สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน นิยาย บท 434

ตอนที่ 434 สาวใช้ตัวแสบ338

เธอมองออกแล้ว ว่าพวกเขาอยากจะพูดอะไร ไม่ใช่เธอมีอิทธิพล เธอแค่อยากพิสูจน์คุณค่าของตัวเองให้คนอื่นเห็น ไม่ใช่อยากจะปิดปากคนอื่นไม่ให้นินทา เพราะปิดยังไงก็ไม่ได้

บนโลกใบนี้มักจะมีคน จิตใจอิจฉาริษยา ใส่ร้ายป้ายสีคนอื่นเหมือนกับอยากจะพิสูจน์ตัวเองว่ามีความเฉลียวฉลาดมากเพียงใด สิ่งเดียวที่ทำได้กับคนพวกนี้ ก็คือไม่ต้องสนใจและไม่ต้องใส่ใจ

“จะมีคนกี่คนพูดลับหลังผมไม่สน ตอนนี้ผมเจอแล้ว ก็นับว่าพวกเขาโชคร้ายแล้วกัน ” เย่เชินหลินพูดด้วยสีหน้าเย็นชา มือเล็กๆทั้งสองข้างของเซี่ยชีหรั่นยืนไปจับที่หน้าเขา มองตาเขา พูดด้วยเสียงอ่อนโยนว่า : “แซ่เย่ คุณเคยสัญญากับฉัน ว่าจะไม่ก้าวก่ายหน้าที่การงานของฉัน ฉันรู้มาตั้งนานแล้วว่าต้องมีสักวัน ที่คุณจะลุกมาปกป้องฉันจากการที่ฉันได้รับความอึดอัดใจ ที่จริงฉันไม่ได้สนใจเรื่องพวกนี้เลยจริงๆ ฉันไม่อยากให้เป็นเพราะฉันคุณถึงไล่คนอื่นออก ฉันมีความภูมิใจในตัวเอง ฉันจะแสดงศักยภาพให้พวกเขาเชื่อและศรัทธาในตัวฉัน พวกเขานินทาคนอื่นลับหลังนั้นไม่ถูก แต่ว่าถ้าเป็นเพราะเหตุนี้แล้วถูกไล่ออก การลงโทษนี้ก็หนักไปหน่อยนะ ถ้าคุณทำอย่างนี้จริงๆ ฉันก็จะเหมือนอย่างที่พวกเขาพูด เพราะด้านหลังมีผู้ชายหนุนหลังอยู่ พาลเกเรไปทั่ว ”

เย่เชินหลินยังคงทำหน้าเย็นชา จับมือเล็กๆของเธอ มากำไว้ในมือ พูดอย่างอารมณ์ไม่ดีว่า : “ดูไปแล้วพวกเขาก็พูดไม่ผิดเลย ฝีปากคุณไม่เลวเลยจริงๆ”

เซี่ยชีหรั่นยิ้มหน้าบาน พูดเล่นๆว่า : “แน่นอน ใครให้ฉันเป็นผู้หญิงของเจ้าชายใหญ่ของตระกูลเย่ละ ฝีปากไม่ดีก็ทำให้เจ้าชายใหญ่ของตระกูลเย่เสียหน้าหมดสิ”

เย่เชินหลินมองใบหน้าที่ส่องประกายนั้น ใจเต้นแรง อยากจะจูบเธอ เอาเธอเข้ามากอดในอ้อมกอด ปลอบเธอตอนนี้เลยจริงๆ

เขาทำให้เธอน้อยใจซะแล้ว ถ้าเขามอบหมายงานให้เธอเป็นผู้หญิงของเขาแล้ว อยากรู้ว่าใครกล้าพูดเสียเสียหายหายกับเธอ ถ้าพวกนั้นไม่เคารพเธอเหมือนเทพพระเจ้าก็แปลกแล้ว แต่เธอไม่ชอบแบบนั้น เธอพูดว่าอะไรนะ พูดว่าเธอมีความภาคภูมิใจของตัวเธอเอง

เธอพูดไม่ยินยอม ก็เลยทำให้เขาโกรธเธอตรงนี้ เธอพูดออกมาง่ายๆ นึกถึงตอนนี้ ใจคนเย่ก็รู้สึกไม่สมดุล

“เจ้าชายใหญ่ของตระกูลเย่ไม่ได้อยากได้ผู้หญิงที่ฝีปากดี แต่อยากได้ผู้หญิงที่ขยันเรื่องบนเตียงมากกว่า ” เย่เชินหลินเข้าไปกระซิบเบาเบา ข้างหูของเซี่ยชีหรั่น

“คุณ! ” ใบหน้าเล็กๆของเซี่ยชีหรั่นแดงระเรื่อขึ้นมาทันที เขินจนไม่รู้จะพูดกับเขาต่อว่าอะไร

“ฝีปากไม่ดีแล้วเหรอ? ” เย่บางคนดีใจอย่างชั่วร้าย หลังจากแกล้งเธออารมณ์ก็ดีขึ้นมาทันที ยกถ้วยที่อยู่ในมือขึ้น แล้วพูดว่า : “ไปสั่งผงร้อนและเปรี้ยวมาให้เจ้าชายใหญ่อีกหนึ่งถ้วยหน่อย กินอิ่มแล้วคืนนี้จะออกล่าเหยื่อ ”

