สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 365

ตอนที่ 365 สาวใช้ตัวแสบ269

เขาลูบผมของเธอ พูดว่า “เส้นทางนี้ฉันไม่คุ้นทาง คุณนำทางนะ ไปซื้ออ่างเท้าที่ดีที่สุด ผู้อำนวยการก็นับว่าเป็นแม่ยายของฉัน”

เซี่ยชีหรั่นหน้าแดง ใช้กำปั้นน้อยๆทุบที่เขาเบาๆ ที่จริงในใจหวานมาก

มีผู้หญิงมาออดอ้อนเขาก็รู้สึกไม่เลวนะ เขากอดเธอ จูบอีกครั้ง แล้วดึงมือเธอออกเดินทาง

เย่เชินหลินพาผู้หญิงช็อปปิ้ง นับว่าเป็นครั้งแรก สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจคือ ผู้หญิงคนนี้ยังต่อราคาเป็น แม้ว่าเขาไม่ต้องการให้เธอต่อราคาเลย แต่เธอกลับจริงจังมากและต้องต่อราคาให้ได้

เธอไม่ใช่ผู้หญิงในเมืองแต่แรก ได้รับการสั่งสอนจากไป๋จงเจี๋ยตั้งแต่เล็ก ถ้าเสียเปลี่ยนก็คือโง่ จะว่าเธอโง่ก็ไม่เป็นไร ถ้าเธอซื้อของแพงไป กลับบ้านก็จะโดนด่า และต้องโดนด่าว่าอีกนาน ในที่สุดต้องโดนหักเงินจากค่าครองชีพของเธออย่างน่าสงสาร เธอถึงจะพอใจ

เธอจะทำเช่นนั้น เขาก็ตามใจเธอ เธอบอกว่าจะซื้ออะไร เขาก็ไปเป็นเพื่อนเธอ รอเธอต่อราคาเสร็จ เขาก็จ่ายเงินให้

แต่เมื่อซื้อของเสร็จ ได้เวลาเผชิญหน้ากับการถือของแล้ว ท่านประธานเย่พาไปช็อปปิ้ง ก็มหัศจรรย์แล้ว มันจะเป็นไปได้หรือที่จะช่วยเธอถือของด้วย

“มีกุลีอยู่ข้างๆไม่ใช่หรือ เรียกมาสักหนึ่งคนก็ได้แล้ว” เย่เชินหลินพูด แล้วจะยกมือเรียก เซี่ยชีหรั่นคว้าแขนของเขาไว้ พูดเบาๆว่า “ของแพงทั้งนั้น พวกเราถือเองดีกว่า ไม่เหนื่อยมากหรอก”

“พวกเรา” เย่เชินหลินพูดเสียงสูง

ผู้หญิงตัวน้อยนี้ ได้ใจเกินไปแล้ว เริ่มเรียนรู้ที่จะเรียกใช้เขาแล้ว

พวกเรา ไม่ได้หรือ คุณไม่ถือก็ได้ ฉันถือเอง ฮื้อ” เซี่ยชีหรั่นพูดจบ มือซ้ายถือกล่องอ่างแช่เท้า มือขวาถือของขวัญถุงใหญ่ของเด็กๆ

แล้วหอบของฝากคุณน้าและอาสาสมัครคนอื่นๆอีก แล้วเดินไปข้างหน้า

เย่เชินหลินขมวดคิ้ว ดูร่างเล็ก ๆ ของเธอที่เต็มไปด้วยสิ่งที่ยุ่งเหยิง ดูน่าสงสาร เขาจะไปช่วยถือก็รู้สึกเสียหน้า

เธอเดินอย่างมั่นคง ก็ซื้อของ ถือของจนชินแล้ว ทุกครั้งไปซื้อของโม่เสี่ยวจุนก็จะพาเธอไปด้วย บางครั้งเพื่อนสนิทสองสามคนก็จะเอาของให้ “พี่สาวเธอ” ช่วยถือ เซี่ยชีหรั่นก็จะช่วยพวกเขาถือของทั้งหมด

เย่เชินหลินตามขึ้นไป ไม่พูดอะไร ถืออ่างแช่เท้าก่อน แล้วถือของขวัญทั้งหมดสำหรับเด็กๆ

