สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 433

ตอนที่ 433 สาวใช้ตัวแสบ337

“เขาเป็นเด็กกำพร้าไม่ง่าย คุณก็เป็นเด็กกำพร้าไม่ง่ายเลย ผมไม่ใช่เด็กกำพร้า ผมก็สมควรแล้วที่จะคิดถึงคุณทุกวัน ในใจคุณก็คิดถึงคนอื่นทุกวัน? ” เย่เชินหลินพูดแทรกเธอขึ้นมา ด้วยน้ำเสียงติเตือน เซี่ยชีหรั่นรู้สึกได้ถึงอารมณ์ของเขา ดังนั้นเลยถอดหายใจออกมายาวยาว พูดเสียงต่ำว่า : “ฉันไม่ได้คิดถึงเขา หลิน ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา ฉันไม่ได้คิดถึงเขาทุกวันจริงๆ ”

“พอแล้ว ถึงแม้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนทำ คุณกลับไปเถอะ! ”

“ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนทำ? หรือว่าเขาทำอะไรผิด? ” เซี่ยชีหรั่นถามกลับ เย่เชินหลินหมดความอดทน โบกมือพูดอย่างเย็นชา : “ออกไป ไม่ต้องถามแล้ว! ถ้าถามอีกจากที่เขาปลอดภัย ไม่แน่อาจจะเปลี่ยนเป็นไม่ปลอดภัย! ”

ถึงแม้จะตัดใจไม่ลงกับสิ่งที่ค้างคา แต่เขาก็พูดออกมาแล้วว่าโม่เสี่ยวจุนปลอดภัย

มีคำว่าปลอดภัยสองคำนี้ สำหรับเซี่ยชีหรั่นก็เป็นคำปลอบใจที่ไม่มีอะไรเทียบได้แล้ว แต่ว่าถ้าเขาปลอดภัยทำไมถึงไม่ติดต่อเธอ? หรือว่าความปลอดภัยที่เขาพูดคือถูกควบคุมความปลอดภัยไว้?

ชั่งเถอะ คำว่าปลอดภัยสองคำนี้ก็ทำให้เธอโล่งใจขึ้นมาก ทำให้เธอมีกะจิตกะใจในการเอาใจใส่เย่เชินหลินขึ้นมาแล้ว

“หลิน คุณ คุณกินข้าวหรือยัง? ” ถึงแม้ว่าเธอจะกลัวว่าการเอาใจใส่ของเธอในตอนนี้จะทำให้เย่เชินหลินโกรธ แต่เธอก็เลือกที่จะพูดออกมา ไม่อยากให้เขารู้สึกว่าในใจของเธอ เขาไม่มีคุณค่าเลยสักนิด

“คุณละ? ”เย่เชินหลินอารมณ์ไม่ดีถามย้อนกลับ

เซี่ยชีหรั่นส่ายหัว พูดเสียงเบาว่า : “ฉันยังไม่กิน พวกเราไปกินด้วยกัน ดีไหม? ฉันเลี้ยงคุณ! ดีไม่ดี? ”

“เรื่องเล็กแค่นี้ คุณมาหาผมตรงนี้! ” เย่เชินหลินพูดกัดฟันกรอด

เธอได้ยินคำว่าปลอดภัยสองคำนี้ ก็ดีใจแล้ว? แถมยังพูดว่าจะเลี้ยงข้าวเขาอีก ยังยิ้มออกมาได้อีก นี้ไม่ใช่ควรจะตาย ควรจะตายก็คือ เธอแค่ยิ้มเบาๆ สิ่งที่เขาโกรธเธอทั้งหมดก็หายไปหมดแล้ว

ชาติที่แล้วเขาคงเป็นหนีเธอมั้ง?

เซี่ยชีหรั่นเดินมาอยู่ที่ด้านหน้าเขาครั้งที่สาม ถูกเขาดึงเข้าไป เธอล้มตัวลงนั่งบนตักของเขา

เขาไม่พูดอะไร โอบกอดเธอ ริมฝีปากบางบรรจงลงจูบเธออย่างรุนแรง

ไม่กี่วันมานี้ เขาแค่พยายามรักษาระยะห่างจากเธอ เธอก็เหมือนพยายามหลบหน้าเขาเหมือนกัน เธอก็แค่กลัวทนไม่ได้จนพูดออกมา เขาก็แค่ไม่อยากฟังเธอพูด

ไม่กี่วันที่ผ่านมาทั้งสองมีความอึดอัดใจ วันนี้เขาได้จูบเธออีกครั้ง เหมือนกับไม่ได้อยู่ใกล้เธอมาหนึ่งศตวรรษอย่างนั้น

อีกทั้งเธอยังรู้สึกได้ถึงจูบของเขายังมีความโกรธอยู่ด้วย ถึงอย่างนั้น เธอก็ยังคงตกอยู่ในภวังค์จูบของเขา

รอจนเขาปล่อยเธอ ลมหายใจของเซี่ยชีหรั่นก็ยังไม่มั่นคง ทั้งสองคนสบตากัน เธอเห็นการเปลี่ยนแปลงของเขาแล้ว

เรื่องเธอวันนี้นั้นไม่ต้องพูด เป็นเพราะเธอทำเขาไม่พอใจอย่างแน่นอน ในจูบของเขาเมื่อกี้ถึงแม้จะมีรสชาติของการลงโทษนิดหน่อย แต่มันก็หลังจากที่เธอยิ้มให้เขา อีกทั้งการลงโทษก็ไม่ได้ชัดเจนเท่าไร

เย่เชินหลิน บางทีอาจจะมีสักวัน ที่ความสัมพันธ์ของพวกเขาจะสามารถเข้ากันได้ดีมากขึ้น?

