ตอนที่ 422 สาวใช้ตัวแสบ 326
เธอเป็นผู้หญิงของเขา แต่กลับไม่ใช่ผู้หญิงที่มีตำแหน่งแท้แท้ของเขา ส้งหลิงหลิงเป็นคู่หมั้นของเขา ทุกคนก็น่าจะรู้
เธอแค่เคยได้ยินคนในบริษัทพูดถึงเรื่องของท่านคุณชาย และส้งหลิงหลิง เวลานั้นในใจเธอรู้สึกไม่สบายจริงๆ แต่ความไม่สบายใจของเธอก็เปลี่ยนแปลงความคิด และการตัดสินใจของเขาไม่ได้
คิ้วของเย่เชินขยับไปมา ถามเธอเย็นๆ : “ เป็นผู้หญิงของฉัน คือเรื่องที่น่าอายงั้นหรอ ? ยังกลัวคนรู้ขนาดนี้ ? “
เซี่ยชีหรั่นยิ้มออกมา รีบพูด “ จะเป็นไปได้ยังไง ? มันเป็นความฝันของหลายๆคน ฉันก็แค่อยากทำงานอย่างสบายใจ ไม่ได้รับการดูแลนอกเหนือ แค่นั้น “
ดีที่เธอยังรู้ตัว !
“ ไม่งั้นเราก็รีบนอนเถอะ พรุ่งนี้เช้าจะประชุม ฉันยังมีโปรแกรมกิจกรรมให้ทำ “ อีกอย่างเธออยากหาเวลาไปเยี่ยมโม่เสี่ยวหนง เรื่องนี้เธอคงตกใจมาก เธอไม่วางใจ
แต่ครั้งนี้เธอจะโทรหาโม่เสี่ยวจุนก่อน แยกเวลาผิดกับเขา ไม่ให้เกิดปัญหาที่ทำให้เย่เชินหลินเข้าใจผิดแล้ว
เย่เชินหลินไม่พูดอะไร แค่ถอดเสื้อกันหนาวออก ไปเอาชุดนอนมาเปลี่ยน เซี่ยชีหรั่นเห็นท่าทีแบบนี้ของเขาเหมือนเห็นความโชคดี รีบคลานขึ้นไป เตรียมตัวนอน
นอนเข้าไปในอ้อมแขนเขา เธอรู้สึกว่าปลายฤดูใบไม้ร่วง ไม่หนาว
คืนนี้ ข้างนอกก็ค่อยๆฝนตก อากาศแบบนี้ ได้นอนในอ้อมกอดของผู้ชาย คือเรื่องที่มีความสุข อย่างน้อยตอนนี้ เซี่ยชีหรั่นก็มีความรู้สึกแบบนี้
“ จำไว้ ! “ เขาพูดสองคำนี้ขึ้นมา เซี่ยชีหรั่นเงยหัวถามเขา “ จำอะไรไว้ ? “
“ ทุกคืนต้องนอนที่บนเตียงฉัน เรื่องนี้คราวหลังอย่าให้ฉันพูดขึ้นอีก “
นี่มัน ..... ถ้าเกิดส้งหลิงหลิงกลับมาล่ะ ? คำถามนี้หมุนอยู่แค่ในใจเซี่ยชีหรั่น เธอไม่ถามออกมา ในใจเธอก็รู้ตัวดี รู้ว่าคำถามนี้ไม่ควรถามเขา
แม้เขาจะบอกให้เธอนอนข้างเขาทุกวัน ที่จริง ในใจเธอ ก็ยังรู้สึกไม่มีความปลอดภัย
เธอไม่รู้ว่าความอ่อนโยนของเขาจะอยู่ตอนไหน และจะหายไปตอนไหน เธอไม่คิดเยอะขนาดนั้น เธอแค่คิด อย่างน้อยตอนนี้ เขาอยู่ข้างเธอ ในใจเขามีเธอ ก็พอแล้ว
หลังฟ้าสว่าง เย่เชินหลินตื่นมาอย่างเช้า เพราะเขาเคยพูด ว่าให้เธอออกกำลังกายยามเช้าเป็นเพื่อนเขา เซี่ยชีหรั่นจำเรื่องนี้ได้ เพราะฉะนั้นเธอก็ตื่นนอนอย่าเร็ว
ในระหว่างที่เธอไปทำธุระส่วนตัว เย่เชินหลินได้สั่งให้หมอห่าวเตรียมยาให้เธอ
หลังจากที่ทั้งสองออกกำลังกายจบ ทานข้าวเช้าด้วยกัน จิ่วจิ่วมองสายตาของทั้งสอง คิดในใจว่าพวกเขาดีกันแล้ว ดีใจกับพวกเขาจริงๆ
