สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 412

ตอนที่ 412 สาวใช้ตัวแสบ 316

เธอเดินขึ้นไปอย่างสง่างาม พร้อมพูดกับเด็กในท้องที่ไม่มีนั้นเบาๆ: “ลูกรัก วันนี้แม่พาลูกออกมาพบคนนะ”

เย่เชินหลินขมวดคิ้ว ไม่นานสีหน้าก็สงบลง

เขาเคยเตือนส้งหลิงหลิงแล้ว เธอก็น่าจะบอกกลับพ่อแม่ของเธอแล้ว แต่ที่เกิดสถานการณ์นี้ขึ้น พวกเขาก็ยังดึงดันที่จะพูดถึงเรื่องนี้ต่อหน้าผู้คน แบบนี้จะมาโทษเย่เชินหลินไม่ได้นะ

แต่ว่าคนที่ปฏิเสธการแต่งงานนั้นเป็นเขา โดยที่ไม่สนใจว่าพฤติกรรมของส้งหลิงหลิงจะเป็นยังไง แต่เขาก็รู้สึกว่าคนทำแบบนี้ก็คงไม่ใช่คนที่มีจิตสำนึกดีนักหรอก

เขาเป็นสุภาพบุรุษ จะไม่ปล่อยให้ผู้หญิงมารับผิดชอบเรื่องนี้

เพราะฉะนั้นตอนที่ส้งหลิงหลิงเดินขึ้นเวทีไป เขาก็ลุกขึ้นยืน แล้วเดินไปทางหน้าเวทีเช่นกัน เขาเดินหน้ารับความผิดของเขา

นักการเมืองและนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงของมณฑลตงเจียงก็อยู่กันพร้อมหน้า สายตาของทุกคนในงานต่างจับจ้องไปที่เขากับส้งหลิงหลิงแค่สองคน

ปกติพิธีหมั้น ควรจะมีคนสองคนเดินขึ้นมาพร้อมกัน แต่ว่าพวกเขาช่างแปลกนัก คนนึงเดินมาจากทางฝั่งผู้หญิง ส่วนอีกคนก็เดินมาจากทางฝั่งผู้ชาย

ทุกคนก็ต่างคิดกันไปต่างๆนาๆ พร้อมกับปรบมือให้พวกเขา

แขกในงานผู้ที่อาวุโสที่สุดคือประธานฝ่ายการค้าประจำมณฑลประธานจง เขากับภรรยาและลูกสาวจงหยุนซาง ก็มาร่วมงานปาร์ตี้วันเกิดของรองประธานส้ง

ครั้งก่อนที่ทั้งสองตระกูลจัดงานหมั้น เขาแอบสั่งให้ไห่ลี่หมินทำอุบัติเหตุทางรถยนต์เล็กๆน้อยๆกับเย่เชินหลิน ประสบความสำเร็จทำให้ยับยั้งงานแต่งของทั้งสองตระกูลไว้ได้

ระยะนี้ไห่ลี่หมินส่งหูตาไปสอดส่อง พวกเขารายงานมาหลายรอบ ว่าส้งหลิงหลิงกับเย่เชินหลินความรู้สึกของทั้งสองคนก็มีปัญหาตั้งนานแล้ว ไห่ลี่หมินแนะนำว่า ไม่ต้องเปลืองแรงทำอะไร พวกเขาก็จะแยกกันเอง

ดังนั้นวันนี้ ประธานจงจึงรู้ถึงการกระทำของรองประธานส้ง เขาคงใช้โอกาสในงานปาร์ตี้วันเกิดพูดถึงงานแต่งของส้งเย่ทั้งสองตระกูลนี้

เขามั่นใจ แล้วรู้จักนิสัยของเย่เชินหลิน เขาคงไม่ปล่อยให้รองประธานส้งยัดเยียดตามอำเภอใจ บังคับให้เขาแต่งงาน แล้วเขาจะแต่ง

