สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 421

ตอนที่ 421 สาวใช้ตัวแสบ 325

ถ้าให้ใครบางคนชื่อเย่รู้ ว่าเธออยากจะต่อยเขาสักหมัด ไม่รู้ว่าเขาจะจัดการเธอยังไงแล้ว

“ ไปไปไป หิวจะตายแล้ว “ เซี่ยชีหรั่นหยิบบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปสี่ถุง ตามฝีเท้าของเย่เชินหลินไป

เขาเดินกับลุงอยู่ข้างหน้า เธอเดินข้างหลัง

แต่ออกพอจากประตูใหญ่ของบ้านหลัก ใครบางคนที่ชื่อเย่ ก็หยุดฝีเท้า รอเธอ ยังกอดไหล่เธอไว้

ลมหนาวพัดผ่านมา เย่เชินหลินขมวดคิ้ว กวาดมองการแต่งกายเธอ

ตอนแรกอยากจะให้เธอกลับไปใส่เสื้อกันหนาวตัวหนึ่ง แต่ก็ไม่พูด แค่ย่อตัวแล้วกอดเธอเข้ามาในอ้อมกอด

การกระทำที่มากะทันหันแบบนี้ จึงถามออกมา : “ ฉันเดินได้ ท่านกอดฉันทำไม ? ปล่อยฉันลงมา “

“ เดินได้? เธอหมายความว่าครั้งหน้าฉันไม่ต้องอ่อนให้เธอ ต้องใช้แรงทั้งหมด ? “ ในระหว่างที่เย่เชินหลินพูดเรื่องนี้ หน้าของเซี่ยชีหรั่นก็แดงขึ้นมาทันที ไม่กล้ามองเขาแล้ว และไม่กล้าพูดเรื่องปล่อยเธอแล้ว

บางครั้งเขาก็ชอบรังแกเธอนัก มองท่าทางอายของเธอ อารมณ์เขาก็จะดีมาก แต่แค่คืนนี้ ในใจเขายังคิดเรื่องที่เธอวิ่งออกไป จึงยังคงโกรธอยู่เล็กน้อย

หลังจากที่ดื่มเหล้ากับไห่ลี่หมิน เย่เชินหลินก็วนกลับมาคิด คำพูดของเซี่ยชีหรั่นที่พูดไม่ชัดเจน

เธอบอกเธอไม่ได้ไปเจอโม่เสี่ยวจุน เธอยังบอกว่าไม่ใช่เธอที่ป่วยเอง โม่เสี่ยวจุนเป็นผู้ชายคนหนึ่ง คงไม่ถึงขั้นที่เขาต้องการไปตรวจที่นรีเวชวิทยา ถ้างั้นก็มีความเป็นไปได้อย่างหนึ่งแล้ว เธอไปหาหมอเป็นเพื่อนคนอื่น คนคนนั้นไม่ก็เป็นญาติเธอ ไม่ก็เป็นเพื่อนสนิทเธอ คงจะไม่ใช่จิ่วจิ่วแน่นอน เย่เชินหลินคาดเดา งั้นคนที่ไปหาหมอน่าจะเป็นโม่เสี่ยวหนง

หลินหลิงรายงานกับเขา ว่าวิดีโอบันทึกของห้องโถงโรงพยาบาล พรุ่งนี้ถึงจะได้ เขาจึงสั่งเธอ ว่าไม่จำเป็นต้องเอาวิดีโอบันทึกแล้ว ให้พรุ่งนี้เธอไปสืบว่า วันนี้ มีคนไข้หญิงที่ชื่อโม่เสี่ยวหนงไปตรวจที่สาขาแม่และเด็กไหม

ถ้าให้เธอสืบเรื่องของเธอให้ละเอียด

แม้ถ้าจะเป็นเพราะโม่เสี่ยวหนง เธอวิ่งออกไป เขาก็เข้าใจ แต่ในเวลาสำคัญแบบนั้น เธอไม่ขอให้เขาเย่เชินหลินช่วย แต่เรียกโม่เสี่ยวจุนแทน เรื่องนี้เขาก็ยังคิดมาก

หรือว่าเธอไม่เข้าใจเลยว่า พวกเขาสองคนเป็นคนที่สนิทสนมกันมากที่สุด ไม่ว่าเธอจะมีเรื่องอะไรก็ควรบอกเขาก่อนเป็นอย่างแรก ให้เขาจัดการปัญหาให้เธอไม่ใช่หรอ ?

