สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 380

ตอนที่380สาวใช้ตัวแสบ284

เธอก็ได้แต่คิดอยู่แบบนี้ รออยู่แบบนี้

เวลาพระอาทิตย์ตกดิน เซี่ยชีหรั่นกับจิ่วจิ่วพูดคุยกันเรื่อยเปื่อยในห้องนอน ได้ยินพ่อบ้านกำลังออกคำสั่งอยู่: “รวมตัว คุณเย่จะกลับมาแล้ว!”

“ชีหรั่น ฉันเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่นานเขาก็กลับมาแล้ว! ฉันไปรับแล้วนะ เธอจะไปไหม”

เซี่ยชีหรั่นส่ายหัว ตั้งแต่ที่ส้งหลิงหลิงกลับมาครั้งก่อน เธอขึ้นไปรับอย่างโง่ๆ โดยการประชดเยาะเย้ยเต็มๆ เธอไม่กล้าไปอีกแล้วจริงๆ

ไม่นานเซี่ยชีหรั่นก็ได้ยินเสียงทักทายที่พร้อมกันตรงประตูตึกหลักอยู่ในห้องนอน

“สวัสดีค่ะคุณเย่! สวัสดีค่ะคุณไห่!”

ไห่ลี่หมินมาแล้ว?

เซี่ยชีหรั่นพูดไม่ออกว่าอารมณ์ของตัวเองเป็นยังไงบ้าง พูดจากใจนิ่งแล้ว กับไห่ลี่หมินคนนี้เธอไม่ใช่แค่ขอบคุณ ยังรู้สึกว่าเขาเป็นผู้ชายที่ไม่แย่อีกด้วย แต่เขาอยู่ที่นี่ มีหลายครั้งที่ทำให้ระหว่างเย่เชินหลินกับเธอไม่มีความสุขกัน ดังนั้นเธอกลับไม่อยากเจอเขา แต่วันนี้แปลกมากที่เย่เชินหลินพาเขากลับมา

นี่ก็ถือว่าเป็นเรื่องดีมั้ง มันสามารถพิสูจน์ได้แล้วว่าเขาไม่ได้สงสัยเธออย่างเมื่อก่อนแล้วใช่ไหม

“ชีหรั่น คุณเย่ให้ฉันมาเชิญคุณไปทานข้าวเย็นกันครับ” เสียงของพ่อบ้านดังมาจากข้างนอกประตู เซี่ยชีหรั่นตอบกลับว่ารู้แล้ว ขอบคุณเขา

เธอมองดูการแต่งตัวของตัวเอง กลัวเย่เชินหลินจะพูดว่าเธอมีใจจะอ่อยไห่ลี่หมิน ดังนั้นก็ได้เปลี่ยนกระโปรงที่เรียบร้อยกว่านี้ แล้วจึงออกไปที่ห้องทานข้าวหลัก

คือเธอระมัดระวังตัวจนเคยชินแล้ว ขนาดความเร็วของการเดินยังต้องนับเลย ถ้าเร็ว กลัวเขาจะคิดว่าเธออยากจะรีบไปพบไห่ลี่หมิน ถ้าช้า ก็กลัวสองคนนั้นรอเธออยู่

ตอนที่เธอมาถึงพวกเขาก็นั่งลงเรียบร้อยแล้ว ซึ่งผู้ชายสองนั่งหันหน้าเข้าหากัน

ตอนที่เธอไปคือไห่ลี่หมินอยู่ตรงหน้าเธอ ส่วนเย่เชินหลินหันหลังให้กับเธออยู่

เมื่อสายตาของไห่ลี่หมินส่องไปที่ใบหน้าของเธอ คิ้วของเย่เชินหลินขมวดขึ้นโดยไม่รู้ตัว เขาก็ไม่สนอะไรอีกแล้ว รู้สึกว่าช่วงนี้ที่ไม่ได้เจอเซี่ยชีหรั่น เหมือนเธอจะผอมลงกว่าเดิมเยอะมาก

ถ้ายังเป็นแบบนี้อีก เขาก็จะหาวิธีพาเธอไปจากเขาจริงๆ แล้ว ไอ้เย่เชินหลินนี่นะ ก็ไม่รู้จักรักษาผู้หญิงจริงๆ เลย

เย่เชินหลินเคลียร์ลำคอ มองไห่ลี่หมินอย่างไม่พอใจ ถามเขาเสียงเบาว่า: “แกจะไปเป็นประธาน ตาคู่นี้สงสัยไม่เอาละมั้ง”

ยังดีที่เขาเพิ่งพูดจบเซี่ยชีหรั่นจึงนั่งลงข้างๆ เขา

ตัวเธอมีกลิ่นหอมอ่อนๆ อย่างหนึ่ง ไม่แรง แต่พอนั่งลงข้างๆ เขา ก็ทำให้ไฟในใจของเขาดับลงบ้างอย่างอัตโนมัติแล้ว

