สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 411

ตอนที่ 411 สาวใช้ตัวแสบ 315

ครั้งก่อนที่ส้งหลิงหลิงกับคุณแม่กินข้าวที่บ้านตระกูลเย่ ก็พูดถึงเรื่องนี้ สองแม่ลูกก็ปล่อยผ่านไป ฝู้เฟิ่งหยีกลัวว่าจะควบคุมเย่เชินหลินไม่ได้ พูดได้แค่ว่าเย่เห้าหรันไม่อยู่บ้าน ตอนนี้ไม่สามารถตัดสินใจได้

ครั้งนี้มันเป็นเรื่องของคนสี่คนเผชิญหน้ากัน หลีกเลี่ยงที่จะพูดไม่ได้ ถ้าจะยืดเยื้อต่อไปก็ไม่ดี

“แม่ ผมคิดทบทวนแล้ว ผมกับหลิงหลิงไม่เหมาะสมกัน การหมั้นให้มันสิ้นสุดลงเท่านี้ พวกท่านไม่ต้องเป็นห่วงผม ผมจะไปทำงานของหลิงหลิง และจะชดเชยให้เธอ” เย่เชินหลินพูดแบบนี้ เท่ากับว่าไม่สนใจว่าแม่จะเป็นยังไง เขาก็จะยึดมั่นในสิ่งที่ตัวเองตัดสินใจไว้

นี่คือสิ่งที่ฝู้เฟิ่งหยีเป็นกังวลตลอดมา เรื่องการแต่งงาน เธอคิดมาตลอดว่า รู้สึกเหมือนเป็นการได้แล้วทิ้ง

“แม่ไม่ยอมรับ ลูกหลิน ทำแบบนี้มันผิดศีลธรรม”

“แม่ ฟังผมพูดนะ ไม่ได้รู้สึกอะไร ฝืนอยู่ด้วยกันไปมันยิ่งผิดศีลธรรม”

“งั้นลูกหมายความว่าไง? สรุปแล้วเป็นเพราะว่าเซี่ยชีหรั่น ถึงตัดสินใจแบบนี้เหรอ?” ฝู้เฟิ่งหยีทำตาลุกโชนจ้องไปที่ใบหน้าของลูกชายเธอ ถ้าเขาพูดความรู้สึกจริงๆของเขาออกมา ในมุมมองของผู้เป็นแม่ที่รักลูก ก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ยอมรับการตัดสินใจของลูก

ที่เธอกลัวคือเขาจะไม่จริงใจกับใครเลย กับเซี่ยชีหรั่นก็แค่เล่นๆ

“เรื่องเธอก็มีส่วน” เย่เชินหลินไม่ได้ยอมรับหรือปฏิเสธ

เมื่อเขาถอนหมั้นกับส้งหลิงหลิง เขาก็จะค่อยๆให้เซี่ยชีหรั่นเข้ามาในครอบครัว ให้เธอขึ้นมาเป็นตำแหน่งคู่หมั้นของเขา

“งั้นลูกจะชดเชยให้หลิงหลิงยังไง? เธอคงไม่ยอมแน่ๆ แม่ดูออก ความรู้สึกที่เธอมีต่อลูกมันฝังแน่นนะ”

“แม่ เรื่องนี้แม่ไม่ต้องสนใจหรอก เรื่องของเธอผมจะจัดการเอง แต่ว่าเรื่องงานหมั้นกับตระกูลส้งแม่เป็นคนเริ่มพูด แล้วตอนนี้ผมผิดสัญญา....”

ฝู้เฟิ่งหยีรู้ว่าลูกชายจะพูดอะไร เธอไม่ใช่คนประเภทที่จะต้องเดินไปในเส้นทางมืดมิดแล้วไม่รู้จักเลี้ยวกลับ ถ้าไม่เห็นด้วย เธอก็จะไม่ฝืนต่อไป

เธอถอนหายใจ ก่อนจะพูดขึ้นเสียงเบา: “คนเป็นแม่ก็แค่หวังอยากจะให้ลูกนั้นมีความสุข แม่อยากให้ลูกเป็นฝั่งเป็นฝาเร็วๆ จะเป็นส้งหลิงหลิงก็ดี หรือว่าเซี่ยชีหรั่นก็ดี อายุลูกก็ไม่น้อยแล้ว อย่าทำแบบนี้ต่อไปเลย”

“แม่วางใจได้!” เย่เชินหลินพูดแค่สี่คำ แต่ฝู้เฟิ่งหยีก็มองออก นี่อาจเป็นครั้งแรกที่ลูกชายพูดถึงเรื่องความรู้สึกอย่างจริงจังกับเธอหลังจากที่เกิดเรื่องของหลินเสี่ยวหรั่น