เซี่ยชีหรั่นยกกำปั้นอยากจะทุบเขาจริงๆ แต่ก็ทำท่าแค่จะทุบเท่านั้น เธอไม่กล้าใช้กำลังกับเขาในที่สาธารณะ อย่ามองว่าปกติเขาเป็นคนกลัวเสียหน้า ถ้าเกิดนักเลงอันธพาลขึ้นมา ก็ไม่กลัวเสียหน้าเหมือนกัน

อย่างเช่นครั้งที่แล้วเดินท่ามกลางสายฝน เขาเหมือนอันธพาลจูบเธอ จนเธอจำไปชั่วชีวิต

รอเซี่ยชีหรั่นเอาผงร้อนและเปรี้ยวมาให้เย่เชินหลิน เขาก็วางมาดเอาจริงเอาจัง

“หัวข้อกิจกรรมในวันคริสต์มาสที่คุณคิดคืออะไร? ” เขาถามอย่างอบอุ่น

“ความลับ! ” เซี่ยชีหรั่นยิ้มมุมปาก เธอไม่พูดหลอกนะ ถ้าเธอพูดแล้ว แผนโครงการตกไปอยู่ในมือของเย่เชินหลินในการพิจารณาขึ้นมา งั้นเธอก็กลายเป็นใช้เส้นสายสิ?

ผู้หญิงของเขามีความพยายามสูงมาก อาจจะมีแค่เขาคนเดียวที่รู้ เพราะฉะนั้นได้ยินคนอื่นพูดว่าเธอไม่ดี เขาถึงได้แคร์มากๆ

ฝนตกแรงขนาดนี้ อากาศหนาวขนาดนี้ เธอยังต้องไปตรวจสอบตลาด เขาเคยเห็นแล้ว ยังมีทุกคืนที่เธอกลับมาถึงบ้านพักตากอากาศ ก็ใช้เวลาทั้งหมดในการอ่านหนังสือ และหาข้อมูล ได้ยินคนขับรถพูดว่า แม้กระทั่งบนรถเธอก็ไม่ยอมทำตัวว่าง มือทั้งสองประคองอ่านหนังสือเล่มหนา

กินข้าวเสร็จ เซี่ยชีหรั่นไม่ได้กับบริษัทไปพร้อมกับเย่เชินหลิน เธอยังคงไม่อยากให้ใครเห็นเธออยู่กับเขา

กลับถึงบริษัท เธอก็เดินไปเข้าห้องน้ำก่อน เมื่อตอนเดินเข้าไป ก็เห็นหวูเหม่ยยืนส่องกระจกกำลังจัดเสื้อผ้าหน้าตาของเธออยู่

ผมของเธอยุ่งนิดหน่อย ลิปสติกก็สีจางลง อีกทั้งปากของเธอก็เหมือนจะเปรอะเปื้อนด้วย

เซี่ยชีหรั่นคิดถึงคำพูดของสองคนนั้นที่พูดในร้านหม้อไฟหมาล่าเล็กๆขึ้นมาทันที ว่าเธอกับผู้อำนวยการเหมือนจะ……ภาพความคิดพูดขึ้นมาแป๊บหนึ่ง เซี่ยชีหรั่นส่ายหัว พูดกับตัวเองในใจว่า : อย่าคิดไปมั่ว ก็เป็นแค่ข่าวลือเท่านั้น ก็เหมือนกับข่าวลือที่พูดว่าเธอกับผู้จัดการเซียว แท้ที่จริงพวกคุณก็ไม่ได้มีอะไรกัน ถ้าคุณได้ยินข่าวลือแล้วตัวคุณเองคิดว่าจริง งั้นคุณก็ไม่ต่างอะไรกับพวกเขา

เธอส่ายหัวเบาเบา ถูกหวูเหม่ยที่ส่องกระจกอยู่เห็นพอดี เธอน้ำเสียงไม่พอใจหมุนตัวกลับไปถามเซี่ยชีหรั่น : “แกส่ายหัวอะไร? มีความคิดอะไรก็พูดออกมาสิ มายืนลับลับล่อล่ออยู่หลังคนอื่นคิดว่าเป็นอะไร? ”

“ฉันก็แค่อยากมาเข้าห้องน้ำ เดินผ่านหลังคุณก็เท่านั้น คุณคิดมากไปแล้ว ” เซี่ยชีหรั่นพูดจบ ก็เดินเข้าไป ไม่สนใจเสียงร้องเอะอะโวยวายของหวูเหม่ย : “อย่าคิดว่าการประลองฝีมือครั้งนี้แกจะชนะ แกมันก็แค่คนความสามารถไม่ถึง แกแพ้แน่นอน! ”

เซี่ยชีหรั่นค่อยๆยิ้มมุมปาก พูดกับตัวเองว่า เซี่ยชีหรั่น ยิ่งเป็นแบบนี้คุณต้องยิ่งชนะการแข่งขันให้ได้

คุณเป็นผู้หญิงของเย่เชินหลิน ถ้าการแข่งขันสนามเล็กเล็กแค่นี้คุณยังชนะไม่ได้ คุณจะไปยืนข้างเขาได้ยังไง คุณไม่อายเหรอ?

ตอนบ่ายเซี่ยชีหรั่นลางานกับเซียวแย่ ไปทำแบบสอบถามต่อ ใกล้ถึงเวลาเลิกงานถึงกลับถึงบริษัท