สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 377

ตอนที่377สาวใช้ตัวแสบ281

นี่อาจจะก็คือตัวจริงของเซี่ยชีหรั่น คิดว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขาเป็นการแลกเปลี่ยนอย่างหนึ่ง

เขายังไม่เท่าผู้หญิงคนนี้เลย เธอใจมาก เขาบอกว่าไม่เชื่อความรัก ในใจกลับวางเธอไม่ลง ทำไม่ลงที่จะเย็นชาและมีสติต่อเธอ

นานๆ ทีเธอจะรักษาคำพูดแบบนี้ บอกว่าจะไม่ไปจากเขาตลอดไป แน่นอนว่าถ้าโม่เสี่ยวจุนยังมีชีวิตอยู่ วันหนึ่งที่เขาไม่ปรากฏตัวออกมา คำพูดของเธอก็ต้องรอพิสูจน์ต่อไป

“คุณยังไม่เชื่อฉันอีกหรอ เย่เชินหลิน ทุกประโยคที่ฉันบอกคุณฉันจริงใจทั้งหมด ฉันจะอยู่เคียงข้างคุณตลอดชีวิต” ฉันจะอยู่เคียงข้างคุณตลอดชีวิต มองคุณ รักคุณ เย่เชินหลิน ทำไมคุณไม่ยอมเชื่อใจฉัน

ฉันแทบอยากจะเอาหัวใจของฉันออกมาให้คุณดู เสียดายที่ฉันทำไม่ได้

เธอคิดว่าถ้าเธอบอกรักเขาตอนนี้ ก่อนที่ผลของโม่เสี่ยวจุนออกมาเขาก็ไม่มีทางเชื่อหรอก ไม่ใช่แค่ไม่เชื่อ ยังจะบอกว่าเธอมีความสมคบคิดอย่างอื่นอีกด้วย เธอไม่อยากให้ความรักที่จริงใจของเธอถูกเขาดูหมิ่นเธอก็เลยไม่พูด

ตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตาอีกแล้ว รินไหลลงมาเป็นหยอดๆ เขาอยากจะไปจูบน้ำตาของเธอให้แห้ง เขาอยากจะบอกเธอว่า ไม่ว่าเธอจะทำอะไรเขาก็ยังจะชอบเธอเหมือนเดิม

เขาหลับตาลง บังคับตัวเองต้องเย็นชาให้ได้ โค้งปากขึ้นประชดอีกรอบหนึ่ง ถามเธอว่า: “อยู่เคียงข้างฉันตลอดชีวิต เธอยอมหรอ ฉันไม่ใช่โม่เสี่ยวจุน!”

“ฉันตกลง! ฉันยอม! ฉัน...” เซี่ยชีหรั่นพูดจนควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้อีกแล้ว อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกเสียง

เขาปล่อยคางเธอออก มือใหญ่ยกขึ้นมาอยากจะเช็ดน้ำตาให้เธอ แต่เมื่อเขานึกถึงว่าเขารีบวิ่งกลับมาหาเธอ แต่เธอแค่อยากจะให้เขาช่วยหาโม่เสี่ยวจุน มือของเขาก็กลับมาไว้ที่ข้างตัวเหมือนเดิมพร้อมกับกำแน่นๆ ไว้

“ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่จริงๆ ไม่นานเธอก็ได้เจอเขาแล้ว วางใจได้เลย” เขาพูดเฉยชาเสร็จก็หันหลังเดินออกไป

เย่เชินหลินโทรหาหลินต้าฮุย ให้เขาหาคนติดตามสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและบ้านตระกูลโม่ ดูว่ามีร่องรอยของโม่เสี่ยวจุนบ้างไหม เขาเล่าเรื่องที่เซี่ยชีหรั่นบอกว่าโม่เสี่ยวจุนยังมีชีวิตอยู่ให้หลินต้าฮุยฟังคร่าวๆ หลินต้าฮุยตอบตกลง บอกว่าจะรีบไปจัดการ。

หลังจากที่ออกไปจากวิลล่า เย่เชินหลินกลับไปบ้านตระกูลเย่อีกครั้ง จากเวลากี่วันนี้ เขากลับบ้านก็ไม่ได้จงใจหลบเย่เฮ่าหรันอีกแล้ว