หรืออาจจะมีสักวัน ที่เธอพูดชื่อโม่เสี่ยวจุนตอนอยู่ต่อหน้าเขา เขาจะไม่โกรธเลยสักนิด และก็เป็นเหมือนเธอ ที่มองเขาเหมือนกับญาติคนหนึ่ง

วันนี้เธอพูดเยอะมากแล้ว ไม่ควรพูดอะไรไปมากกว่านี้แล้ว ถึงแม้ว่าเธออยากจะถามเขาว่าเสี่ยวจุนทำอะไรผิดกันแน่ ถูกเขาเอาไปไว้ที่ไหนกันแน่ ขอแค่เสี่ยวจุนปลอดภัย เธอก็จะค่อยๆคิดหาวิธีอื่น หรืออาจจะมีบางวันที่เขาอารมณ์ดี เธอพูดคำหวานต่อหน้าเขาทำให้เขาใจอ่อน เสี่ยวจุนก็ไม่เป็นไรแล้ว

“คุณจะเลี้ยงอะไรผม? ” เย่เชินหลินถาม น้ำเสียงและสีหน้าดีกว่าตอนเมื่อกี้มาก

“เหลือเวลาไม่มากแล้ว ตอนบ่ายฉันยังต้องเข้างานให้ตรงเวลา ฉันพาคุณไปเลี้ยงหม้อไฟหมาล่าด้านหลังก่อนนะ”

เย่เชินหลินเลิกคิ้ว ยกมือขึ้นมาหยิกที่แก้มเธอเบาเบา พูดเสียงเบาว่า : “ผมไม่รู้จริงๆ ว่าผมมีผู้หญิงที่รู้จักใช้เงินขนาดนี้ ”

เซี่ยชีหรั่นแก้มแดงขึ้นมาทันใด ยิ้มแบบเคอะเขิน “ก็ไม่ใช่อย่างนั้น แค่เวลาค่อนข้างน้อย แต่ว่า คุณเคยไปกินอาหารสถานที่แบบนั้นไหม? รู้สึกรังเกียจว่าไม่สะอาดหรือเปล่า?”

“ไปเถอะ ผมไม่ได้เป็นคนมีค่าสูงส่งมากมายอย่างที่คุณคิด ” ถึงแม้เย่เชินหลินจะพูดอย่างภาคภูมิใจ แต่ที่จริงงานของเขาก็ไม่เหมือนอย่างที่คนอื่นคิดว่าง่ายและใช้ชีวิตมีเกียรติมั่งคั่งร่ำรวยขนาดนั้น

มีหลายครั้งที่เขาจะลงมือไปทำด้วยตัวเอง มีสถานที่บางโครงการที่อยู่ไกลมาก เพื่อที่จะรู้สถานการณ์ของคนงาน เขาก็กิน นอนตามแบบพวกเขา

จนกระทั่งตอนนี้เขาก็ยังจำได้แม่น มีครั้งหนึ่งอยู่สถานที่ก่อสร้าง สุขอนามัยไม่ดี คนงานทั้งหมดบ่นว่าแมลงวันเยอะมาก

บนโต๊ะกินข้าว เขาใช้ช้อนชิมน้ำซุป ในช้อนหนึ่งคันมีแมลงวันสามตัว แต่ว่าพวกคนงานเอาแมลงวันทิ้ง แล้วกินน้ำซุปต่อ

ต่อมาเขาได้หาสาเหตุ สาเหตุหลักที่สำคัญก็คือสร้างห้องพักคนงานก่อสร้างง่ายเกินไป ไม่มีห้องน้ำที่ถูกต้อง แค่ใช้วัสดุก่อสร้างง่ายๆมาล้อมรอบ อุจจาระและปัสสาวะเยอะ ที่ทำอาหารก็อยู่ใกล้ๆ ก็เลยกลายเป็นแบบนั้น

นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เขาสั่งให้คนงานทุกคนก่อนที่จะเริ่มงานให้สร้างสิ่งอำนวยความสะดวกให้ดีก่อน รับประกันปัจจัยอาหารการกิน ที่พัก และที่อาบน้ำให้ทุกคน

“ถ้าคุณยังไม่สูงส่ง คุณก็เหลือแค่ให้คนมาป้อนข้าวให้คุณกินแล้วแหละ ” เซี่ยชีหรั่นบ่นพึมพำ เย่เชินหลินยิ้มมุมปาก ไม่ได้พูดอะไร