จงหยุนซางผู้ไม่ค่อยรู้อะไรกับเรื่องแบบนี้ เห็นเย่เชินหลินเดินขึ้นไปหน้าเวทีอย่างช้าๆ ในใจของเธอก็เริ่มกังวล

ในตระกูลเย่เธอรู้ว่าเย่เชินหลินนอกจากจะมีส้งหลิงหลิง แล้วในบ้านยังมีเซี่ยชีหรั่นที่สวยงดงามแบบนั้น ที่จริงแล้วเธอยังไม่กล้าที่จะหวังว่าให้เย่เชินหลินมองเธอในสักวัน

แต่ว่าแอบรักนั้นมันช่างเจ็บปวด ความเจ็บปวดของเธอไม่มีทางที่จะพูดออกมาได้ เพราะว่าโอกาสที่จะได้เจอเขานั้นช่างน้อยเหลือเกิน พอเจอหน้ากัน เธอมักจะใช้โอกาสนั้นมองไปที่เขา แค่ไม่กี่ครั้ง หลังจากกลับถึงบ้าน หัวใจของเธอก็สงบนิ่งไม่ได้เลย

ส้งหลิงหลิงเดินขึ้นเวทีแล้ว ไปแทนที่พ่อของเธอ ยืนอยู่ตรงหน้าแท่นไมค์ โค้งคำนับต่ำๆต่อหน้าผู้คน แล้วก็พูดอย่างอ่อนโยน: “แขกผู้มีเกียรติทุกท่าน สวัสดีตอนเที่ยงค่ะ! ฉันส้งหลิงหลิงค่ะ วันนี้เป็นวันของคุณพ่อ ดิฉันขอขอบคุณทุกคนที่เสียสละเวลามาร่วมอวยพรวันเกิดของคุณพ่อนะคะ เมื่อสักครู่ที่คุณพ่อพูดถึงเรื่องงานแต่งของดิฉันกับเย่เชินหลิน.......”

“หลิงหลิง ให้ฉันพูดกับทุกคนเองเถอะ! เรื่องแบบนี้ ให้ผู้ชายเป็นคนพูดน่าจะดีกว่า” เย่เชินหลินเดินไปถึงหน้าเวที แล้วพูดแทรกส้งหลิงหลิง

ไม่ว่าเธอจะพูดว่าแต่งก็ดี หรือยกเลิกงานแต่งก็ดี เย่เชินหลินก็ไม่อยากให้คำพูดพวกนี้พูดออกจากปากเธอ

ถ้าหากเธอพูดว่าจะแต่งงาน เขาก็ต้องปฏิเสธผู้หญิงคนนึงต่อหน้าแขกในงานทั้งหมด เธอก็จะเสียหน้า ความรู้สึกของพวกเขามีแค่ไหน เขาไม่อยากทำลายความรู้สึกของเธอด้วยวิธีนี้

แวดวงสังคมในตงเจียงก็แค่นี้ ถ้ามีเรื่องอื้อฉาวขึ้นมา หลังจากนี้เธอก็ยากที่จะอยู่

ส้งหลิงหลิงยิ้มอ่อน ก่อนจะพูดขึ้น: “ไม่ เชินหลิน ฉันขอเอาแต่ใจสักครั้งนึงเถอะ ให้ฉันพูดนะ! ฉันอยาก เรื่องระหว่างเราตั้งแต่เริ่มจนถึงตอนนี้ ฉันไม่เคยอยากจะพูดอะไร แต่ว่าวันนี้ ตามใจฉันสักครั้งเถอะนะ ให้ฉันเป็นคนพูดเถอะ!”

ทุกคนกำลังมองมา แวบนึงที่ในตาของเย่เชินหลินแสดงออกถึงความเสียใจ

เขาไม่อยากให้เธอพูด แต่ว่าเธอพูดมาแบบนี้แล้ว ก็ไม่ค่อยที่จะแย่งเธอพูด ได้แต่เลยตามเลย เขาค่อยเสริมทีหลัง