สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 418

ตอนที่ 418 สาวใช้ตัวแสบ 322

วันนี้เขาเพิ่งรู้ว่า ถ้าเธอจะโกหกใคร นี่ไม่ใช่เล่นๆ

พ่อบ้านก็ถูกเธอหลอก คนขับรถก็โดนเธอหลอก พนักงานหน้าประตูก็โดนเธอหลอก รวมไปถึงเขาเย่เชินหลินก็ยังโดนเธอหลอก โดนเธอหลอกกันทั่วหน้า!

หรือว่าคนที่ยิ่งดูไร้เดียงสายิ่งทำให้คนเชื่อใจได้ง่าย?

เขายิ่งคิดก็ยิ่งโมโห โกรธใบหน้านั้นไม่ลงจริงๆ ใบหน้าที่ทำให้เขาใจเต้นแล้วทำให้เจ็บใจได้ด้วยเหมือนกัน!

บนรถยังมีคนขับรถอยู่ แถมยังมีบอดี้การ์ดอยู่อีก เซี่ยชีหรั่นอยากจะพูดอะไรบางอย่างกับเย่เชินหลิน แต่ก็กลัวว่าถ้าพูดตอนนี้ เย่เชินหลินจะยิ่งโมโหขึ้นไปอีก ไม่รู้ว่าจะต่อว่าเธอยังไงอีก

ทางที่ดีเธอทำได้แค่มองดูเขาโกรธ เห็นเขาแบบนี้แล้วเธอปวดใจจริงๆ ปวดเจ็บจนไม่มีอะไรมาเทียบได้

เธอไม่รู้ว่าเขาหาเธอเจอได้ยังไง แต่ว่าเธอเดาว่า เขาไม่ได้สงสัยเธอตั้งแต่แรก

ตอนแรกที่เธอบอกเขาว่าเธอกำลังทำโอทีอยู่ น้ำเสียงของเย่เชินหลินไม่ได้ดูสงสัยอะไร

หรือว่าหลังจากนั้นเขาจะไปที่ออฟฟิศ ถึงได้รู้ว่าเธอไม่อยู่ จากนั้นจึงตามหาเธอ?

เซี่ยชีหรั่นถอนหายใจยาวๆ ! แน่นอนว่าต้องใช่แน่ๆ เขาต้องไปหาเธอแน่นอน เขาจะไปหาเธอด้วยความรู้สึกแบบไหนกันนะ? เพราะว่าเขาชอบเธอ จึงไปหาเธอ เพราะว่าเขาอยากเจอเธอ จึงไปหาเธอแน่ๆ!

เซี่ยชีหรั่นนะเซี่ยชีหรั่น เธอทำให้เขาเสียใจแบบนี้ได้ยังไง?

เซี่ยชีหรั่นกัดปากอย่างอดไม่ได้ เกลียดตัวเองจนอยากจะกัดแปกให้แตกไปข้าง เธอรู้สึกผิด และโทษตัวเอง ในหัวเอาแต่คิดว่า เธอต้องทำอะไร ให้เขาใจเย็นลงสักนิด?

นอกจากจะบอกความจริงกับเขา เขาถึงจะหายโกรธ แต่เธอบอกไม่ได้ เธอสัญญากับเสี่ยวหนงไว้แล้ว อีกไม่กี่วันเสี่ยวหนงก็ออกจากโรงพยาบาล เธอต้องกลับเข้าบ้านอย่างเงียบๆ เพื่อพักฟื้น อ้างว่าร่างกายเธอไม่สบาย ขยับไม่ได้ ต้องอยู่กับเธอสักระยะ

แต่ก่อนโม่เสี่ยวหนงเคยพักอยู่กับเธอที่นั่น เธอเป็นเหมือนแขก ไม่มีคนถามถึงเรื่องเธอ

ถ้าหากเธอพูดเรื่องโม่เสี่ยวหนงแท้ง เย่เชินหลินคงจะส่งคนมาดูแลเธอเป็นพิเศษ ถึงเวลานั้นทุกคนคงจะเกิดความสงสัย สายตาของทุกคนที่มองโม่เสี่ยวหนงคงจะเปลี่ยนไป

เธอจะไม่แคร์ความรู้สึกของโม่เสี่ยวหนงไม่ได้ เพราะงั้นจะให้ตายยังไงเธอก็พูดเรื่องของโม่เสี่ยวหนงไม่ได้

ในขณะที่เธอคิดไม่ตก รถก็มาถึงบ้านอย่างรวดเร็ว เย่เชินหลินหวังว่าให้รถขับเร็วๆ เขาแทบจะทนไม่ได้ที่จะจัดการเธอ จัดการผู้หญิงที่กล้าหลอกเขา！

เขาอยากจะเชื่อใจเธอ เขาสาบานกับตัวเอง ว่าจะปฏิบัติต่อเธอดีๆ ไว้ใจเธอ แต่เธอทำให้เขาไว้ใจเธอไม่ได้จริงๆ

