยเธอไป ปล่อยคนที่ฆ่าน้องชายเขา!

“ไม่！”

เธอลุกขึ้นยืน ยื่นนิ้วมือออกมาชี้ไปทางหวีซานซาน พูดตะโกนออกมาเป็นตัวเป็นตัว:“ไม่!ไม่ใช่การเข้าใจผิด ไม่ใช่การกล่าวหา!คือเธอ!เธอฆ่าเสี่ยวจุน!เย่เชินหลิน!ท่านปล่อยเธอไปได้ยังไง?เธอฆ่าน้องชายของท่าน!เย่จื่อห้าน!น้องชายแท้ของท่าน!”　

เซี่ยชีหรั่นไม่คำนึงถึงอะไร ตื่นเต้นผิดปกติ ทุกคนต่างมองเธอด้วยความแปลก เย่เชินหลินยิ่งพูดไม่ออกว่าสีหน้าเป็นแบบไหน

“เธอพูดอะไรนะ พูดใหม่อีกรอบ!”เสียงของเย่เชินหลินน่ากลัวนัก เขาเน้นทุกคำพูดทุกตัว

เซี่ยชีหรั่นเงยหน้าขึ้นไปมา เธอไม่แคร์อะไรแล้ว เธอไม่สามารถให้เรื่องแก้แค้นวนไปวนมาแล้ว

เธอมองตาเย่เชินหลิน พูดออกมาอย่างไม่เกรงกลัว:“ฉันบอกว่า เธอเป็นคนฆ่าโม่เสี่ยวจุน ฆ่าน้องชายของท่านเย่จื่อห้าน!ท่านไม่ควรปล่อยเธอ!ต้องให้เธอลงนรกให้ได้!ลงนรก!”