ตั้งแต่หาเหยนชิงเหยียนเจอ บ้านตระกูลเย่ก็มีแต่เสียงหัวเราะอย่างเดียว สำหรับน้องชายที่อยู่ๆ ก็โผล่ออกมาคนนี้ เขาก็ไม่ใช่ว่าเชื่อผลที่ออกมานั้นร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ทุกครั้งที่สงสัย พอเห็นท่าทางมีความสุขของคุณแม่ และได้ยินเสียงหัวเราะสะใจของคุณพ่อนั้น เขาก็รู้สึกว่าถ้าไปสืบอีกก็อาจจะทำให้คนแก่สองคนเสียใจได้

อีกอย่างถึงแม้ว่าหน้าตาของเขาจะไม่ได้เหมือนคนตระกูลเย่ก็ตาม แต่ยังไงอายุและฤดูที่เขาหายไปก็ตรงกับเย่จื่อห้าน

ส่วนที่ที่เขาไปตรวจก็เป็นศูนย์ตรวจที่ใหญ่ที่สุดของมณฑลตงเจียง เมื่อก่อนเขาก็เคยไปทำการตรวจหลายครั้งแล้ว ซึ่งผลที่ออกมาก็แสดงว่าคนที่เขาพาไปไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเขา มีแต่เหยนชิงเหยียน ผลของพวกเขามีความสัมพันธ์ทางสายเลือด คนที่อยู่ในศูนย์ตรวจหลินต้าฮุยรู้จักกันดี และยังเคยสร้างความสัมพันธ์ไว้ดีแล้วด้วย พวกเขาไม่มีเหตุผลที่จะเล่นกลผลของเขา

แล้วเป็นไปได้ไหมว่าเหยนชิงเหยียนเพื่อที่จะมาเกาะฐานะบ้านตระกูลเย่ เขาก็ไปซื้อใจคนในศูนย์ตรวจ การคาดเดาข้อนี้เขาจะเก็บไว้ก่อน เชื่อว่ากาลเวลาพิสูจน์ใจคนได้ ถ้าเขาไม่ได้จริงใจ สักวันก็ต้องมีพิรุธออก

เซี่ยชีหรั่นโน้มน้าวให้เขาตลอดว่าโม่เสี่ยวจุนเป็นน้องชายของเขา เขาก็ไม่ตัดออกว่ามีความเป็นไปได้แบบนี้ ถึงแม้อาจจะเป็นไปไม่ค่อยได้ก็ตาม เขาก็จะทำให้เซี่ยชีหรั่นยอมใจเหมือนกัน

“พี่ชาย เธอกลับมาแล้วเหรอ” เหยนชิงเหยียนเห็นเย่เชินหลินกลับบ้าน ยิ้มทักทายให้เขา เย่เชินหลินพยักหน้า

นั่งลงที่โซฟาในห้องรับแขก เขาถามเหยนชิงเหยียน: “ตอนนี้เสี่ยวห้านทำงานอยู่ที่ไหนเหรอ ถ้าไม่ได้พอใจงานนั้นมากนัก ก็มาทำงานที่บริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปก็ได้ เริ่มทำตั้งแต่ผู้จัดการแผนกเลย”

ความจริงเย่เชินหลินก็ไม่ได้จงใจจะทดสอบเขา แน่นอนว่านี่ก็เป็นวิธีที่เข้าได้ถอยได้เหมือนกัน

ถ้าเขาเป็นน้องชายของเขาจริงๆ เขาก็ต้องเข้าบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปไม่ช้าก็เร็ว พี่น้องสองคนต่อสู้ด้วยกัน ถ้าเขาไม่ใช่น้องชายของเขา ให้เขาอยู่ข้างๆ ตัวเองทุกวัน ก็ยิ่งมองออกง่ายว่าเขาเป็นคนแบบไหน

เหยนชิงเหยียนยิ้มออก

“พี่ ไม่ต้องให้ผมไปทำงานที่บริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปหรอกนะ ผมไม่เคยเรียนหนังสือ ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ให้ผมไปเป็นผู้จัดการแผนก ผมก็ทำไม่ได้อยู่ดี อีกอย่าง งานที่ผมทำตอนนี้ผมพอใจมาก ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนหรอก”

“ตอนนี้เธอทำงานอะไรอ่ะ” ฝู้เฟิ่งหยีก็เอ่ยถามขึ้น