มาถึงจุดนี้ มันทำให้เขาเจ็บปวดจนเปรียบไม่ได้

รถขับเข้าไปในบ้าน และไปจอดอยู่หน้าประตูบ้านใหญ่ พ่อบ้านและจิ่วจิ่วออกมาต้อนรับ พวกเขาเห็นพร้อมกันว่าสีหน้าของเย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นดูแปลกๆ ในใจก็เกิดกังวลอย่างช่วยไม่ได้

“คุณเย่! คุณกลับมาแล้ว?” พ่อบ้านถามขึ้นเสียงเบา เย่เชินหลินไม่พูดสักคำ เขากัดปากแน่นแล้วเดินเข้าบ้านไป เซี่ยชีหรั่นก้มหน้า แล้วเดินตามเขาไปอย่างเงียบๆ

“ชีหรั่น เป็นอะไรกัน? คงไม่ใช่...” จิ่วจิ่วอยากถาม แต่โดนพ่อบ้านดึงไว้ก่อน เขาส่ายหัวไปมา เหมือนต้องการบอกเธอว่าอย่าถามมาก เรื่องของคนสองคนก็ให้พวกเขาสองคนจัดการกันเอง คนนอกยิ่งเข้าไปยุ่งยิ่งวุ่นวาย

สายตาของจิ่วจิ่วมองเซี่ยชีหรั่นเหมือนมองลูกสะใภ้เดินตามเย่เชินหลินไปที่ห้องนอน ไม่ต้องคิดก็รู้ว่าเดี๋ยวมีฉากดราม่า

ตอนนี้เซี่ยชีหรั่นไม่กลัวเขาจะลงโทษเธอ เธอไม่สนใจความรู้สึกของตนเองในตอนนี้ เธอสนใจผู้ชายที่ยืนโกรธอยู่ตรงหน้าเธอมากกว่า

เป็นเธอที่ไม่ดี เป็นเธอที่หลอกลวงเขา เธอกลัวการลงโทษที่ไหน ขอแค่เขาสบายก็พอ

เธอกลัวว่าเขาจะไม่ระบายความโกรธของเขาออกมา แล้วจะดีใจไม่ออก

เย่เชินหลินเดินไปที่ข้างประตู เซี่ยชีหรั่นเดินไปข้างหน้าเร็วกว่าก้าวหนึ่ง ไปช่วยเขาเปิดประตูก่อน เขาทำหน้าเข้มเดินเข้าห้องไป ทันใดนั้นเซี่ยชีหรั่นก็หันหลังมาปิดประตูห้อง

“หลิน ฉันผิดไปแล้ว นายอย่าโกรธฉันเลยนะ?” เธอก้าวไปยืนอยู่ข้างหน้าเย่เชินหลินอย่างช้าๆ เงยหน้ามองเขา ขอโทษเขาเสียงอ่อย

เธอดูน่าสงสาร แต่เย่เชินหลินก็ไม่มีทางจะใจอ่อน

“บอกฉันมา เธอไปที่นั่นทำไม?” ตลอดทางที่มาพยายามใจเย็น เย่เชินหลินตอนนี้ไม่เหมือนตอนที่อยู่โรงพยาบาลที่ทั้งโมโหและมือไวแล้ว

แต่ว่าความโกรธก็ยังหลงเหลืออยู่ พอเขานึกถึงที่โม่เสี่ยวจุนแอบยืนกับเธออยู่ตรงนั้น ในใจเขาก็เริ่มโมโหขึ้นมา อยากจะระงับอารมณ์ลงก็ทำไม่ได้

เซี่ยชีหรั่นสูดหายใจเข้าลึก จับแขนของเย่เชินหลินไว้ แล้วพูดขึ้นเบาๆ : “ขอโทษนะ หลิน แต่ฉันบอกไม่ได้จริงๆ ว่าฉันไปทำอะไร ขอโทษ วันนี้ฉันไม่ดีเอง ฉันไม่ควรหลอกนาย แค่บางเรื่องฉันไม่สามารถพูดออกมาได้ ระยะนี้ที่นายไว้ใจฉัน ฉันดีใจมากๆ และขอบคุณมากๆ นายจะเชื่อฉันอีกสักครั้งได้มั้ย? ฉันขอร้องให้นายเชื่อฉันอีกสักครั้ง นะ? อย่าโกรธฉันเลย!”

“เชื่อเธอ?” เย่เชินหลินมองเธอพลางขมวดคิ้ว แล้วยื่นมือออกไปบีบที่คางเล็กๆ ของเธออีกครั้ง

“ฉันเชื่อเธอแต่ผลที่ได้คือเธอเจ้าเล่ห์แล้วสะบัดคนที่ฉันมอบหมายไปดูแลเธอ เธอหลอกฉัน! เธอหลอกฉัน เป็นความจริงใช่มั้ย?”

“ใช่เป็นความจริง ฉันหลอกนาย ฉันไม่อยากแก้ตัวอะไร แต่ว่าฉันหลอกนาย มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับโม่เสี่ยวจุนเลยจริงๆ ฉัน......” เซี่ยชีหรั่นกัดปากลงแน่น แบบนี้ถึงจะได้ไม่หลุดบอกเขาเรื่องของโม่เสี่ยวหนง