ถ้าเธอพูดกับเขา เขาก็สามารถช่วยเธอหาหมอที่ดีที่สุดให้เธอ อีกอย่าง เธอก็ไม่ต้องห่วงเรื่องค่าใช้จ่าย

ทำไมเธอถึงคิดไม่ได้แบบนี้ ?

คิ้วของเย่เชินหลินยังคงขมวด เซี่ยชีหรั่นนำบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอุ้มไว้ในอ้อมกอด ยื่นมือเล็กออกไว้ที่บนคิ้วเขาค่อยๆกดลงเบาๆ

“ อย่าขมวดคิ้ว ดูแก่ไปแล้วสิบปี “ เธอพูดเสียงเบา เย่เชินหลินตอบเธอเบาๆ แปลว่าไม่สนใจเธอ

ทั้งสองถึงห้องครัว เซี่ยชีหรั่นนำบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปไว้ที่อีกฝั่ง ดึงเก้าอี้มาตัวหนึ่ง ให้ใครบางคนนั่งลง

เพื่อที่จะให้เขาดีใจ เธอทุ่มเทสุดขีด ยังพูดต่อว่า :“ คุณเย่ ท่านนั่งก่อน ยืนแล้วจะเหนื่อย “

เย่เชินหลินขยับคิ้ว มองใบหน้าเล็กที่ยังแดงของเธอ เธอไม่ทันที่จะจัดการผมของเธอ โดนเขาถูหัวจนยุ่งเล็กน้อย แต่ดูแล้วยิ่งมีเสน่ห์

“ ฉันไม่เหนื่อย ถ้าทำที่ตรงนี้หลายๆรอบ ก็ไม่มีปัญหา เธอจะลองดูไหม ? “

“ ไม่ ไม่ ไม่รู้ว่าท่านพูดอะไร ฉันจะต้มเส้นแล้ว หิวจะตายแล้ว “ เซี่ยชีหรั่นหน้าแดง พูดอย่างเสียงสั่น แล้วไปเปิดเตา วางหม้อลง เทน้ำให้เรียบร้อย

เขาก็แค่ล้อเล่น และแกล้งเธอเท่านั้น ระบายอารมณ์ของเขา จะไปทำแบบนั้นกับเธอได้ยังไง

ต้มเส้นเสร็จแล้ว ทั้งสองก็นั่งกินในห้องครัวด้วยกัน

ระหว่างกินเส้น เซี่ยชีหรั่นก็นึกถึงเก่อต้าลี่คนนั้น

“ หลิน เก่อต้าลี่เป็นไงบ้าง ? ที่จริงเขาก็ไม่นับว่าร้ายจนให้อภัยไม่ได้มั้ง ครั้งที่แล้ว ..... “ เซี่ยชีหรั่นยังอยากพูด แต่คิ้วของเย่เชินหลินก็รีบขมวดอย่างแน่น

“ ไม่นับว่าร้ายจนให้อภัยไม่ได้ ? เขาเกือบจะทำเธอ.... ไม่ได้สมใจก็ดีแล้ว เข้าคุกแล้ว สิบห้าปี ! “

“ สิบห้าปี ? “ เสียงของเซี่ยชีหรั่นสูงขึ้นมาทันที สำหรับคนที่พยายามข่มขืน สิบห้าปีนานไปแล้วใช่ไม่ใช่ ?

เธอไม่รู้อยู่แล้ว นี่คือการพยายาม ถ้าทำไปแล้วจริงๆ เขาก็คงไม่ปล่อยเขาไป

“ สิบห้าปี เรื่องที่เขาทำไม่ใช่เพียงแค่เรื่องของเธอเรื่องเดียว เขาสมควรได้รับแบบนั้น “ สีหน้าเย่เชินหลินเย็นชา

“ อย่าพูดถึงผู้ชายคนอื่นต่อหน้าฉัน ! “ เย่เชินหลินพูดขึ้นมาอีก เซี่ยชีหรั่นแลบลิ้น พูด “ ฉันกินเส้นต่อดีกว่า“

แม้เขาจะอาชญากรรมอื่นก็จริง เซี่ยชีหรั่นคิด เขาก็ควรได้รับผลแบบนั้นจริงๆ ตอนนี้เธอก็เข้าใจเย่เชินหลินเล็กน้อย เขาไม่จัดการเรื่องไปมั่วหรอก ไม่ว่าจะหวีซานซาน หวีหงทาว หรือเก่อต้าลี่ เขาก็ขุดความผิดที่พวกเขาทำเอาไว้เอง ไม่ได้เพิ่มการลงโทษให้พวกเขา