เธอเห็นพวกเขามีเรื่องกันไปมา ตอนนี้ก็รู้สึกอิจฉานัก มีเรื่องไปมาก็ดี ถ้าโม่เสี่ยวจุนก็หึงเหมือนที่เย่เชินหลินหึงเธอแบบนั้น เธอคงจะมีความสุขมากแน่
เสียดายคนนั้นดูเย็นชามาก เธอจะพยายามยังไง ก็เหมือนไม่มีวิธีเข้าใกล้เขา เขาก็มีมารยาทกับเธอ แค่ไม่มีรอยยิ้ม เธอก็ไม่รู้ว่าความกระตือรือร้นแบบนี้ของเธอจะทนได้นานแค่ไหน
เซี่ยชีหรั่นทานอาหารเช้า ก่อนไปทำงาน หมอห่าวและจิ่วจิ่วก็นำยาคุมกำเนิดให้เธอ
จิ่วจิ่วมักจะรู้สึกว่าเธอดื่มแบบนี้ มันโหดร้ายมาก คือเย่เชินหลินเองที่รักเธอยังไม่พอ ตอนนี้เซี่ยชีหรั่นกลับไม่ใช่ความคิดแบบนั้น เธอรู้สึกว่าในใจตอนนี้ของเย่เชินหลินก็มีเธอ บางทีเขาก็แค่รอคำเดียวของเธอที่ว่าจะมีลูกให้เขา เขาไม่กล้าที่จะเสียศักดิ์ศรีของตัวเองมาบอกเธอ
กว่าเธอจะได้โอกาสทำงานก็ไม่ง่าย แม้ทุกวันจะเหนื่อยมาก แต่เธอรู้สึกถึงคุณภาพของตัวเอง เพราะฉะนั้นจึงไม่อยากท้องเร็วแบบนี้
อีกอย่าง พูดไปมาพูดมา เธอไม่ใช่แฟนเขาแท้แท้ คลอดลูกแล้ว สถานะของลูกก็ไม่ค่อยดีนัก เธอไม่อยากให้เด็กพึ่งคลอดออกมา ต้องเผชิญกับพวกนั้น
เขาไม่ว่าอะไร เธอก็ดื่มอย่างให้ความร่วมมือ
ถ้าพวกเขามีพรหมลิขิตจริง ลูกก็น่าต้องมีอยู่แล้ว
วันนี้ คือเย่เชินหลินที่ออกจากบ้านวิวล่าก่อน เขาถึงบริษัท เรื่องแรกที่ทำ คือสั่งให้หลินหลิงบอกคนเฝ้าประตู
เซี่ยชีหรั่นจึงได้แค่เข้าทางประตูหน้า ไม่อนุญาตให้เข้าทางประตูหลัง
ในเวลาเดียวกัน เขายังเน้นอีก ให้เธอสั่งให้คนเฝ้าประตูที่เขาเจอเมื่อคืน เก็บความลับไว้ ห้ามพูดเรื่องของเขากับเซี่ยชีหรั่นออกไป
“ ค่ะ คุณเย่ ! “ หลินหลิงตอบรับจบ ก็รีบไปจัดการ ในเวลาเดียวกัน ก็ให้คนไปที่โรงพยาบาลแม่และเด็ก สืบเรื่องของโม่เสี่ยวหนง
เธอไปพูดให้คนเฝ้าประตูเอง พูดกับพวกเขา ได้คุยกับคุณเย่ ถือว่า เป็นเรื่องใหญ่เรื่องหนึ่ง พวกเขาทำงานที่นี่มานาน ก็เห็นท่านคุณชายเข้าออก แม้เขาจะมีลิฟต์ส่วนตัวที่ขึ้นไปตึกด้านบนได้ แต่ถ้ามีเรื่องเร่งรีบ บางครั้งเขาก็เข้าออกทางหน้าประตู กลับไม่เคยพูดคุยกับคนธรรมดาทั่วไปพวกนี้
เขาสั่งไปแล้ว ให้พวกเขาเก็บความลับไว้ พวกเขาจะกล้าพูดไปทั่วที่ไหน ในใจพวกเขา เห็น และเคารพเย่เชินหลินอย่างพระเจ้า โดยเฉพาะการได้รับการดูแลของพนักงาน บริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป ก็สูงกว่าบริษัทอื่นเยอะมาก สวัสดิการแบบนี้ พวกเขาไม่กล้าที่จะทำอะไรแล้วไม่ระวัง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน
พิมพ์คำหรือประโยคตกไปเยอะคะ อ่านแล้วงงคะ ขอบคุณที่เอามาลงให้อ่านนะคะ...