สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 417

ตอนที่ 417 สาวใช้ตัวแสบ 321

ในขณะที่กำลังคิดว่าถ้าเขากินอาหารที่เธอเป็นคนทำจะดีใจขนาดไหน อยู่ๆ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น หยิบขึ้นมาดูก็เห็นว่าเป็นโม่เสี่ยวหนงที่โทรเข้ามา

ตั้งแต่คราวที่แล้วที่โม่เสี่ยวหนงไปมาเก๊า กระทั่งพ่อแม่ของเธอก็ไม่สนใจ เซี่ยชีหรั่นโกรธนางมากจริงๆ

เป็นเซี่ยชีหรั่นที่ดูแลนางมาจนโต เธอจะไม่สนใจนางได้ยังไง ถ้าหากว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้น เจอเรื่องแย่ๆ หรือว่าพบเจออันตรายอะไร ถ้าหากเธอช่วยนางไม่ได้ เธอคงจะเสียใจไปตลอดชีวิต

พอกดรับโทรศัพท์ ปลายสายโม่เสี่ยวหนงก็ได้ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่แล้ว

“พี่! พี่! พี่ช่วยฉันด้วย ช่วยฉันด้วย ฉันแย่แล้ว!” เสียงร้องไห้นี้ ทำให้เซี่ยชีหรั่นถึงกับตกใจ

ถึงแม้โม่เสี่ยวหนงจะเอาแต่ใจ แต่ใจเธอก็ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น ถ้าไม่ใช่เรื่องใหญ่ เธอก็ไม่มีทางร้องไห้ได้ขนาดนี้

ทันใดนั้นในใจเซี่ยชีหรั่นก็ช็อกไปชั่วขณะ เธอสูดหายใจลึกๆ บังคับให้ตัวเองใจเย็นลง ถึงจะถามเธอต่อ: “ไม่เป็นไรนะ เสี่ยวหนง เรื่องใหญ่ขนาดไหนเธอก็ยังมีพี่นะ ค่อยๆ พูดออกมาให้พี่ฟัง ไม่ต้องกลัว”

“พี่ ฉันท้อง! ไอ้ผู้ชายสารเลวนั่นก็ไม่สนใจฉันเลย เขาไม่ต้องการฉัน! วันนี้ฉันมาตรวจที่โรงพยาบาล พี่ ฉันแย่แน่! ฉันท้องนอกมดลูก!”

ท้องนอกมดลูกสามคำนี้ราวกับฟ้าผ่าแค่ชั่วขณะก็ผ่าลงจนทำให้เซี่ยชีหรั่นมึนไปเลย ใช้เวลาอยู่นานกว่าจะสงบจิตใจลงได้

เธอบอกกับตัวเองว่า ตอนนี้เธอต้องประคองอารมณ์ของโม่เสี่ยวหนง เธอจะช็อกไม่ได้ เธอต้องปลอบนาง ปลอบนางดีๆ แล้วก็ต้องไปอยู่เป็นเพื่อนเธอ

“ไม่เป็นไรนะ เสี่ยวหนง ท้องนอกมดลูกเหมือนจะเห็นได้ทั่วๆ ไป เธอไม่ต้องกังวลไป เธออยู่โรงพยาบาลไหน พี่จะโทรบอกคุณเย่ เรียกให้เขาไปหาเธอกับพี่เดี๋ยวนี้!”

“ไม่!” โม่เสี่ยวหนงร้องขึ้นเสียงดัง พูดพลางร้องไห้: “พี่ พูดไม่ได้นะ! ท้องอย่างไม่ได้ตั้งใจมันเป็นเรื่องน่าอาย พี่สัญญากับฉันนะว่าอย่าเอาไปบอกคนอื่น! จะใครก็ห้ามบอก! ถ้าหากพี่พูด ฉันจะไม่ให้อภัยพี่ตลอดไป! ฉันตายไปก็จะไม่ให้อภัย!”

โม่เสี่ยวหนงพูดไปร้องไห้ไป พูดไปร้องไป พร้อมกับสะอื้น เธอร้องไห้จนเซี่ยชีหรั่นอกจะแตกเป็นเสี่ยงๆ

เกิดเป็นผู้หญิง ชีวิตเรื่องเล็ก หน้าตาเรื่องใหญ่ เห็นว่าปกติแล้วโม่เสี่ยวหนงไม่ค่อยจะแคร์เรื่องภาพลักษณ์ แต่พอเกิดเรื่องขึ้นเธอแคร์เรื่องนี้เกินคาด แต่ก็นะ ตั้งครรภ์นอกมดลูก บอกไม่ได้เหมือนกันว่าจะเกิดผลร้ายๆ อะไรขึ้นบ้าง เธอคงกลัวว่าถ้าเรื่องลับๆ พวกนี้ถูกเปิดเผยออกไป จะมีผลกับการแต่งงานมีลูกในอนาคตมั้ง

แน่นอนว่าเซี่ยชีหรั่นเข้าใจความคิดและความรู้สึกของเธอ อีกอย่างเธอก็กำลังแย่สุด ชีหรั่นคงจะไม่สามารถโต้แย้งอะไรได้

ถ้าหากเธอคิดไม่ตก แล้วฆ่าตัวตายล่ะจะทำไง?