สุดท้ายยัง สิ่งของทุกอย่างก็แขวนอยู่บนตัวเขาเกือบทั้งหมด

เขามองไปรอบๆ ในใจคิด หลินต้าฮุยไม่ได้มาใช่ไหม และคงไม่มีใครรู้จักเขามั่ง มิเช่นนั้นชื่อเสียงทั้งชีวิตของเขาคงถูกทำลายด้วยมือของผู้หญิงคนนี้แน่

เซี่ยชีหรั่นมองเขาเหมือนผู้ชายขายของ อดไม่ได้หัวเราะ หัวเราะจนโค้งงอไปหมด แต่หัวเราะอยู่ จมูกก็เจ็บจนต้องกลั้นน้ำตา

เย่เชินหลิน ความดีที่คุณมีให้ฉันในวันนี้ แม้ในอนาคตคุณจะไม่ดีต่อฉัน ฉันก็จะจดจำความดีของคุณไว้เสมอ

เย่เชินหลิน ฉัน....ฉันตกหลุมรักคุณแล้ว

เสี่ยวจุน คุณจะโกรธฉันไหม คุณจะโกรธที่ฉันรักเขาไหม แต่ฉันห้ามตัวเองไม่ได้จริงๆ

ฉันรู้ว่าคุณใจกว้างกับฉันเสมอ คุณไม่เห็นแก่ตัวกับฉัน คุณอวยพรฉันได้ไหม

เขาเป็นพี่ชายของคุณ เป็นคนที่คุณรัก คุณก็คงอยากให้เขามีความสุข คุณก็อวยพรพวกเราด้วยนะ

“ตามมาสิ” เย่เชินหลินเดินๆไป เห็นผู้หญิงของเขาไม่ตามมา หันกลับไปขมวดคิ้วแล้วพูด

เซี่ยชีหรั่นยิ้มแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา บอกเขาว่า “รอก่อน”

ก่อนที่เขาจะรู้ตัว เทอเปิดฟังก์ชั่นกล้องแล้ว บันทึกภาพชายขายของของเขาไว้

“ห้ามถ่าย ลบออกเดี๋ยวนี้นะ” เขามีใบหน้าที่ดุ เธอไม่กลัว แลบลิ้นของฉันออกมาอย่างซุกซน พูดว่า “ถ้าคุณไล่ฉันทันก็จะลบให้”

ถ้าเขาไม่ได้ถือของให้เธอมากมายขนาดนั้น ไล่ทันแน่นอน พอเขาไล่ทัน บอกให้เธอลบออก เธอก็จะแกล้งบอกว่าไม่ยอมลบออก

เธอจะเก็บไว้ เธอไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เขาจะปฏิบัติต่อเธอไม่อีก นี่อาจเป็นความทรงจำที่หอมหวานที่สุดของเธอ

ทั้งสองออกจากถนนคนเดินเมืองหลินเจียง นั่งแท็กซี่ไปยังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า บนรถ เย่เชินหลินให้เซี่ยชีหรั่นพิงเขาตลอดทั้งทาง

“เหนื่อยก็พักสิ” น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนมาก เขาบิดใบหูเล็ก ๆ ของเธอเบา ๆ เป็นความรักความห่วงใยที่เกินคำบรรยาย

“ฉันไม่เหนื่อย”

ถึงเหนื่อยเธอก็จะไม่บอก เธอต้องการที่จะอยู่เป็นเพื่อนเขา

เดี๋ยวเธอก็ต้องกลับทาวเฮาท์กับเขาแล้ว เธอได้ยินเขาโทรหาหลินหลิงให้ส่งเฮลิคอปเตอร์มารับแล้ว

เขาไม่อยากให้เธอต้องนั่งรถอีกหลายชั่วโมงกลับไป ในสองวันที่ผ่านมาเธอเพิ่งดูแลคนป่วยมา มาเจอเรื่องน่ากลัว แล้วยังจะถูกเขาย่ำยีอีก ร่างกายจะต้องอ่อนเพลียไม่น้อย

กลับไปครั้งนี้ เขาจะต้องให้หมอห่าวบำรุงร่างกายของเธอบ้าง

รอผลของโม่เสี่ยวจุนออกมาแล้ว ทุกอย่างเป็นไปตามนั้น และเธอก็ไม่ได้โกหกเขา บางทีเขาจะบอกให้ส้งหลิงหลิงไปจากเขา แล้วให้เธอเป็นคู่หมั้นของเขา ได้เวลามีลูกให้เขาแล้ว