“ชีหรั่น” เหมือนไห่ลี่หมินจะไม่กลัวตายอย่างนั้น ยังมีการยิ้มทักทายให้เธออยู่

เซี่ยชีหรั่นก็ยิ้มให้และเรียกอย่างเคารพคำหนึ่ง: “คุณไห่”

“ทานข้าวเหอะ!” เย่เชินหลินขมวดคิ้วขึ้น

เขาพูดจบ สาวใช้ที่รับผิดชอบการดูแลของแต่ละคนก็ได้เดินขึ้นมา จิ่วจิ่วยังคงยืนอยู่ข้างหลังเซี่ยชีหรั่นเหมือนเดิม ส่วนคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ไห่ลี่หมินกับเย่เชินหลินเป็นสาวใช้ที่เพิ่งมาใหม่

จิ่วจิ่วเห็นไห่ลี่หมินมา ไม่ต้องพูดถึงว่าดีใจแค่ไหนแล้ว เธอก็ไม่คิดอย่างอื่น แค่หวังว่าจะได้กระตุ้นเย่เชินหลินหน่อย ทำให้เย่เชินหลินรู้จักรักษาเซี่ยชีหรั่นให้มากกว่านี้

“คุณไห่ คุณเย่ พวกคุณจะดื่มเหล้าใช่ไหมคะ วันนี้ตอนที่ฉันคุยกับชีหรั่น เธอยังบอกว่าเธอพอดื่มได้นิดหน่อยอยู่เลย” อยู่ๆ จิ่วจิ่วก็เอ่ยปากพูดขึ้น จากนั้นก็มองไปที่ไห่ลี่หมินทันที พยายามกะพริบตาสุดแรง

เซี่ยชีหรั่นก็รู้ดีว่ายัยนี่กำลังคิดอะไรอยู่ แต่เธอไม่อยากมีอะไรกันกับเย่เชินหลินด้วยการดื่มเหล้า

เธอเพิ่งจะปฏิเสธ จิ่วจิ่วก็เอาไวน์ที่อยู่บนโต๊ะซึ่งเปิดเรียบร้อยแล้วเทให้เซี่ยชีหรั่น ไม่ใช่แค่เทให้เซี่ยชีหรั่นคนเดียว เธอยังขยันเทให้เย่เชินหลินอีกด้วย

สาวใช้ที่ยืนอยู่ข้างหลังไห่ลี่หมินเพิ่งมาใหม่ ในใจคิดว่าทำตามจิ่วจิ่วไม่มีผิดแน่นอน ดูสถานะของเธอที่ไม่ใช่เจ้าของและไม่ใช่คนใช้ในวิลล่าแห่งนี้ก็รู้แล้วว่าทำเหมือนเธอไม่มีผิดแน่นอน

เย่เชินหลินก็ไม่ห้ามเซี่ยชีหรั่น ขนาดมองยังไม่มองเธอเลย เหมือนกับว่าเธอจะดื่มหรือไม่ดื่มก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาสักนิดเลยอย่างนั้น

ไห่ลี่หมินมองดูเซี่ยชีหรั่น รู้ว่าเธอไม่อยากดื่ม ก็พูดเรียบๆ ว่า: “ดูหรั่นหรั่นก็รู้ว่าเป็นคนดื่มเหล้าไม่เป็น งั้นก็ไม่เป็นไรหรอกนะ”

ในใจจิ่วจิ่วชูนิ้วโป้งขึ้นมา พูดต่อทันที

“คุณไห่นี่สุภาพบุรุษจริงๆ ดูแลคนได้ ถ้าใครได้เป็นคุณนายไห่นะ ก็…”

“วันนี้แกไม่พูดมากเกินไปหน่อยเหรอ” เย่เชินหลินพูดกับจิ่วจิ่วอย่างเย็นชา

จิ่วจิ่วเดาออกตั้งแต่แรกแล้วว่าเขาจะตำหนิตัวเอง ก็เฉยๆ แค่หัวเราะโง่ๆ “คุณเย่พูดแบบนี้ก็เหมือนจะจริงเนาะ ฉันพูดมากเกินไปแล้ว พวกคุณเชิญทานเลยค่ะ เชิญค่ะ”

เซี่ยชีหรั่นไม่ได้แตะไวน์นั้นเลย เมื่อเย่เชินหลินยกแก้วขึ้น เหมือนกำลังจะตั้งใจแกล้งใครสักคน บอกกับเซี่ยชีหรั่นว่า: “คุณไห่นานๆ มาที และเขาก็จะเลื่อนตำแหน่งไปที่หลินเจียงแล้ว เรื่องดีแบบนี้ เธอก็ดื่มหน่อยเพื่อยินดีกับเขาด้วยสิ”

“ได้!” เซี่ยชีหรั่นพูดแค่คำเดียวอย่างเชื่อฟัง ก็ยกแก้วขึ้นกับเย่เชินหลินด้วยกัน ยินดีให้กับไห่ลี่หมิน