สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 363

ตอนที่ 363 สาวใช้ตัวแสบ267

เย่เชินหลิน เราจะยังแยกจากกันอีกไหม

จากนี้ไปฉันจะเอาใจใส่คุณมากขึ้น คุณจะมีความสุขเพราะสิ่งนี้ทุกวันไหม

คุณรู้หรือไม่ ฉันเกือบจะไม่ได้เห็นคุณอีกแล้ว ฉันกลัวมากจริงๆ

คิดถึงช่วงวิกฤติที่เก่อต้าลี่พุ่งเข้าหาเธอหลายครั้ง น้ำตาของเซี่ยชีหรั่นก็หลั่งไหลออกมาจากดวงตาของเธออีกครั้ง เขารู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ หยุดลงอย่างอ่อนโยน จูบน้ำตาเธอจนแห้งอย่างเงียบ ๆ

“ฉันกำลังกอดคุณอยู่ ปลอดภัยแล้ว” เขากระซิบข้างหูเธอ เซี่ยชีหรั่นกอดเขาแน่นขึ้น

“ทำให้ฉันรู้สึกยิ่งมั่นใจยิ่งขึ้น ฉันไม่กลัว” เสียงของเธอเบามาก นุ่มมาก เขาแปลกใจเล็กน้อย เมื่อมองไปที่เธอ เห็นเธอหน้าแดงจ้องมองเขาด้วยความคาดหวัง

เขากลัวว่าจะทำร้ายเธอ จึงไม่ได้รุนแรงขนาดนั้น

ผู้หญิงที่สมควรตาย กล้าที่จะยั่วเขา ริมฝีปากของเขายิ้มอย่างชั่วร้าย.....

สิ่งเล็กๆ คุณพูดเองนะ อย่าเสียใจนะ

เซี่ยชีหรั่นเหนื่อยมากจริงๆ ร่างกายเต็มไปด้วยเหงื่อ ดูเหมือนว่าแม้จะยกมือยังไม่มีแรงยกเลย

ไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหน ดูสายตาที่พอใจของเขา เธอก็ดีใจ ในที่สุดความรักที่รุนแรงทำให้เธอลืมไปว่าเธอเพิ่งประสบกับอันตรายมา เธอรู้สึกเหนื่อยล้าในความอบอุ่น ต้องการนอนหลับให้สบาย

แต่เธอก็นอนไม่ลง อยากมองหน้าเขา พูดคุยกับเขา

“ต่อไปห้ามทำอะไรโง่ๆแบบนี้อีก ฉันจะปกป้องคุณเอง ในกรณีที่ฉันไปหาคุณทันเวลา ในสถานการณ์แบบนี้อย่าคิดฆ่าตัวตายเพื่อรักษาความบริสุทธิ์อีกนะ” เย่เชินหลินกอดร่างของเธอไว้ ขมวดคิ้วพูดอย่างจริงจัง

“คุณพูดอะไรนะ” เซี่ยชีหรั่นรู้สึกแปลกใจ ผู้ชายที่เป็นใหญ่อย่างเขา แม้แต่คนอื่นมองเธอเขายังห้ามเลย ทำไมถึงพูดว่าไม่ยอมให้เธอฆ่าตัวตาย เขาน่าจะพูดว่า ถ้าคุณถูกคนอื่นแตะต้องตัว คุณก็ไม่ต้องมาเจอฉันอีกถึงจะถูก

“คนคนหนึ่งจะบริสุทธิ์หรือไม่ อยู่ที่ใจของเธอ ร่างกายก็แค่มีหนังห่อหุ้มไว้ ในวินาทีที่สำคัญนั้นชีวิตสำคัญที่สุด” เขาพูดซ้ำคำพูดของเขาอีกรอบ

“แต่ว่า ฉันรู้สึกว่าถ้าเป็นเช่นนั้นจะมีเงาในใจของพวกเรา ถ้าฉันไม่บริสุทธิ์ ฉันจะไม่มีหน้ามาเจอคุณ ฉันเคยพูดว่าฉันเป็นผู้หญิงของคุณ ฉันก็จะเป็นผู้หญิงของคุณคนเดียวตลอดชีวิต ฉันจะไม่ยอมให้ใครแตะต้องตัวฉันเด็ดขาด”

เย่เชินหลินถอนหายใจ เธอจงรักภักดีต่อเขาจริงๆ ในฐานะที่เป็นผู้ชาย เขาภูมิใจ แต่เขาต้องการให้เธอทำตามที่เขาพูดมากกว่า