เซี่ยชีหรั่นพูดปลอบเธออย่างดีที่สุด: “โอเค ไม่บอก พี่จะไม่บอก เธอรีบบอกพี่มา ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน พี่จะคิดหาวิธีรีบไปหาเธอ”

“ฉันอยู่ที่โรงพยาบาลสูตินรีเวช ของมณฑล! พี่ พี่ห้ามบอกใครเด็ดขาดเลยนะ มันน่าอายเกินไป ฉันเสียดายจะตายแล้ว ฉัน....ฉันไม่ควรเชื่อที่ไอ้สารเลวนั่นพูด ฉันไม่น่าไปมีอะไรกับมันเลย หมดกัน ฉันซวยจริงๆ พี่ต้องห้ามบอกคนอื่นนะ!” โม่เสี่ยวหนงขวัญกระเจิงไปหมดแล้วจริงๆ

หลังจากที่เธอใช้ที่ตรวจครรภ์ตรวจออกมาเป็นสองขีด เธอก็ติดต่อผู้ชายคนนั้น บอกเขาเรื่องที่เธอท้อง ผู้ชายคนนั้นก็บอกให้เธอรอสักสองวัน มันก็เหมือนกับหายหัว เธอพยายามหาวิธีติดต่อเขาอีกครั้ง เขาก็บอกอีกว่า ให้เธอไปโรงพยาบาลตรวจดูว่าท้องจริงๆ หรือเปล่า ถ้าหากจริง ค่อยบอกเขา

เธอคิดว่าผู้ชายคนนั้นยอมให้เธอคลอดลูกออกมา คลอดออกมาได้ ไม่แน่ผู้ชายคนนั้นอาจจะหย่า แล้วมาแต่งงานกับเธอ

เขาก็เป็นคนรวยมาก มีรถสปอร์ต มีบริษัท มีเงินเก็บ มีบ้านแบบนี้ให้กลับ แน่นอนว่าโม่เสี่ยวหนงดีใจสุดขีด

วันนี้มาตรวจที่โรงพยาบาลสูตินรีเวชอย่างร่าเริงไม่คิดเลยว่า ส่องท้องแล้ว ผลลัพธ์คือตั้งครรภ์นอกมดลูก ตอนนั้นเธอถึงกับโง่เลย

เงินในมือเธอถูกเธอใช้จนเกลี้ยง เธอคิดว่าถ้าครั้งนี้ไม่สามารถมีลูกให้เขาได้ สรุปว่าตอนนี้เด็กคนนี้เป็นลูกของเขา เขาคงจะรับผิดชอบ

ดังนั้นเธอจึงโทรไปหาเขาอีกครั้ง บอกกับเขาว่าเธอท้องนอกมดลูก เรียกให้เขารีบมาหาเธอที่โรงพยาบาล อยู่เป็นเพื่อนเธอตอนผ่าตัด

คิดไม่ถึงเลยว่าผู้ชายคนนั้นจะไม่รู้ร้อนรู้หนาว บอกว่าท้องนอกมดลูกแสดงว่าคลอดไม่ได้ ดีไม่ดีต่อไปก็คงมีลูกไม่ได้อีก

“เป็นผู้ชายเขาไม่ต้องการแม่ไก่ที่ไม่ฟักไข่ ฉันเอาเธอไปมีประโยชน์อะไร? เธอคิดหาทางแก้เอาเองแล้วกัน!” ผู้ชายคนนั้นพูดแบบนี้

ความรักที่เคยหวานและคำที่เคยสาบานไว้ได้หายไปหมด โม่เสี่ยวหนงตาถั่วแล้ว

เธอร้องไห้พลางขอร้องเขา ว่า: “ฉันกลัว ขอร้องมาหาฉันเถอะนะ ยังไงเด็กคนนี้ก็เป็นลูกนายนะ นายอยู่เป็นเพื่อนฉันผ่าตัดเสร็จ แล้วให้เงินฉันอีกนิด พวกเราค่อยเลิกกันก็ได้”

“ฉันไม่ได้บังคับเธอซะหน่อย เธอปีนขึ้นเตียงฉันเอง เกี่ยวอะไรกับฉัน? ไม่ต้องโวยวายแล้ว! วันนี้ฉันเสียหุ้นหมด พาเธอไปเที่ยวฮ่องกงเมาเก๊ามารอบหนึ่ง เธอใช้เงินฉันไปเท่าไหร่? คิดว่าฉันคืนเงินให้เธอ แล้วก็อย่ามายุ่งกับฉันอีก! ไม่อยากสนใจเธอ!” ผู้ชายคนนั้นพูดจบ ก็วางสายไป จากนั้นโม่เสี่ยวหนงก็โทรไปอีก แต่เขาปิดเครื่อง

เธอไม่มีทางเลือกเลยโทรหาเซี่ยชีหรั่น ขณะนั้นเธอกำลังนึกถึงสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นพูด ว่าต่อไปเธอจะอาจจะมีลูกไม่ได้อีก ไม่มีผู้ชายคนไหนอยากได้แม่ไก่ที่ไม่ออกไข่

เธอกลัวว่าทั้งชีวิตนี้เธอจะพัง กลัวจริงๆ ว่าคนอื่นจะรู้เรื่องของเธอ เพราะงั้นถึงได้ขอร้องเซี่ยชีหรั่นว่าอย่าไปบอกใคร โดยเฉพาะผู้ชาย!