“วันนี้มีงานวันเกิดของนายท่านส้ง พวกเราก็ไปตามปกติเถอะ แม่ตกลงแล้ว” ฝู้เฟิ่งหยีพูดขึ้น ความคิดตรงกับเย่เชินหลินพอดี

“ครับ” เย่เชินหลินตอบกลับง่ายๆ หลังจากนั้นก็พูดกับผู้เป็นแม่: “แม่ต้องคุยกับประธานเย่เรื่องที่จะถอนหมั้น”

“ยังเรียกประธานเย่อยู่อีก? เสี่ยวห้านก็กลับมาแล้ว ลูกควรเรียกพ่อได้แล้ว?” ฝู้เฟิ่งหยีขมวดคิ้วเล็กน้อย

“ไม่ชิน เรียกแบบนี้แล้วกัน” คำพูดของเย่เชินหลินไร้อารมณ์ ฝู้เฟิ่งหยีรู้ว่าเขาแค่ปากแข็ง ต้องมีสักวันที่เขาจะเรียกแน่ๆ

ฝู้เฟิ่งหยีก็ไม่ได้บังคับ จากนั้นเธอก็ไปที่ห้องนอนของเย่เห้าหรัน บอกเขาเกี่ยวกับเรื่องของเย่เชินหลิน

ที่จริงแล้วเย่เห้าหรันก็ไม่ค่อยแฮปปี้กับเรื่องงานแต่งงานตระกูลส้ง ในบริษัทรองประธานส้งก็แบ่งพรรคแบ่งพวก เรื่องรายละเอียดเล็กๆน้อยๆแบบนี้ ไม่มีใครจะรู้ดีไปกว่าเขา

แต่ว่าส้งหลิงหลิงดูแล้วยังเป็นคนฉลาดและน่ารัก เขาคิดว่าเธออาจจะไม่เหมือนพ่อของเธอ

อีกอย่างถ้าเย่เชินหลินเป็นแบบหลินเสี่ยวหรั่น ในใจของเย่เห้าหรันก็รู้สึกกลัวขึ้นมา ไม่กล้าจะบังคับลูกชายให้แต่งงานแล้ว

วันนี้ที่ตัดสินใจแบบนี้ เขาก็รู้สึกผิดต่อตระกูลส้ง และเพราะรู้ว่าตระกูลส้งถือเอาผลประโยชน์เป็นที่ตั้งมากกว่าความรู้สึก แต่เขายังรู้สึกว่าถ้าหากเย่เชินหลินสามารถชดเชยให้กับตระกูลส้งได้ การแตกแยกก็ไม่ใช่เรื่องดีเท่าไหร่นัก

หลายปีผ่านมาถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของพ่อลูกจะไม่ค่อยสนิทชิดเชื้อ แต่เขาก็ยังเข้าใจลูกของตน รู้ว่าลูกชายของตนคงไม่เขี่ยผู้หญิงทิ้งอย่างไม่มีต้นสายปลายเหตุ ที่เขายืนกรานปฏิเสธด้วยตัวเอง แสดงว่าอีกฝั่งคงไม่ดีจริงๆ

เหยนชิงเหยียนไม่รู้เรื่องการตัดสินใจของเย่เชินหลินในวันนี้ ที่จริงแล้วเขาไม่ค่อยอยากจะไปร่วมออกงานสังคมเท่าไหร่

ด้วยประสบการณ์ของตัวเขาเองบรรยากาศในงานทำให้เขาอึดอัด ในใจเขารู้ดี ที่ตอบรับฝู้เฟิ่งหยีว่าจะไปร่วมงานด้วย ก็แค่ไม่อยากให้ผู้ใหญ่ผิดหวัง

ก่อนจะออกเย่เชินหลินได้ตบไปที่ไหล่ของเหยนชิงเหยียน แล้วพูดออกมาเบาๆพลางยิ้ม “ส่วนมากก็มีแต่พวกที่คิดว่าตัวเองดีเลิศ พวกปลอมๆ นายไม่ต้องเกร็ง อะไรควรทำก็ทำ พวกเขารู้ว่านายคือลูกชายของประธานเย่ ถ้าไม่ทันจริงๆ นายทำอะไรก็คือดี ไม่แน่นายอาจจะเป็นตัวแทนที่โดดเด่นที่สุดในงาน จนหลายคนต้องเอาเป็นแบบอย่าง”

เย่เชินหลินปลอบใจทำให้เหยนชิงเหยียนรู้สึกสบายใจขึ้นมาก

“ขอบคุณครับพี่!” เขาพูดอย่างจริงใจ

“ครอบครัวเดียวกัน เกรงใจอะไรกัน”