“อย่าโง่เลย เรื่องแบบนี้ผู้หญิงเป็นฝ่ายเสียหาย ไม่จำเป็นต้องแบกรับภาระหนักขนาดนั้น”

“แต่ว่า...........” เซี่ยชีหรั่นอยากจะพูดต่อ เขาพูดอย่างเกรี้ยวกราด “ไม่มีแต่ว่า ถ้าครั้งหน้าคุณกล้าตายให้ฉันดูอีก ถึงตายฉันก็จะไม่ยอมปล่อยคุณไป”

เขาจะไม่ปล่อยให้เธอเจอเรื่องแบบนี้อีก ครั้งนี้เป็นเพราะว่าเขาดูแลเธอไม่ดี แต่เขาก็จะไม่ยอมขอโทษเธอ เขาจะทำอย่างจริงจังมากขึ้น ไม่ปล่อยให้คนอื่นเอาเปรียบหรือรังแกเธอได้

เซี่ยชีหรั่นนอนพิงในอ้อมแขนของเย่เชินหลินทั้งคืน เขาไม่ได้นอนเลย

เช้าตรู่ของวันถัดไป การตื่นที่เซ็กซี่ของเซี่ยชีหรั่นกระตุ้นความสนใจของเย่เชินหลินอีกครั้ง อดไม่ได้ที่จะพูด ล้มทับอีกครั้ง ทั้งสองนัวเนียกันเกือบจะเก้าโมงถึงจะลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว

ทานข้าวเช้าแล้ว เย่เชินหลินบอกว่าจะพาเซี่ยชีหรั่นไปทำธุระ

“ธุระอะไร”

“ถึงแล้วก็จะรู้เอง”

เมื่อคืนนี้เย่เชินหลินเดินทางมาอย่างด่วนด้วยเฮลิคอปเตอร์ ไม่ได้ขับรถ เรียกรถแท็กซี่ บอกที่อยู่ไป เซี่ยชีหรั่นได้ยิน ที่นั่นคือที่อยู่ใหม่ของตระกูลโม่นี่

“คุณ ไม่ได้จะไปทำให้แม่ฉันลำบากใจใช่ไหม “ เซี่ยชีหรั่นถามอย่างไม่มั่นใจ เห็นใบหน้าของเย่เชินหลินดูไม่ดีเลย

“ผู้ใหญ่ทุกคน จะต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของตัวเอง” เขาพูดอย่างเย็นชา

เขาเคยให้โอกาสกับเธอแล้ว เธอไม่ยอมฟังและไม่ยอมเชื่อ โทษเขาไม่ได้

“เรื่องนี้เธอทำไม่ถูก แต่เธอก็มีบุญคุณกับฉัน คุณอย่าทำรุนแรงกับเธอนะ ได้ไหม” เซี่ยชีหรั่นเกลี้ยกล่อมด้วยเสียงเบาๆ พยายามเปลี่ยนการตัดสินใจของเขา

“ฉันรู้ขอบเขตดี”

เขาพูดไปแค่สี่คำ เซี่ยชีหรั่นเข้าใจดี ถึงจะเกลี้ยกล่อมอย่างไรก็ยากที่จะเปลี่ยนความคิดเขาได้ ต้องให้ไป๋จงเจี๋ยขอร้องเขาเอง เขาอาจจะไม่โกรธขนาดนั้น ก็จะไม่รุนแรงกับเธอมากเกินไป

“ฉันอยากจะคุยกับแม่ฉันก่อนสักสองสามคำ ได้ไหม” ถึงหน้าประตูตระกูลโม่ เซี่ยชีหรั่นถามเย่เชินหลิน

เขาเงียบ แต่หยุดที่มุมบันได เธอขอบคุณเขาแล้วรีบขึ้นตึกไป

เซี่ยชีหรั่นเคาะประตู ไป๋จงเจี๋ยกำลังฝันถึงความร่ำรวย ได้ยินเสียเคาะประตู ถึงตื่นจากที่นอนมา ตะโกนอย่างไม่พอใจ ใคร แล้วเปิดประตูไปด้วย

เห็นเซี่ยชีหรั่น เธอแอบสังเกตสีหน้าของเธอ รู้สึกว่าเธอเหมือนจะไม่ได้โกรธมาก สงสัยจะถูกนอนกับเก่อต้าลี่จนเชื่องแล้ว ถ้าเช่นนี้เรื่องดีของสองคนนี้ก็อีกไม่นานแล้ว