สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 416

ตอนที่ 416 สาวใช้ตัวแสบ 320

“โรงพยาบาลสูตินรีเวช! รีบไป!” หลังจากขึ้นรถ เย่เชินหลินก็สั่งเสียงเข้ม

รถมาจอดอยู่ที่หน้าโรงพยาบาล หลังจากที่เย่เชินหลินลงจากรถ เขาก็ก้าวเท้าอย่างเร่งรีบเข้าไปข้างใน

ที่จริงแล้วเขาจะโทรหาหลินหลิง ถามเธอว่ามีพิกัดที่ชัดเจนกว่านี้มั้ย ที่สามารถหาตำแหน่งที่แน่ชัดของเซี่ยชีหรั่น

ขณะที่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กำลังจะกดโทรออก สายตาก็เหลือบไปเห็นผู้ที่อยู่ไม่ไกล ชายหญิงคู่หนึ่งยื่นอยู่ที่มุมของห้องโถงพอดี

ผู้หญิงคนนั้นกำลังร้องไห้อยู่ ส่วนผู้ชายคนนั้นก็ช่วยเธอเช็ดน้ำตาอย่างอ่อนโยน อยู่ห่างเกินไป จึงทำให้ไม่ได้ยินสิ่งที่ทั้งสองพูดคุยกัน

แต่ว่าชายหญิงคู่นั้น บาดตาเขา

นั่นมันผู้หญิงของเขาไม่ใช่เหรอ? นั่นไม่ใช่ผู้หญิงที่ชื่อเซี่ยชีหรั่นเหรอ? ผู้ชายที่อยู่กับเธอนั้น ชายร่างสูง ไม่ใช่คนที่เซี่ยชีหรั่นยืนกรานว่าเป็นน้องชายของเธอโม่เสี่ยวจุนหรอกเหรอ?

เขารู้สึกได้ว่าใจของเขาเจ็บปวด เจ็บเหมือนมีคนเอามีดคมๆ มาหั่นใจเขาออกเป็นเสี่ยงๆ .....

เย่เชินหลินกำมัดอย่างแน่น แล้วค่อยๆ ก้าวเท้าไปทางพวกเขา

เขาไม่สนว่าเธอมาทำไม จะไม่สบายก็ดี เธอมีผู้ชาย ทำไมเธอต้องโกหกผู้ชายของตัวเอง แล้วมาเจอกับผู้ชายอีกคน

ทำแบบนี้ มันไม่น่าให้อภัย!

“ไม่เป็นไรนะ อย่ากังวล มันต้องไม่เป็นไร” ท่าทางของโม่เสี่ยวจุนอ่อนโยนมากๆ แถมยังเช็ดน้ำตาที่หน้าให้เธออย่างเบามือ

เย่เชินหลินกัดปากแน่น คิ้วก็ขมวดจนจะหัก

“เซี่ยชีหรั่น!” เขาเรียกชื่อเธออย่างเย็นชาและไร้อารมณ์ สามคำนี้เหมือนจะทำให้เขากัดปากจนแตก

เซี่ยชีหรั่นได้ยินเสียงที่คุ้นเคยมากๆ ดึงขึ้นข้างเธอไม่ไกลนัก เธอหันไปมองต้นเสียงของเย่เชินหลินอย่างไม่คาดคิด

พระเจ้า!

เย่เชินหลินจริงๆ!

ใจเธอหล่นไปยันตาตุ่ม เธอเกิดลางสังหรณ์ไม่ดี

เย่เชินหลินไว้ใจเซี่ยชีหรั่น ถึงจะรู้ว่าในใจของเธอยังมีผู้ชายคนนั้น ตอนนี้ปล่อยวางไม่ได้ เขาก็ปล่อยวาง เป็นฝ่ายให้อภัยก่อน เป็นฝ่ายยอมก่อน

เขาเคยปฏิบัติแบบนี้กับผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไหร่? เขารีบกลับบ้าน ไม่เจอเธอ เขาก็ผิดหวัง เธอบอกว่าทำงานยุ่งอยู่ เขาก็เชื่อว่าเธอกำลังยุ่งกับงาน เขาก็ไม่ได้งอแงให้เธอกลับมา

เขากลัวว่าเธอจะไม่ได้กินข้าวเย็น ตัวเขาเองก็ไม่กินข้าวอยู่บ้าน รีบห่ออาหารมากินกับเธอที่ออฟฟิศกันสองคน

แต่สุดท้าย เธอไม่อยู่ที่ออฟฟิศ เธอโกหกเขา!

ถ้าหากเธอหลอกเขา แล้วเหตุผลดีฟังขึ้น ก็ช่างมัน

แต่ว่าตอนนี้ตาของเขามองเห็นเธอคนที่โกหกเขา กำลังอยู่กับคนรักเก่า

พวกเขายืนอยู่ที่ล็อบบี้ของโรงพยาบาล ชัดเจนว่าเธอกำลังร้องไห้อย่างน่าสงสาร แล้วเขาก็เช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน เธอทำแบบนี้ เธอต้องเชื่อใจเขาขนาดไหน ขาดเขาไม่ได้ ดูเหมือนว่ายกให้เขาเป็นคนที่ใกล้ชิดมากๆ

แล้วเย่เชินหลินเป็นตัวอะไร?

ความไว้ใจที่เขามีให้เธอ มีไว้ให้เธอเหยียบย่ำมันเหรอ?

เธอคิดว่าเขาชอบเธอจริงๆ แล้วเธอจะเหิมเกริม อยากทำอะไรก็ทำอย่างงั้นเหรอ?

ให้ตายเถอะ! กล้าดียังไงมาเหยียดหยามเขา พวกเขาสองคนสมควรตาย!

เย่เชินหลินกำมัดแน่นสุดๆ แล้วก้าวเท้าเดินไปทางพวกเขา

เขาไม่สนว่าเธอจะมาทำไม เพราะไม่สบายหรือว่าอะไรก็ตาม เธอก็ไม่สมควรโกหกเขาแบบนี้ เธอมีผู้ชายของเธอ เธอก็บอกผู้ชายของเธอได้ว่าไม่สบาย เขาจะพาเธอไปหาหมอ ทำไมเธอถึงให้ผู้ชายคนอื่นพาเธอมา?